Κυκλοφορώ τα πρωινά, τις ώρες που οι περισσότεροι άντρες εργάζονται. Οι δικές μου υποχρεώσεις με κάνουν να βρίσκομαι συχνά στα βόρεια προάστια. Και συναντώ καθημερινά ακριβές γυναίκες σε ακόμα πιο ακριβά αυτοκίνητα.

Για πολλούς άνδρες το αυτοκίνητο δεν αποτελεί πια αντικείμενο επίδειξης (ίσως μετράνε περισσότερο το σκάφος και ένα ρολόι 100.000 ευρώ). Αλλά το ωραίο φύλο (και μιλάμε εδώ για πραγματικά ωραίο) έχει λυσσάξει. Πάνω από τα μισά ακριβά οχήματα που συναντώ έχουν ξανθιές οδηγούς. PorscheTurbo, RangeRoverSport, BMWX5, MercedesSL, ML, και άλλα, της κατηγορίας άνω των 100.000 ευρώ…

Ισχύουν μερικοί άγραφοι κανόνες: ενώ τα πολυτελή των ανδρών έχουν κατάμαυρα τζάμια, αυτό δεν συμβαίνει με τα θηλυκά. (Αλλιώς πώς θα βλέπουν ποιος οδηγεί;). Επίσης ισχύει η εξίσωση: όσο πιο εύθραυστη, λεπτή και μικροκαμωμένη η κυρία – τόσο πιο ογκώδες, βαρύ και δυσκολοπαρκάριστο το όχημα. Σκηνές απείρου κάλλους όταν η λεπτοφυής ύπαρξη προσπαθεί να εισχωρήσει με το Discovery ή το Grand Cherokee σε στενό κενό…

Βέβαια το πόθεν έσχες εδώ δεν θα έπαιζε ρόλο. Αναρωτιέμαι τι ποσοστό των κυριών έχει κερδίσει το αντίτιμο του αμαξιού από την προσωπική της εργασία. Υπολογίζω πως ούτε το 5%. Κάτι άλλο προσφέρει μάλλον ως αντάλλαγμα. Όχι, δεν είναι τα οικιακά. Δεν νομίζω πως αν εκστομίσεις εναντίον τους την παραδοσιακή βρισιά: «άντε να πλύνεις πιάτα!» θα καταλάβαιναν για τι μιλάμε.

Οι παλιοί καραβάδες έλεγαν: «το μουνί σέρνει καράβι». Από καράβια δεν γνωρίζω, αλλά για carrera και άλλα παρόμοια αυτοκίνητα, μπορώ να μαρτυρήσω. Τα βλέπω κάθε μέρα. Και μερικές φορές μου καίγεται η καρδιά. Ξέρεις τι θα πει να έχεις 480 άλογα, δύο στροβιλοσυμπιεστές, κεραμικά φρένα, σούπερ σπορ ανάρτηση – και να οδηγείς σαν ταρίφας;

Ρατσιστικό; Αντιφεμινιστικό; Ίσως, αλλά ρεαλιστικό και τεκμηριωμένο. Ο εωρακώς μεμαρτύρηκεν και αληθής εστίν αυτού η μαρτυρία.  (Ναι – και αμαρτίαν ούκ έχει…)