Αγαπητέ Δήμαρχε

Χριστός Ανέστη! (Αληθώς ο Κύριος). Και Aυτός, μεν, αληθώς. Εμείς όμως, που δεν έχουμε τέτοιες πιθανότητες (2011 χρόνια δεν αναστήθηκε ούτε όσιος) χρειαζόμαστε την μεταθανάτια φροντίδα σας. Ξέρω ότι σας απασχολούν πολλά σοβαρά και κατεπείγοντα θέματα. Αλλά και τούτο, νομίζω, είναι σημαντικό.

Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που στη Βουλή ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος. Πέρασαν δύο χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το Προεδρικό Διάταγμα. Πέρασε ένας χρόνος από τότε που υπεγράφη η σχετική κοινή απόφαση που συνυπέγραψαν οι συναρμόδιοι υπουργοί Περιβάλλοντος, Εσωτερικών και Υγείας.

Και δεν έγινε τίποτα.

Αναφέρομαι στην καύση των νεκρών. Ανήκω στην μειονότητα των Ελλήνων που δεν επιθυμούν να αποσυντεθούν μετά θάνατον.

Δεν είναι και τόσο μικρή αυτή η μειονότητα. Πάνω από πενήντα χιλιάδες το χρόνο είναι οι μακάβριες εξαγωγές προς Βουλγαρία και άλλες γειτονικές χώρες. Ο αριθμός μεγαλώνει καθώς προστίθενται συνεχώς και Έλληνες και αλλοδαποί.

Υπάρχουν και άλλοι λόγοι που συνηγορούν. Χωροταξικοί: τα νεκροταφεία ασφυκτιούν. Οικονομικοί: Σπαταλιέται πολύτιμο συνάλλαγμα. Πολιτισμικοί: Είμαστε η μόνη πρωτεύουσα της Ευρώπης χωρίς αποτεφρωτήριο.

Ωστόσο η εξέλιξη σε αυτό το θέμα κινείται με ταχύτητα χελώνας. Η δυνατότητα θεσπίστηκε το 2006 με τον νόμο 3448, αλλά το Προεδρικό Διάταγμα εφαρμογής θεσμοθετήθηκε τρία ολόκληρα χρόνια αργότερα, με το διάταγμα της 23ης Μαρτίου 2009, που είχε προωθήσει το υπουργείο Εσωτερικών. Και μόνο στις 11 Μαΐου του 2010 υπεγράφη η κοινή απόφαση των συναρμόδιων υπουργών.

Δεν θέλω να πιστεύω πως είναι η υπόγεια αντίδραση της Εκκλησίας που παραλύει κάθε πρόοδο. Γνωρίζω ότι αντιτίθεται στον θεσμό – αν και κορυφαίοι θεολόγοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει πραγματικό δογματικό κώλυμα. Άλλωστε και οι ορθόδοξες εκκλησίες στο εξωτερικό και φυσικά όλα τα άλλα Χριστιανικά δόγματα θεωρούν την καύση ως ισόκυρη και ισοδύναμη με την ταφή. Στις πιο πολλές χώρες της Ευρώπης περισσότεροι καταλήγουν στο κρεματόριο παρά στο νεκροταφείο.

Αλλά και αν πράγματι ευθύνεται αυτή η κρυφή υπονόμευση, τότε αγαπητέ Δήμαρχε θα επικαλεστώ τόσο τον ορθολογισμό σας, όσο και την νομική σας σοφία. Γνωρίζετε και το Σύνταγμα και τον νόμο – τον οποίο κάποιος, επιτέλους, πρέπει να εφαρμόσει!