«Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν». Συλλογίζομαι αυτές τις μέρες το στίχο του Σεφέρη. Όχι για τα σπίτια – αλλά για τα έντυπα που με στέγασαν στα τριάντα τρία χρόνια που γράφω.

Εκτός από την LiFO (ο Θεός να της δίνει χρόνια!) και τον «Φωτογράφο», κανένα από τα 9 περιοδικά στα οποία έγραφα, δεν υπάρχει πια. Το τελευταίο κλείνει αυτές τις μέρες. Οι εφημερίδες (Βήμα, Καθημερινή) συνεχίζουν – και η Ελευθεροτυπία, από ότι φαίνεται, διπλή.

Ξεκίνησα δική μου στήλη το 1979 στα «Επίκαιρα» μετά από πρόταση του εκδότη Γιάννη Πουρνάρα. Πριν είχα σποραδικές εμφανίσεις σε έντυπα. Η συνεργασία κράτησε τρία χρόνια και ήταν επιτυχημένη – αν κρίνω από τον όγκο της αλληλογραφίας, που στο τέλος έπιανε έξη σελίδες του περιοδικού (με ψιλά γράμματα). Έφυγα όταν ο Πουρνάρας έκοψε κάτι άρθρα μου για να μην ενοχλήσει την εκκλησία. (Δημοσιεύτηκαν αργότερα στο «Αντί» και στο βιβλίο μου «Ασκήσεις Ελευθερίας»). Κείμενα από τα Επίκαιρα (που έκλεισαν μερικούς μήνες μετά την αποχώρησή μου) συμπεριλήφθηκαν σε τρία βιβλία μου: «Νέοι Έλληνες», «Παρ’ όλα αυτά» και «Παρακμή και Πτώση της Νέας Δημοκρατίας».

Μετά πήγα στο «Βήμα». Σε κάποιο διάλλειμα, το 1985, άρχισα συνεργασία με τους 4Τροχούς. Κράτησε 11 χρόνια – έφυγα όταν ένιωσα ότι άρχισα να επαναλαμβάνομαι. Τότε οι 4Τ ήταν το πρώτο περιοδικό σε κυκλοφορία – και οι περισσότεροι με θυμούνται από εκεί. Τώρα παρασύρεται από την χρεοκοπία των εκδόσεων Λυμπέρη. Από την συνεργασία με τους Τροχούς προέκυψε ένα βιβλίο: «Η Τέλεια Διαδρομή».

Για ένα βραχύ διάστημα  87-88 συνεργάστηκα με το «Τέταρτο» και μετά (90-91) είχα μία στήλη στο Status – ναυαρχίδα τότε των εκδόσεων Λυμπέρη, που βυθίζεται μαζί τους. Από εκεί γεννήθηκαν οι «Λίστες». Τότε έγραφα και στον «Φωτογράφο».

Έπειτα πήγα στο RAM – το ενδιαφέρον μου για την πληροφορική και τις νέες τεχνολογίες με πυροδότησαν. Η στήλη έζησε 13 χρόνια (1994-2007) και η αλληλογραφία κάλυπτε 12 σελίδες. Το RAM, πρώτο τότε στον χώρο, έκλεισε πριν λίγους μήνες. Πριν από αυτό είχε κλείσει ένα λαμπρό παιδί του, το Discovery and Science, όπου αρθρογραφούσα. Έβγαλε μόνο 19 τεύχη (2005-6).

Μετά τους 4Τροχούς, δέχθηκα πρόσκληση από το CAR κι έγραφα εκεί δύο χρόνια. Τα κείμενά μου (όπως και πολλά άλλα) υπάρχουν στο διαδικτυακό μου σπίτι (www.ndimou.gr).  Ούτε εκείνο το Car υπάρχει πια.

Κάθε έντυπο που κλείνει αφήνει πίσω άνεργους, πολλές ξεχασμένες σελίδες και καμένα όνειρα…

In memoriam…