Τις τελευταίες μέρες σκέπτομαι τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Τι άθλο έκανε ο άνθρωπος! Πήρε ένα κράτος από τα βάθη του Μεσαίωνα και το έφερε στη νεοτερικότητα. Πήρε ένα κράτος από τα βάθη της Ασίας και το έφερε στην Ευρώπη. Μέσα σε ούτε δύο δεκαετίες. Και τώρα το κράτος αυτό είναι στους G20 και εμείς στα Τάρταρα.
Ξέρω, στους Έλληνες δεν αρέσει να μνημονεύεται ένας Τούρκος – και μάλιστα ο Κεμάλ. Και γνωρίζω ήδη όλες τις αντιρρήσεις που θα μου φέρουν: πως ήταν εχθρός μας, ότι ήταν δικτάτορας, πως οι μεταρρυθμίσεις του αλλοιώθηκαν από τους διαδόχους του, κλπ. Τα ξέρω όλα και παρόλα αυτά θεωρώ το έργο του τεράστιο. Και οι Έλληνες καλά θα έκαναν αντί να ρουφάνε τα τούρκικα σήριαλ και να μαθαίνουν τα πάντα για τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή να ασχοληθούν λίγο με αυτόν τον Μεγάλο Μεταρρυθμιστή, τώρα που έχουμε απόλυτη ανάγκη από μεταρρυθμίσεις.
Στις δεκαετίες του είκοσι και του τριάντα, ο Κεμάλ έκανε στην Τουρκία πράγματα που στην Ελλάδα δεν έγιναν ποτέ (π.χ. χωρισμός κράτους και εκκλησίας) ή έγιναν είκοσι χρόνια αργότερα (ψήφο στις γυναίκες). Εκσυγχρόνισε την παιδεία και την διοίκηση, αναδιοργάνωσε τα πάντα χτίζοντας από το μηδέν. Γιατί στο μηδέν – και κάτω από το μηδέν – βρισκόταν η παρακμασμένη Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Κι εμείς έχουμε εδώ τον κύριο Βούρτση που θεωρεί εκσυγχρονιστικό επίτευγμα το να στέλνει τον κόσμο στους συμβολαιογράφους για να κάνουν (επί πληρωμή!) την δουλειά των ληξίαρχων. Έχουμε το τερατούργημα του ΕΟΠΥ που χρωστάει παντού και δεν κάνει τίποτα, αφήνοντας τους ασφαλισμένους στο έλεος του Θεού. Έχουμε ξοδέψει δεκάδες εκατομμύρια για ηλεκτρονικό εξοπλισμό και εφαρμογές πληροφορικής που θα μπορούσαν να μας λύσουν όλα τα προβλήματα διαφθοράς, φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής, πιστοποίησης, γραφειοκρατίας – και τον αφήνουμε να σαπίζει στις αποθήκες.
Ναι, έχουμε τα πάντα, εκτός από έναν ισχυρό ηγέτη με πολιτική βούληση που θα πιάσει το κράτος και θα το ξετινάξει, όπως μία νοικοκυρά τινάζει το χαλί από το μπαλκόνι. Να φύγουν όλα τα άχρηστα και τα βρώμικα.
-Τι; Δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους οι ληξίαρχοι; Να τους στείλουν στα σπίτια τους και χωρίς αποζημίωση. –Τι; Δεν φταίνε αυτοί; Να πάνε σπίτι τους αυτοί που φταίνε! Όχι που έχουν απολυθεί ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα (που δεν φταίνε σε τίποτα) και δεν έχει φύγει ΕΝΑΣ δημόσιος υπάλληλος…
Τις τελευταίες μέρες σκέπτομαι πολύ τον Κεμάλ Ατατούρκ.
