Επιστρέφω από μία ευρωπαϊκή πόλη και πρώτη φορά, αντί για ντροπή, αισθάνομαι ανακούφιση. Συνήθως αυτό συνέβαινε όταν γύριζα από τριτοκοσμικές περιοχές (πολυταξιδεμένος φίλος έλεγε: αν σε πνίγει η Αθήνα, πετάξου ως το Κάιρο και θα την εκτιμήσεις).

Επιστρέφω λοιπόν από την Νάπολη και χαίρομαι που δεν είμαστε (και εκεί) οι χειρότεροι στην Ευρώπη. Το χάος αυτής της πόλης είναι αδιανόητο, ακόμα και για έναν Αθηναίο. Οι ρύποι, η βρώμα, το καυσαέριο, σε πνίγουν. Βουνά τα σκουπίδια (είχαν μεν απεργία, λόγω αντιδράσεων στη νέα χωματερή, αλλά φαίνεται πως και όταν δεν έχουν η διαφορά δεν είναι μεγάλη). Το κυκλοφοριακό χειρότερο από το δικό μας, με την παρανομία να είναι ο κανόνας (τα φανάρια υπάρχουν μόνο για διακοσμητικούς λόγους) και με κάτι επιπλέον:  το συνεχές, αδιάλειπτο και στεντόρειο κορνάρισμα. Περπατώντας αναζητάς ωτοασπίδες.

Χάος λοιπόν η Νάπολη, αλλά άκρως γοητευτική μέσα στη σύγχυση, την κοσμοχαλασιά και τις κρεμασμένες μπουγάδες. Το φαγητό θεσπέσιο και τα περίχωρα από ένα τραγούδι το καθένα: Ποσίλιπο, Κάπρι,  Ίσκια, Μαρεκιάρε, Καστελαμάρε, Σορέντο (λίγο πιο κάτω Ποσιτάνο και Αμάλφι). Περπάτησα στην πρωτεύουσα των αρχαίων ηδονών, την Πομπηία και έκανα το προσκύνημα μου στο Ανακάπρι. Περισσότερα για αυτά στο blog μου: doncat.blogspot.com.

Γυρίζοντας σε μία Αθήνα έτοιμη να ψηφίσει δήμαρχο, σκεπτόμουν πως αφού υπάρχουν και χειρότερα, πρέπει να υπάρχουν και καλύτερα. Η Αθήνα χρόνια τώρα διολισθαίνει προς το χάος. Αν δεν ανακόψουμε αυτή την πορεία, σύντομα θα ξεπεράσουμε την Νάπολη. Έχουμε μία μοναδική ευκαιρία. Αν δεν την εκμεταλλευθούμε θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.

Ποτέ, στα πενήντα χρόνια που ψηφίζω (πάντα στην παλιά μου γειτονιά, την Κυψέλη) δεν θυμάμαι να έχουν μαζευτεί τόσοι αξιόλογοι άνθρωποι που θυσιάζουν το χρόνο τους και μία επιτυχημένη επαγγελματική παρουσία, για να βοηθήσουν αυτή τη δύσμοιρη πόλη. Μιλάω για το ψηφοδέλτιο Καμίνη. Και μόνο η παρουσία του παγκόσμια διάσημου έλληνα αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Τομπάζη, είναι ένα γεγονός. Καλλιτέχνες, τεχνοκράτες, νομικοί, μία λίστα επίλεκτων με επικεφαλής έναν άνθρωπο αδιάφθορο, ικανό και γνώστη εκ των ένδον (ως Συνήγορος του Πολίτη) των προβλημάτων της αυτοδιοίκησης. Όχι άλλους πολιτικάντηδες – basta!