Γυρίζοντας το απόγευμα από τη δουλειά, βρήκε το δρόμο σκαμμένο βαθιά - ένα βουνό χώμα έκλεινε την είσοδο του σπιτιού και του υπόστεγου όπου έβαζε το αυτοκίνητο. Ορειβατώντας, μπήκε στο σπίτι του. “Σκάβουν για τον υπόνομο”, τον πληροφόρησαν.

Χάρηκε βέβαια, γιατί χρόνια τον περίμεναν αυτό τον υπόνομο. Άλλά την άλλη μέρα κυκλοφορούσε. Πώς θα έβγαζε το αυτοκίνητο;

- Κάνε υπομονή μια-δυο μέρες, είπε η γυναίκα του, θα προχωρήσουν γρήγορα.

-Θα μπορούσαν να μας είχαν ειδοποιήσει, μουρμούρισε. θα είχα βγάλει το αμάξι.

Σε μια-δυο μέρες, το χωματοβούνι συναγωνιζόταν σε ύψος το σπίτι. Το όρυγμα βάθαινε και πλάταινε και επεκτεινόταν σε μήκος σ' όλο το δρόμο. Έπρεπε να πάει κι ένα ταξίδι - νοίκιασε αυτοκίνητο. Όταν γύρισε, είχαν σταματήσει να δουλεύουν.

- Βρήκαν βράχο σκληρό και θα φέρουν άλλα μηχανήματα, τον πληροφόρησε ο διπλανός (που είχε προλάβει, όμως να φυγαδεύσει, το αυτοκίνητο του).

Πήγε στη δημαρχία να διαμαρτυρηθεί. Έδειξαν πολλή κατανόηση - αλλά τι θα μπορούσαν να κάνουν; Υποσχέθηκαν πάντως να πιέσουν τον εργολάβο για να επισπεύσει.

Σε δύο μέρες ξανάρθαν τα μηχανήματα. Δούλεψαν θορυβωδέστατα μια εβδομάδα και το βουνό έγινε "βραχώδη όρη". Εν τω μεταξύ πλημμύρισε ο βόθρος τους. Αδύνατο να έρθει το βυτίο. Για δες, για ν' αποκτήσεις υπόνομο, δεν έχεις βόθρο... σκέφθηκε. Τελείωσε και το πετρέλαιο της θέρμανσης. Όσο για το αυτοκίνητο του κανένας λόγος.

Ξαφνικά, μια μέρα, ησυχία. Τα μηχανήματα έφυγαν αφήνοντας πίσω τους τα όρη και τα ορύγματα.

-Ο εργολάβος τα παράτησε, του είπαν στη δημαρχία. Είχε δώσει χαμηλή τιμή, βρήκε δυσκολίες, προτίμησε να κηρυχθεί έκπτωτος.

-Και τι θα γίνει; ρώτησε.

-Θα προκηρυχτεί νέος διαγωνισμός για το έργο.

-Δηλαδή σε πόσο καιρό θα ξαναξεκινήσει;

Ο υπάλληλος τον κοίταζε με ένα ύφος - σαν να είχε ρωτήσει τι ακριβώς ώρα θα γινόταν η Δευτέρα Παρουσία. Κατάλαβε.

Η γυναίκα του τον περίμενε χαρούμενη. “Βρέθηκε λύση για το βόθρο”, του είπε. “Εμφανίστηκε βοθρατζής που έχει ειδικευτεί στην εκκένωση εξ αποστάσεως. Βέβαια ζητάει τα τριπλά - αλλά τι να γίνει".

Ο βοθρατζής συνέδεσε ένα χιλιόμετρο σωλήνες κι άδειασε το βόθρο - με ειδική ισχυρότερη αντλία. Ζέστανε κι ο καιρός και δεν τους έλειπε πια το πετρέλαιο.

- Αίρεται ο Δακτύλιος για το καλοκαίρι! ανάγγειλε θριαμβευτικά η τηλεόραση.

Όταν συνάντησε το Δήμαρχο στο δρόμο ήταν πια Σεπτέμβριος. Του τα διηγήθηκε:

-Α! έπρεπε να είχατε καταθέσει τις πινακίδες στην Εφορία, του είπε αυτός. -Τουλάχιστον να μην πληρώνετε τέλη κυκλοφορίας!

Η μόνη του ικανοποίηση ήταν που, λίγες μέρες μετά, έκλεψαν και το αυτοκίνητο του διπλανού, που το άφηνε σ' ένα σκοτεινό και έρημο σοκάκι.