Επιστολή προς Παύλον (22.07.10)

Παύλος Γερουλάνος. Απορώ πως αντέχει να παραμένει υπουργός απλήρωτων ανθρώπων και ημιτελών έργων. (Φιξ;) Είκοσι μήνες έχουν να πληρωθούν οι συμβασιούχοι που πριν από μέρες έκλεισαν την Ακρόπολη. Και τους κατηγορούμε πως έβλαψαν τον τουρισμό! Αν είχα εγώ είκοσι μήνες απλήρωτος, θα έβαζα βόμβα (κρότου – λάμψης) στον Παρθενώνα.

 

Και δεν είναι μόνον αυτοί. Πριν λίγο καιρό η πιανίστα Ντόρα Μπακοπούλου,  καθηγήτρια στο Ωδείο Αθηνών,  αποκάλυψε σε μία συνέντευξη πως είχε να πληρωθεί ένα χρόνο. Ανατρίχιασα. Η βιολονίστα  Νέλλη Οικονομίδου μου έγραψε πρόσφατα:

 

«Διδάσκω βιολί στο Ωδείο Αθηνών τα τελευταία 20 χρόνια και προηγουμένως υπήρξα εκεί σπουδάστρια για άλλα 15 χρόνια. Επίσης και τα δυο μου παιδιά σπουδάζουν εκεί!

Το ωδείο Αθηνών ιδρύθηκε το 1871. Τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου μας σπούδασαν εκεί, από τον Μητρόπουλο και την Κάλας μέχρι τον Σγούρο και τον πρόσφατα βραβευθέντα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο Διονύση Γραμμένο.

Αυτό το μουσικό ίδρυμα επιχορηγείται από το κράτος, βάσει σύμβασης με το δημόσιο. Το Ωδείο Αθηνών παραχώρησε στο κράτος το κτήριο του παλιού Ωδείου Αθηνών επί της οδού Πειραιώς (τώρα σχολή του Εθνικού Θεάτρου) κατά πλήρη κυριότητα νομή και κατοχή και τη χρήση του ισογείου και των υπογείων του κτηρίου επί των οδών Ρηγίλλης και Β. Γεωργίου Β και αντ΄ αυτού το Υπουργείο ανέλαβε την αποπεράτωση αυτού του κτηρίου (δεν έγινε ποτέ) το σβήσιμο των χρεών και την κάλυψη του προϋπολογισμού του Ωδείου για μισθοδοσία, ανελαστικές δαπάνες και καλλιτεχνικά προγράμματα.

Όμως τα τελευταία χρόνια το διδακτικό προσωπικό εργάζεται σχεδόν αμισθί, έχουμε φτάσει στο όριο για να μπούμε στο βιβλίο Γκίνες, τελευταία καταβολή μισθού για τον μήνα Αύγουστο του 2009».

 

Αγαπητέ υπουργέ, ντράπηκα όταν διάβασα αυτό το γράμμα. Ντράπηκα που ζω σε ένα κράτος που μεταχειρίζεται έτσι τους καλλιτέχνες του. Θα μου πείτε ότι δεν έχετε (δεν σας δίνουν) χρήματα. Εκείνα τα εννέα εκατομμύρια στο λογαριασμό του συνδικαλιστή σας, δεν μπορούσαν να καλύψουν όλους τους μισθούς;

 

 Άλλωστε το «δεν υπάρχουν χρήματα» δεν είναι δικαιολογία. Διότι τότε ακολουθεί η ερώτηση:  Ευθιξία δεν υπάρχει;