Μπορεί να ξεκίνησε σαν παιδική εκπομπή, αλλά βαθμιαία η Λιλιπούπολη έγινε κάτι άλλο: το πιο αξιόλογο συλλογικό καλλιτεχνικό έργο που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Πρώτη φορά σε αυτή τη χώρα του Εγώ, τόσο σημαντικοί δημιουργοί συνεργάστηκαν αρμονικά, σαν ένας άνθρωπος, και έχτισαν ένα έργο που ξεχειλίζει από ταλέντο, ποίηση, ευρηματικότητα και φαντασία. Ένα έργο «κτήμα ες αεί» που θα ακούγεται για πάντα.
Τέσσερεις συνθέτες: Λένα Πλάτωνος, Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Νίκος Χριστοδούλου, μελοποιούσαν τα υπέροχα τραγούδια της Μαριανίνας Κριεζή (όλοι οι στίχοι δικοί της) που τα τραγουδούσαν οι Σπύρος Σακκάς, Σαβίνα Γιαννάτου, Αντώνης Κοντογεωργίου, Νένα Βενετσάνου, Μαριέλλη Σφακιανάκη και άλλοι, με διευθυντή ορχήστρας τον Βύρωνα Φιδετζή. Τα κείμενα ήταν συνεργασία πολλών αλλά ξεχώριζαν το χιούμορ της Άννας Παναγιωτοπούλου και η μαγεία της Μαριανίνας. Ηθοποιοί: Βασίλης Μπουγιουκλάκης, (αθάνατος Χαρχούδας!) Άννα Παναγιωτοπούλου, Σταμάτης Φασουλής, Λευτέρης Βογιατζής, Σαπφώ Νοταρά, Λυδία Κονιόρδου, Αλέκα Παΐζη, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Ράνια Οικονομίδου, Πέπη Οικονομοπούλου, Μίνα Αδαμάκη, Θόδωρος Μπογιατζής, Νίκος Τσιλούνης, Σταύρος Μερμήγκης, Λάμπρος Τσάγκας και Μίμης Χρυσομάλλης.
Τόσο ταλέντο. Τόσο ταλέντο χώρεσε σε μία εκπομπή!
Η Λιλιπούπολη είναι ο Παρθενώνας μας. Ξέρω, δεν συγκρίνεται. Αλλά στα μέτρα των δυνατοτήτων μας, είναι το αριστούργημα της εποχής μας.
Ήμουν μάλλον ο πρώτος που την πήρε στα σοβαρά, ο πρώτος που έγραψε γι αυτήν το 1979: «Οι στίχοι των λυρικο-ονειρικών τραγουδιών της Λιλιπούπολης αποτελούν μέγιστο γεγονός για τη νεώτερη ποίηση μας. Ελληνικότατη — σε δεύτερη Χατζιδακική γενιά — και ή γοητευτική μουσική τους, πού προεκτείνει την παράδοση του νέου ελληνικού Lied. [] Και πέρα από την ποιητική φαντασία, ένα διαβολεμένο σατιρικό πνεύμα παρωδεί και διασύρει τα πάντα».
Ίσως τώρα να είμαι ο πρώτος που θα την αποχαιρετίσει. Ξαφνικά κάποιοι αποφάσισαν να «αξιοποιήσουν» την Λιλιπούπολη. Έβαλαν μπροστά την Άλκηστη Πρωτοψάλτη (της οποίας η «τσαούσικη» φωνή δεν ταιριάζει καθόλου στην γλύκα και την τρυφερότητα των τραγουδιών) και παρά τις αντιρρήσεις των σημαντικότερων δημιουργών, έφτιαξαν ένα «υπερθέαμα». Το είδα το Σεπτέμβριο στο Ηρώδειο και έφριξα. Πρόσθεσαν και νέα τραγούδια! Μπορείτε και εσείς να αναζητήσετε το «Χορό των Μπιζελιών» στο YouTube και να διαπιστώσετε πως ένα κέντημα έγινε ντάπα-ντούπα.
Βέβαια πληρώνουν στην ΑΕΠΙ τα δικαιώματα στιχουργών και συνθετών – και είναι τυπικά εντάξει. Αλλά υπάρχει και το ηθικό δικαίωμα του δημιουργού που απαγορεύει να διαστρεβλώνουν και να διασύρουν το έργο του. Και για αυτά τα δικαιώματα μαθαίνω ότι οι δημιουργοί προσφεύγουν τώρα στα δικαστήρια…
