Η αριθμολογικά ενδιαφέρουσα ημερομηνία 12 Δεκεμβρίου του 2012 (12-12-12) θα πέσει την επόμενη Τετάρτη. Αν εκπληρωθούν οι προφητείες των Μάγια (και κάποιων άλλων) περί καταστροφής του κόσμου, μπορεί να μην κυκλοφορήσει τεύχος της LiFOτην άλλη Πέμπτη. Μπορεί γενικώς να μην κυκλοφορήσει τίποτα.
Αυτό θα είναι κρίμα, γιατί εγώ θα έχω παραδώσει το κείμενό μου από την Δευτέρα – όπως κάνω κάθε εβδομάδα. Αν καταστραφεί ο κόσμος, κανείς δεν θα το διαβάσει! Θα πάει χαμένο. Μήπως να μην το γράψω; Είναι εποχή τώρα, να γυρίσουμε στην εφηβεία, όπου γράφαμε «μόνο για τον εαυτό μας»;
Επιπλέον σκέπτομαι πώς, αν εκπληρωθούν οι προφητείες, δεν θα πληρωθούμε για τον μήνα. Περί δώρου Χριστουγέννων δεν συζητάω, αυτά δεν τα προφήτευσαν μεν οι Μάγιας, αλλά χάθηκαν. Μήπως άλλωστε είχαν προβλέψει και την Τρόικα;
Βέβαια με την καταστροφή του κόσμου θα επιλυθούν πολλά προβλήματα. Π. χ. μαζί με τον κόσμο θα διαγραφεί και το ελληνικό χρέος. Χαρά ο Τσίπρας και ο Καμένος! Ίσως να καθυστερούσε λίγο η δική τους εξαέρωση για να προλάβουν να χαρούνε;
Θα λυνόταν και το πρόβλημα των σκουπιδιών, των συντάξεων, των επιδομάτων… Μέχρι και ο ΕΟΠΠΥ θα βρισκόταν ένα δευτερόλεπτο χωρίς χρέη.
Τώρα που τα σκέπτομαι όλα αυτά, ένα παράξενο αίσθημα με κυριεύει. Αν καταλυθεί απότομα και στιγμιαία ο κόσμος, για πολλούς μπορεί να είναι μία ανακούφιση. Π. χ. το 85% των Ελλήνων που στις δημοσκοπήσεις λένε πως δεν είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή τους. Συντριπτική πλειοψηφία – ούτε ο Κανένας δεν γράφει τέτοια νούμερα στα γκάλοπ.
Μα είναι λύση αυτή, να χαθεί όλη η υφήλιος; Και καλά εμείς με το 25% ανεργία – αλλά οι Ελβετοί και οι Ολλανδοί με το 3%; Κι εκείνοι οι μελαψοί και οι κίτρινοι που είναι πιο φτωχοί από μας κι όμως υπομένουν χαμογελαστοί;
Έτσι και επαληθευτούνε οι προφητείες, παύει η ανησυχία, το άγχος, η κατάθλιψη – αλλά χάνεται και η (έστω λίγη) χαρά. Προοπτικές, ελπίδες – στις 13 του Δεκέμβρη, τέλος!
Μια στιγμή όμως. Θα υπάρξει 13 του Δεκέμβρη; Για ποιον; Ποιος θα μετράει τις μέρες; Χρόνος, ημερολόγια, παρόν, μέλλον, είναι ανθρώπινες επινοήσεις.
Με μπέρδεψαν οι Μάγιας. Ίσως καλύτερα να περιμένουμε 89 χρόνια για μίαν άλλη στρογγυλή ημερομηνία. (Όχι εμείς βέβαια – οι επόμενοι). Ε, λοιπόν, θα γράψω κείμενο για τις 13. Κι ας είναι γρουσούζικο το νούμερο!
