Ωραίο ήταν το επικοινωνιακό σοκ των πρώτων ημερών. Νέα πρόσωπα, νέες επωνυμίες υπουργείων, νέο ύφος εξουσίας. Γοητεύθηκε το 83% των πολιτών – δηλαδή σχεδόν οι διπλοί από όσους ψήφισαν ΠΑΣΟΚ.

Και μετά ήρθαν τα δύσκολα. Η νέα κυβέρνηση βρέθηκε σε πολεμική σύγκρουση με επίλεκτη πρωκεχωρημένη μονάδα του Εσωτερικού Στρατού Κατοχής. Αυτού που καταδυναστεύει την Ελλάδα και δεν επιτρέπει πρόοδο, μεταρρύθμιση ή εκσυγχρονισμό.

Οι τριακόσιοι του Πειραιά (καμία σχέση με τον Λεωνίδα) με τις μέσες ετήσιες αποδοχές των ενενήντα επτά χιλιάδων ευρώ (αχ, γιατί δεν έγινα λιμενεργάτης;) έδωσαν την μάχη της εμπροσθοφυλακής. Την ώρα που γράφω δεν είναι ακόμα ξεκάθαρη η έκβαση. Αλλά το θέμα δεν είναι ποιος θα κερδίσει αυτή τη μάχη – αλλά ποιος θα νικήσει στον πόλεμο.

Ιδού για μένα το πρώτο και κύριο θέμα της (κάθε) κυβέρνησης. Δεν είναι το Μακεδονικό ή το Αιγαίο. Ούτε καν το έλλειμμα ή ο δανεισμός. Πιο βασικό είναι το δίλημμα: Η κυβέρνηση θα κυβερνήσει, ή θα υποταχθεί στους εκβιασμούς της κάθε οργανωμένης συντεχνίας; Που κλείνει λιμάνια, κατεβάζει διακόπτες, παραλύει τις μεταφορές, συγκεντρώνει τα τρακτέρ – όχι για να υπερασπιστεί δίκαια αιτήματα, αλλά για να επιβάλλει και να συντηρήσει προνόμια και κατακτήσεις. Που εξίσου εκβιαστικά κερδήθηκαν κάποτε.

Κι εμείς οι ανοργάνωτοι πολίτες είμαστε τα θύματα. Κανείς δεν μας αποζημιώνει για προϊόντα που δεν παράγουμε, κανείς δεν μας πληρώνει για υπερωρίες που δεν δουλεύουμε, κανείς δεν μας δίνει την δυνατότητα να εκμισθώνουμε «γιουσουφάκια» για να κουβαλάνε τα εμπορευματοκιβώτια ή να μαζεύουν τα σκουπίδια αντί για μας που πληρωνόμαστε γι αυτό. Εμείς απλώς πληρώνουμε φόρους, τακτικές και έκτακτες εισφορές και επιπλέον δισεκατομμύρια κάθε χρόνο για προνόμια τρίτων: π. χ. για την ασφάλιση των δημοσιογράφων (το μεγαλύτερο σκάνδαλο σε αυτόν τον τόπο λέγεται Αγγελιόσημο).

Όλα τα άλλα είναι λόγια. Μόνο μία κυβέρνηση που θα τολμήσει να συγκρουστεί με τις συντεχνίες και τα οργανωμένα συμφέροντα θα μπορέσει να αλλάξει την Ελλάδα. Ωραίες οι ανανεωτικές και εκσυγχρονιστικές βιτρίνες – αλλά το Στρατό Εσωτερικής Κατοχής ποιος θα τον αντιμετωπίσει;