Ε, λοιπόν, δεν είμαστε καθόλου καλά!

Γράφω Δευτέρα 24.5. εορτή του Αγίου Πνεύματος. Το οποίο αρνείται πεισματικά να μας φωτίσει.

Μαθαίνω ότι ο γραφικός νομάρχης Θεσσαλονίκης αποφάσισε να επεκτείνει την σημερινή αργία σε όλους τους εργαζόμενους. Μία περίεργη αργία που αφορά μόνο τον δημόσιο τομέα. (Γιατί; Γιατί έτσι! Να πεις ότι το Δημόσιο έχει σχέση με τον πνεύμα;).

Λοιπόν με διαταγή Νομάρχη, καταστήματα, εργοστάσια, βιοτεχνίες, θα κλείσουν μία μέρα σε όλο τον νομό Θεσσαλονίκης. Χιλιάδες χαμένες εργατοώρες για την οικονομία.

Σε μία εποχή όπου βουλιάζουμε, όπου μας χρειάζεται κάθε ίχνος εργατικότητας και παραγωγικότητας, εμείς επεκτείνουμε τις αργίες.

Κατόπιν αυτού, η ανταγωνιστικότητα της χώρας θα πέσει μερικά γράδα ακόμα.

Τι τον νοιάζει αυτό τον κύριο Ψωμιάδη; Ψήφους μαζεύει, κουκιά για το μέλλον.

Ακριβώς γι αυτό τον λόγο βουλιάξαμε. Όλοι οι ηγέτες μας κοίταζαν το πολιτικό κόστος. Και ιδιαίτερα ο «πολιτικός Κώστας».

Δίνουν στις Πανελλήνιες Εξετάσεις ένα θέμα κοινότοπο για την αναγκαιότητα της αυτομόρφωσης και της δια βίου μάθησης. Και ξεσηκώνονται όλοι οι «προοδευτικοί» μας, διότι (λέει) το Υπουργείο Παιδείας θέλει να κάνει τους μαθητές υποχείρια και δούλους των αγορών.

(Η λέξη «αγορά» προφέρεται με φτύσιμο, πριν και μετά).

Μα από τον καιρό του Σόλωνα που είπε το «γηράσκω αεί» η συνεχής ενημέρωση και μάθηση είναι εμπλουτισμός αλλά και ανάγκη. Ιδιαίτερα σήμερα που η επιστήμη και η τεχνολογία εξελίσσονται συνεχώς.  Ένας γιατρός που δεν ενημερώνεται και αρκείται στα όσα έμαθε στο Πανεπιστήμιο δεν είναι απλώς άχρηστος – μετά από ορισμένα χρόνια γίνεται επικίνδυνος.

Όμως το δικό μας ιδανικό είναι να μπαίνουμε άκοπα στα ΑΕΙ, να σπουδάζουμε άκοπα (ει δυνατόν καθόλου) να παίρνουμε άκοπα πτυχίο και μετά να διοριζόμαστε στο δημόσιο όπου κανείς δεν μας ζητάει ούτε να ξέρουμε ούτε να μαθαίνουμε κάτι. Άσε τους Κουτόφραγκους να διαβάζουν, να ενημερώνονται, να επιμορφώνονται και να τρέχουν συνεχώς πίσω από τις γνώσεις (και τις αγορές).

Και έρχεται μετά ο Νομάρχης που εξισώνει τον ιδιωτικό τομέα με τον δημόσιο – στην τεμπελιά.

Δεν είμαστε καθόλου καλά!