Η πιο ανατριχιαστική εμπειρία που έζησα τελευταία, έχει σχέση με τις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Από το ραδιόφωνο υπεύθυνοι φροντιστηρίων έδιναν τις σωστές απαντήσεις στα θέματα της Ιστορίας Θεωρητικής Κατεύθυνσης.
«Η σωστή απάντηση στην ερώτηση Α1.2 είναι στο σχολικό εγχειρίδιο, σελ. 44, από τις λέξεις ‘Το 1910’ ως ‘των μεταναστών’».
Με τον ίδιο τρόπο δόθηκαν όλες οι άλλες απαντήσεις – με ακριβή αναφορά του χωρίου που υπήρχε στο βιβλίο. Ο καθηγητής που μιλούσε υπογράμμιζε πως έπρεπε να αναγραφούν ακριβώς τα κείμενα του εγχειριδίου χωρίς αλλαγές.
Δεν έμαθα τι ήταν το θέμα, σε ποια εποχή αναφερόταν... Μόνο αράδες για αποστήθιση... Σαν εφιάλτης με ρομπότ μου έκανε – σαν αυτοματοποιημένη δυστοπία.
Την ίδια μέρα, 27.5., διάβασα στα ΝΕΑ (στήλη Ρούσσου Βρανά) για τους Φιλανδούς μαθητές που πάλι αξιολογήθηκαν ως οι πρώτοι στον κόσμο: «Δεν χρειάζεται να μελετούν στο σπίτι, οι εξετάσεις που δίνουν είναι ελάχιστες… και δεν αρχίζουν το σχολείο προτού γίνουν επτά ετών. Παρ’ όλα αυτά αναδείχτηκαν πρώτοι σε έρευνα που έγινε σε 57 χώρες. Οι Αμερικανοί μαθητές βαθμολογήθηκαν «μέτριοι»... μολονότι οι καθηγητές τούς φορτώνουν με δουλειά στο σπίτι και εξετάσεις. Οι νέοι της Φινλανδίας περνάνε ώρες στο Ιντερνέτ, ακούνε ραπ και χέβι μέταλ και χαίρονται τη ζωή όπως όλοι οι νέοι. Όμως όταν πια φτάνουν στην τρίτη τάξη του λυκείου, είναι πολύ πιο προχωρημένοι από τους άλλους στις επιστήμες, τα μαθηματικά και την ανάγνωση.
Το μυστικό τους είναι κάτι πολύ απλό, αλλά καθόλου εύκολο. Οι Φιλανδοί καθηγητές είναι καλά καταρτισμένοι και οι μαθητές τους πολύ υπεύθυνοι. Από πολύ νωρίς, τα παιδιά απελευθερώνονται από τον έλεγχο των μεγάλων. Οι καθηγητές επιλέγουν οι ίδιοι τα βιβλία τους και προσαρμόζουν τα μαθήματά τους ανάλογα με τις ανάγκες των παιδιών. Στα φινλανδικά λύκεια το ποσοστό αποτυχίας δεν ξεπερνάει το 4% έναντι 25% στις ΗΠΑ».
Εμείς όμως, παπαγάλοι του 21ου αιώνα, μπαίνουμε παπαγαλίζοντας στα ΑΕΙ – και δέρνουμε και κανένα πρύτανη, άμα λάχει…
