- Μα πόσο μακρύ είναι το τούνελ;

- Πάψε και περπάτα!

- Πρόπερσι μου έλεγες πως κοντεύουμε. Πέρσι μου έλεγες πως φτάνουμε. Φέτος, δεν λες τίποτα!

- Τι να πω. Ότι μου λένε, λέω.

- Και τώρα τι σου λένε;

- Τίποτα. Τα ίδια που λέγανε πέρυσι και πρόπερσι. Μόνο ο παρουσιαστής αλλάζει. Πρόπερσι τα έλεγε ο Γιώργος, πέρσι ο Λουκάς, φέτος ο Αντώνης.

- Πάνε τώρα τρία χρόνια που έμεινε το τρένο μέσα στο τούνελ και μας είπαν να προχωρήσουμε με τα πόδια.

- Και μας είπαν ακόμα πως σύντομα θα έρθει να μας πάρει άλλο τρένο. Θα βλέπαμε το φως του στο βάθος, μακριά.

- Τίποτα δεν είδαμε. Λες να μας ξέχασαν;

- Μπα – όλη η ανθρωπότητα ασχολείται μαζί μας. Στέλνουν ειδικούς, σοφούς, οικονομολόγους, εμπειρογνώμονες. Στέλνουν και λεφτά – δισεκατομμύρια!

- Εμείς γιατί δεν έχουμε λεφτά;

- Διότι εμείς είμαστε μέσα στο τούνελ. Και στο σκοτάδι δεν μας βλέπουν.

- Μπαμπά τι είναι οι εμπειρογνώμονες;

- Ξέρω εγώ; Κάποιοι ειδικοί, σπουδαγμένοι.

- Και γιατί δεν βλέπουμε κανέναν άλλο άνθρωπο μέσα στο τούνελ;

- Ρώτησα κι εγώ και μου είπαν πως ο καθένας έχει την δικιά του σήραγγα.

- Σήραγγα; Όπως αυτή που κάνουν τις ενέσεις;

- Μην λες κουταμάρες. Αυτή λέγεται σύριγγα.

- Μπαμπά κουράστηκα. Δεν μπορώ άλλο.

- Έλα να κάτσουμε εδώ, σε μια εσοχή. Έχω και ψωμοτύρι.

- Ωραία – πεινάω! Τόσο λίγο;

- Σςς, μη μιλάς. Ακούω ειδήσεις. Λένε πως έρχεται τρένο!

- Να – βλέπω το φως! Πλησιάζει! Σφυρίζει! Του του του…

- Κόβει ταχύτητα. Τι γράφει στο πλάι; Ξένα γράμματα. Δεν διαβάζονται.

- Φωτισμένο μα άδειο.  Ούτε δέκα άνθρωποι μέσα. Λες να είναι εμπειρογνώμονες;

- Μα τι γίνεται – γκαζώνει!

- Πέρασε! Έφυγε! Του του του… Τι θα κάνουμε;

- Τι να κάνουμε… Θα περπατάμε περιμένοντας το επόμενο. Πάμε πάλι, σήκω. Έχουμε δρόμο μες το λαγούμι.

- Μπαμπά τι είναι λαγούμι;