Όχι μόνο το επίθετό του, αλλά και το ύφος, οι γκριμάτσες, οι πονηριές, και κυρίως το θέατρο που μόνιμα παίζει, θυμίζουν τον αρχέγονο ανατολίτη Έλληνα, τον Καραγκιόζη. Όταν ήμουνα παιδί, στα περίπτερα κυκλοφορούσαν φυλλάδια με τίτλους: «Ο Καραγκιόζης Μάγειρας», «Ο Καραγκιόζης Γαμπρός». Από τα πιο επιτυχημένα ήταν και «Ο Καραγκιόζης Πρωθυπουργός».

Και γιατί όχι;

Το τελευταίο σαββατοκύριακο, από όλους τους Έλληνες που έλαβαν μέρος σε αθλητικούς ή πολιτικούς αγώνες, μόνον ο Καραγκούνης μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Ηγήθηκε μίας ομάδας δεμένης και συντονισμένης που εξουδετέρωσε την πολύ ανώτερη Ρωσία, άντεξε σε κύματα επιθέσεων και βομβαρδισμών, και – την αποφασιστική στιγμή – αξιοποίησε την μοναδική μας ευκαιρία, έβαλε το γκολ της νίκης και μας ανέβασε στο επόμενο επίπεδο. Άξιος ο μισθός του!

Αντίθετα οι πολιτικοί μας αρχηγοί και υπαρχηγοί, μας έδωσαν ένα σώου απαράδεκτο. Μετά από μήνες ακυβερνησίας, την ώρα που η χώρα βουλιάζει, άρχισαν τα ανίερα μικροκομματικά παζάρια με μοναδικό στόχο να αποφύγουν το πολιτικό κόστος, να περάσουν την καυτή πατάτα στον άλλον, να γλυτώσουν από την φθορά της ευθύνης και της δυσάρεστης απόφασης.

Ο καταθλιπτικός Σαμαράς, ο χαζοχαρούμενος Τσίπρας, ο πομφολυγώδης Βενιζέλος, ο κενός Καμμένος, ο μικρομεσαίος κυρ Φώτης, πιστοποίησαν την ανεπάρκεια και την ένδεια της πολιτικής μας ηγεσίας. Να μην αναφερθώ στην εφιαλτική εμφάνιση Μιχαλολιάκου και την θλιβερή Αλέκα που – χωρίς να το καταλάβει – μοιρολόγησε και έθαψε το κόμμα της. (Ποτέ το ΚΚΕ δεν καταλαβαίνει το τέλος, ακόμα κι όταν το Τείχος πέσει επάνω του).

Αλλά μήπως και οι άλλοι πολιτικοί κατάλαβαν κάτι; Γράφω Δευτέρα χαράματα, και μέχρι την Πέμπτη που θα με διαβάσετε ελπίζω να με διαψεύσουν. Πολύ αμφιβάλω αν θα μπορέσουν, έστω και μία φορά, να βάλουν το εθνικό πάνω από το κομματικό συμφέρον. Είναι τόσο μικροί και ασήμαντοι, τόσο περιδεείς και ανεδαφικοί που θα τους λυπόμουν – αν δεν λυπόμουν τη χώρα περισσότερο. Που με την ανεπάρκειά τους, χαντάκωσαν.

Ενώ τουλάχιστον ο Καραγκούνης, ο «τυπάρας», έκανε την δουλειά του. Έφερε αποτέλεσμα. Γι αυτό φωνάζω: KaragounisforPresident!