Κάθε Πάσχα, τα τελευταία χρόνια, ακούω ότι από τα Ιεροσόλυμα έρχεται (με ναυλωμένο αεροπλάνο) το Άγιο Φως που άναψε με θαυματουργό τρόπο μόνος στο κουβούκλιο του Αγίου Τάφου ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Το όποιο Άγιο Φως συνοδεύουν πολιτικοί από όλα τα κόμματα και γίνεται δεκτό με τιμές αρχηγού κράτους (άγημα, μπάντα, υπουργοί, κλπ.). Αμέσως αεροπλάνα το μεταφέρουν κλωνοποιημένο σε όλες τις επαρχίες της χώρας.

Κάθε Πάσχα σκέπτομαι πως όλη αυτή η διαδικασία μας κατατάσσει ανεπανόρθωτα στους πρωτόγονους λαούς της γης – κάτι ανάμεσα Ουγκάντα και Παπούα-Νέα Γουινέα. Διότι το Άγιο Φως είναι ένα καθαρά ειδωλολατρικό παγανιστικό έθιμο, που δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστιανισμό. Που, πότε στην διδασκαλία του Ιησού υπάρχει αναφορά σε Άγιο Φως;

Φυσικά σε μία ανεξίθρησκη χώρα ο καθένας δικαιούται να πιστεύει σε Άγια Φώτα, μάγους, τοτέμ και δαιμόνια – αλλά δεν μπορεί το κράτος να τιμά μία δεισιδαιμονία. Η ίδια η εκκλησία θα έπρεπε να το έχει απορρίψει γιατί είναι αντίθετο με την ουσία του Χριστιανισμού. Ήδη το 1826 ο Κοραής, στον «Διάλογο περί του εν Ιεροσολύμοις Αγίου Φωτός» έγραφε: «…χρεωστούν οι ιερωμένοι μας να παύσωσιν το θαυματούργημα, το οποίον ατιμάζει τόσον την θρησκείαν… και φθείρει τα ήθη του λαού». Και πρόσφατα ένας σοβαρός θεολόγος, ο Δρ. Αρσένιος Μέσκος γράφει στο βιβλίο του «Σοκ και Δέος» (Αρμός 2009, σελ 196) «…το να πιστεύω ότι το άγημα απονέμει τιμές σε κάτι αγιασμένο και όχι σε αέρα κοπανιστό, δεν είναι θέμα πίστης αλλά θέμα άγνοιας και βλακείας».

Κάτι τέτοια καμώματα (π. χ. και η Αγία Ζώνη, όταν έρχεται από το Άγιον Όρος, γίνεται δεκτή με τιμές αρχηγού κράτους) βλάπτουν και την πίστη και την κοινωνία. Το κράτος γελοιοποιείται με τελετές βουντού και οι φόροι των πολιτών χρησιμεύουν για να επιχορηγούνται δεισιδαιμονίες. Αν θέλει η εκκλησία να χρηματοδοτεί Ζωροαστρικές πυρολατρικές μαγγανείες, ας το κάνει με δικά της μέσα.