Κυκλοφορεί τελευταίως εν Αθήναις, άτομο διακεκριμένο, και πολυτιτλούχο. Μέλος επτά ή δέκα Ακαδημιών, κάτοχος τίτλου ευγενείας (Sir!), σύμβουλος βασιλέων, διδάκτωρ και καθηγητής πολλών και φημισμένων πανεπιστημίων. Οι πρώτες εμφανίσεις του συνοδεύτηκαν με ομοβροντίες δεκάδων τίτλων και αξιωμάτων, τόσο, που να προκαλέσουν κατάπληξη.
Γιατί ορισμένοι άνθρωποι σαρώνουν τα παράσημα, τους τίτλους και τις διακρίσεις (ο περί ου λόγος πρέπει να έχει πάνω από πενήντα) και άλλοι, εξίσου ή και περισσότερο αξιόλογοι, δεν έχουν τίποτα να κρεμάσουν στο στήθος τους, ή να παρατάξουν εμπρός ή πίσω από το όνομά τους; Δεν είναι τυχαίο. Οι διακρίσεις πάνε σε αυτόν που τις επιζητεί. Οι σεμνοί και ουσιαστικοί δεν τρέχουν πίσω από μετάλλια και κορδέλες – και, αν τους προταθούν, συνήθως αρνούνται.
Μπορεί να είναι πραγματικά σημαντικός – αλλά για την Ελλάδα φοβάμαι πως «έκαψε» ο ίδιος τον εαυτό του. Μάλλον δεν θα του έχει πει κανείς πως σ’ αυτή τη χώρα είχαμε μόνο έναν «Σερ», τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Αυτόν τον τίτλο του τον έδωσε ο λαός για την λεβεντιά του και την φυσική του ευγένεια. Ένας μόνο Σερ στην Ελλάδα, αντίθετα με την Αγγλία όπου παράγονται κάθε χρόνο με την σέσουλα. Μέχρι και αγροίκοι ποδοσφαιριστές και μαστουρωμένοι ροκάδες τιμήθηκαν με αυτόν τον τίτλο.
Αν ένα καλό έχει αυτός ο λαός είναι πως δεν θαμπώνεται με τίτλους, λιλιά και χάντρες. Αντίθετα είναι πάντα δύσπιστος και σκωπτικός. Οι γαλαζοαίματοι βασιλείς που μας κυβέρνησαν για ενάμιση σχεδόν αιώνα, ποτέ δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν μία Αυλή με αξιωματούχους και τιτλούχους. Η πυραμίδα των ευγενών δεν οικοδομήθηκε εδώ, παρ’ όλες τις προσπάθειες των εστεμμένων. Κι όποιος το έπαιζε αριστοκράτης, γινόταν αντικείμενο λοιδορίας πίσω από την πλάτη του – καμιά φορά και κατάφατσα.
Ο Σερ Τάδε θα ήταν καλύτερα να λεγόταν κύριος Τάδε και να παρουσιαζόταν απλά και ταπεινά, χωρίς φρου φρου και αρώματα. Ο λόγος του θα έπαιρνε κύρος από τα ίδια του τα λεγόμενα. (Προς το παρόν εκστομίζει κοινοτοπίες και κινδυνολογίες). Είναι περίεργο πως μερικοί – κατά τεκμήριο ευφυείς – άνθρωποι, πυροβολούν το ίδιο τους το πόδι (για να χρησιμοποιήσω έναν αγγλισμό…).
