Με ενοχλούν (πρώτος κατάλογος - έπονται, κι άλλοι,):

Οι "επαγγελματίες" στο χώρο της ηθικής (επαγγελματίες φιλάνθρωποι, ή ειρηνιστές, ή δημοκράτες, ή χριστιανοί, κτλ.).

Κουλτουριάρηδες με κακή άρθρωση - όπως ο μονότονος μουρμουριστής ποιημάτων του Τρίτου, που προχθές είπε την ευφορία - εφορία...

Οι κυρίες με γούνες - και προπάντων αυτές που κουβαλάνε ολόκληρο γδαρμένο ζώο γύρω στο λαιμό τους (εύχομαι να τις δαγκώσει!).

Οι “κοσμικοί καλλιτέχνες”. Αντίφασις εν εαυτή: Ή είσαι κοσμικός ή καλλιτέχνης...

Οι δημοσιογράφοι που μνημονεύουν (και προβάλλουν) τα βιβλία τους μέσα στις ίδιες τους τις στήλες...

Οι άνθρωποι που λένε: “Εγώ βέβαια δεν είμαι ρατσιστής, αλλά πρέπει να ομολογήσουμε ότι οι νέγροι...”.

Με ενοχλούν ακόμη: Αυτοί που έρχονται μια ώρα αργότερα σε πρόσκληση για τραπέζι (ναι - και δύο ώρες ενίοτε... ενώ το σουφλέ έγινε πίτσα...).

Αυτοί, που νιώθουν σημαντικοί επειδή είναι αριστεροί, ή Ολυμπιακοί, ή χειμερινοί κολυμβητές...

Αυτοί που σε φιλάνε σταυρωτά - ενώ προσπαθείς να θυμηθείς ποιοι είναι...

Τα βιβλία που δεν έχω διαβάσει...

Οι παλιοί συμμαθητές, που με κάνουν να βλέπω τα χρόνια μου.

Οι παρουσιάστριες της τηλεοράσεως που χαμογελάνε χωρίς λόγο.

Οι οδηγοί που μπαίνουν στη λωρίδα στροφής για να σου βγούνε μπροστά στο φανάρι...

Αυτοί που σε παίρνουν τηλέφωνο και σου διηγούνται την ιστορία της ζωής τους χωρίς να σε ρωτήσουν αν μπορείς να τους ακούσεις (κι εσύ με τα νερά απ' το μπάνιο...).

Όλοι οι (παντός είδους) οπαδοί...

Αυτοί που καπνίζουν μέσα σε ασανσέρ...

Οι άνθρωποι που, ενώ ξέρουν ότι δεν πίνεις, σου ξαναγεμίζουν επίμονα το ποτήρι...

Οι άγνωστοι- που σου κάνουνε κουίζ: Δεν με θυμάσαι αλλά θα σου πω κάτι να με θυμηθείς...

Ακόμα - οι καχύποπτοι που βγάζουν τον καθένα μασόνο, χουντικό η ομοφυλόφιλο...

Και τέλος, όσοι διαβάζουν αυτό το κείμενο, νομίζοντας ότι δεν γράφω γι' αυτούς αλλά για άλλους...