«Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να’ σουν δύο φορές το χρόνο!».

Να μας λείπει!

Άλλος ένας τέτοιος Αύγουστος και βουλιάξαμε οριστικά. Καίγονται τα δάση σε όλη την Ελλάδα και στη Σομαλία πεθαίνουν παιδάκια από ασιτία. Η Φινλανδία ζητάει ενέχυρα και οι άνεργοι αυξάνονται σαν την άμμο της θάλασσας.

Η κυβέρνηση τσακώνεται με τον εαυτό της και η αντιπολίτευση περιμένει το ώριμο φρούτο. (Εντωμεταξύ από την πολλή ωρίμανση θα έχουμε σαπίσει όλοι).

Παραιτήθηκε κι ο κ. Παμπούκης. Όλοι είπαν πως ήταν μεγάλη απώλεια – αλλά δεν κατάλαβα γιατί. Εμένα πάντως δεν θα μου λείψει.

(Όπως δεν θα μου έλειπε κανένας άλλος από τους κυβερνώντες.  Θα κράταγα μόνο την Διαμαντοπούλου).

Μου λείπει όμως ο Μάκης («Μάκαρος») Ψωμιάδης. Σύμβολο της σημερινής Ελλάδας. Αυτός μας έπρεπε για πρόεδρος.

Αντίθετα φεύγουν οι αξιοπρεπείς και οι αξιόλογοι. Όπως ο Λεωνίδας Κύρκος. Κι ο Νίκος Θέμελης, που έφυγε πολύ νωρίς.

Έτσι και ο Στηβ Τζομπς, ο ποιητής της τεχνολογίας. Αποχωρεί, μετά από ηρωική μάχη, σε ηλικία που οι άλλοι αναλαμβάνουν. (Κρατήστε την προσφώνησή του στους φοιτητές του Stanford:  “Stay hungry! Stay foolish!”).

Και τα παιδάκια στην Σομαλία σβήνουν μέρα τη μέρα. (Οι «Γιατροί χωρίς Σύνορα» είναι εκεί. Βοηθήστε! Όσο κι αν έχουμε κρίση, μπροστά τους είμαστε κροίσοι).

Επιτέλους τέλειωσαν κι οι διακοπές. Έχουν γίνει κάτι σαν την θητεία, μόνο που εδώ πρέπει και να περάσεις καλά.

Ελπίζω να επέστρεψαν οι οδοντογιατροί (γιατί όλοι οι πονόδοντοι έρχονται το Δεκαπενταύγουστο;). Θα ανοίξουν και τα φαρμακεία που φέτος κατάφεραν να κλείσουν όλα μαζί.

Αύγουστος της μελαγχολίας. Συνάντησα φίλους, συνομήλικους, σε άθλια κατάσταση. Μία ζωή μόχθου επενδύθηκε και χάθηκε σε μετοχές και ομόλογα. Άνθρωποι τέως εύποροι, που τώρα δεν έχουν να φάνε.  Πιο τραγική περίπτωση από τους άνεργους. Η τρίτη ηλικία δεν έχει προοπτική.

Αλλά μήπως έχουμε κι εμείς οι υπόλοιποι; Τι περιμένουμε; Να βουλιάξει κι άλλο η ύφεση; Να μας ελεήσουν οι έχοντες της Ευρώπης, που κι αυτοί στριμώχνονται; Να μας σώσουν οι «αγανακτισμένοι» με τις μούντζες;

Από τον Αύγουστο θα μου μείνει μία μαγευτική βραδιά με πανσέληνο στα ερείπια της αρχαίας Νεμέας. Ευτυχώς που υπάρχει η μουσική και τα σκηνικά που μας κληροδότησαν.