13 θέσεις για τον φασισμό (26.09.2013)
  1. Ο φασισμός είναι η ιδεολογία της βίας και της ωμής δύναμης. Δίκαιο, γνώση, σωστό, λάθος, αποφασίζονται από την πυγμή του ισχυρού.
  2. Δεν είναι η φτώχεια και η κρίση που οδηγούν τον άνθρωπο στο φασισμό – αλλά η δίψα για ισχύ. Του δίνει μία απλή εξήγηση για όλα και μία ακόμα απλούστερη λύση.
  3. Η θεωρία της δύναμης δεν απευθύνεται μόνο στους απλοϊκούς και τους αμόρφωτους. Γοητεύει διανοούμενους και καλλιτέχνες όπως ο Χάιντεγκερ, ο Σελίν, ο Χάμσουν.
  4. Υπάρχει και μία μαύρη αισθητική στον φασισμό. Δείτε τις ταινίες της Λένι Ρίφενσταλ.
  5. Ο φασίστας είναι αναγκαστικά ρατσιστής. Οι κάθε λογής αδύναμοι είναι κατώτεροι.
  6. Η πειθαρχία και η άσκηση αποκοιμίζουν την νόηση. (Παράδειγμα: ο στρατός).
  7. Ο φασισμός όπως και ο ρατσισμός φωλιάζουν μέσα σε κάθε άνθρωπο. Τα πειράματα έχουν δείξει πόσο εύκολα το πρόβατο γίνεται λύκος και ο καθένας βασανιστής.
  8. Ο φασίστας δεν έχει παράταξη – είναι όποιος ασκεί βία. Η βία είναι η ενσάρκωση της δύναμης στην οποία πιστεύει ο φασίστας.
  9. Φασισμός υπάρχει παντού: στην οικογένεια, στο σχολείο, ακόμα και στο οδήγημα. Αυτός που σε κόβει μπαίνοντας μπροστά σου με σκληρή σφήνα, τι είναι;
  10. Οι διανοούμενοι σνομπάρουν την αστική ευγένεια. Όμως η ευγένεια δεν είναι τίποτα λιγότερο από το σεβασμό του άλλου. Που τον σπρώχνεις για να μπεις την ώρα που βγαίνει από το μετρό ή το ασανσέρ. Που καπνίζεις μέσα στην μούρη του.
  11. Οι πολλοί μικροί φασισμοί οδηγούν στον μεγάλο. Φαίνεται αστείο να μιλάμε για κώδικες ευγένειας – όταν γίνονται δολοφονίες. Αλλά ο άνθρωπος που σκοτώνει τον ύπνο σου βάζοντας την μουσική του στη διαπασών – θα χτυπήσει κι εσένα όταν θα διαμαρτυρηθείς.
  12. Και πριν από την Χρυσή Αυγή ήμασταν μία δυνάμει φασιστική κοινωνία. Εθνικιστική, βίαια, πολεμοχαρής, με ρητορική μίσους και φθόνου.  Το δίκιο του ισχυρότερου επικρατούσε. Εκείνου με τα λεφτά, με τα μέσα, με την πολιτική επιρροή, με τον μεγαλύτερο τσαμπουκά. Ο
    καθένας, όπου τον έπαιρνε, πατούσε το νόμο και καταπατούσε τον άλλο.
  13. Οι ποινικοποιήσεις και απαγορεύσεις είναι χρήσιμες σαν ασπιρίνες. Η ριζική όμως θεραπεία έχει να κάνει με την νοοτροπία, την στάση, τον πολιτισμό μας. Μπορούμε να περιορίσουμε τον φασίστα μέσα μας; Μπορούμε να αντισταθούμε σε κάθε ανομία, και βία; Μπορούμε να στρατευθούμε με την μεριά της αληθινής δημοκρατίας και της δικαιοσύνης; Να είμαστε άνθρωποι ανθρώπινοι;