Αν κρίνω από την συμπεριφορά τους στους δρόμους, τις ημέρες που άρχισαν να στερεύουν τα πρατήρια, οι Έλληνες δεν θα κάνουν ποτέ οικονομία.

Όλοι ξέρουμε πως, αν οδηγείς οικονομικά, χωρίς απότομες επιταχύνσεις, χωρίς να κρατάς ψηλά τις στροφές, σβήνοντας το μοτέρ στα φανάρια μπορείς να κατεβάσεις την μέση κατανάλωση του αυτοκινήτου ως και 30%. Βάζοντας ένα φανταστικό αυγό ανάμεσα στο πόδι και το πεντάλ του γκαζιού, έχεις και οικονομία και αυτονομία.

Είδα ουρές στα πρατήρια, πολλούς να τσακώνονται για δέκα λίτρα, αλλά αλλαγή στους τρόπους οδήγησης δεν διαπίστωσα. Αντίθετα μάλιστα, είδα πολλούς να γκαζώνουν άσκοπα και να προσπερνάνε ραλυτζίδικα.

Λέτε να είναι η οδηγική εφαρμογή του «η φτώχεια θέλει καλοπέραση»; Η αντίδραση και η αγανάκτηση  για τη λιτότητα; Πάντως ορθολογική συμπεριφορά δεν ήτανε.

Έχω βρεθεί στο εξωτερικό σε περιόδους που υπήρχε πρόβλημα με τα καύσιμα. Αραίωνε 50% ο αριθμός των Ι. Χ. στους δρόμους και όσα έβλεπα πήγαιναν με ρυθμούς χελώνας. Η μισή κίνηση, σε μισές ταχύτητες.

Σιγά όμως μην μιμηθούμε τους Κουτόφραγκους! Η μαγκιά εδώ δεν είναι πώς να εξοικονομήσεις βενζίνη, αλλά πώς να βρεις τρόπο να προμηθευτείς καύσιμα έστω και πλάγια μέσω του φίλου που έχει φίλο βενζινά ο οποίος πουλάει με 30% καπέλο μόνο σε γνωστούς, το βράδυ.

Αν κρίνω από αυτή την συμπεριφορά, βλέπω πολύ μαύρα τα πράγματα με την οικονομική κρίση. Γιατί και εκεί το θέμα δεν θα είναι να περιορίσουμε τις σπατάλες, αλλά να βρούμε πλάγιους τρόπους για να ζούμε όπως ζούσαμε.  

Διότι μπορεί οι Κουτόφραγκοι να βγάζουν φιρμάνια – αλλά εμείς δεν μασάμε. Ήδη εγώ βλέπω αύξηση της παραοικονομίας, διπλασιασμό στο φακελάκι, μεγαλύτερη ταρίφα στο λάδωμα. Όταν το μαύρο χρήμα γίνεται πιο δύσκολο, το κόστος του ανεβαίνει. Με έκπληξη άκουσα φίλο, τύπο και υπογραμμό στα οικονομικά του ήθη, να δηλώνει: «Τώρα θα μπω κι εγώ στα μαύρα!».

Άντε λοιπόν. Γκάζια, μέχρι να μείνουμε όλοι από βενζίνα...