Ακόμα κι αυτοί που δεν πιστεύουν στο Θεό, πιστεύουν στα Χριστούγεννα.

Είναι κατ' αρχήν η μεγάλη εορτή της επιστροφής του Φωτός. Η νύχτα χάνει την μάχη, η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει. Τοποθετημένη καίρια για να αντικαταστήσει τις μεγάλες ειδωλολατρικές εορτές του χειμερινού ηλιοστασίου, παραπέμπει σε έθιμα και παραδόσεις πολύ παλαιότερες. Κάθε φορά που ανάβετε ένα κερί ανακαλείτε πανάρχαιους φωτοδότες θεούς.

Είναι μετά η αρχή της αγάπης - μίας τέλειας έννοιας που χρειαζόταν (και χρειάζεται) σε έναν ατελή κόσμο. Ο Χριστός προσπάθησε να απαλύνει την οδύνη της ύπαρξης με το μόνο δραστικό βάλσαμο. Δραστικό αλλά σπάνιο. Δύο χιλιάδες χρόνια δεν είδαν το ποσό της αγάπης να αυξάνει. Είδαν τον θρίαμβο των εκκλησιών, των καρδιναλίων και των επισκόπων - και την έκπτωση της αγάπης, της φιλανθρωπίας, της φιλαλληλίας.

Είναι ακόμα το μήνυμα της ειρήνης - άλλης ανεκπλήρωτης προσδοκίας. 'Επί γης ειρήνη...' Και η γη να στενάζει από τους πολέμους. Πόσοι νεκροί και σακάτηδες φέτος στην Βοσνία, την Ρουάντα, την Τσετσενία... Κι εμείς, Χριστουγεννιάτικα, υποδεχθήκαμε έναν από τους μεγαλύτερους πολέμαρχους του αιώνα...

'Επί γης ειρήνη...' Διαβάζω στο Time (19.12) ότι ή μικρή Ελλάδα είναι ένας από τους δέκα καλύτερους πελάτες των ΗΠΑ σε αγορές όπλων. Μέσα στην τριετία 1990-1993 αγόρασε οπλικά συστήματα αξίας 2.8 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Δεν έχουμε χρήματα για την παιδεία, για την υγεία, για απαραίτητες επενδύσεις υποδομής, πνιγόμαστε στα χρέη και στα ελλείμματα - και ξοδεύουμε μυθικά ποσά για αγορές όπλων. Αγορές που επιπλέον είναι τελείως αδιαφανείς (ούτε η Βουλή τις ελέγχει, ούτε ο Τύπος) και δίνουν την ευκαιρία για υπέρογκες μίζες...

Και δεν είναι μόνο όσα όπλα αγοράζουμε - υπάρχουν και αυτά που μας χαρίζουν οι ΗΠΑ - σαν πριμ, μιά και είμαστε καλοί πελάτες. Και δεν είμαστε μόνο πελάτες των ΗΠΑ - αγοράζουμε όπλα κι από άλλες χώρες. Έτσι, με τον ανταγωνισμό εξοπλισμών Ελλάδας-Τουρκίας, έχει μαζευτεί σε αυτή τη γωνιά της Μεσογείου το μεγαλύτερο οπλοστάσιο της Ευρώπης (μερικοί λένε του κόσμου...) Μία σπίθα θα αφάνιζε τα πάντα.

Οι λαοί και των δύο χωρών υποφέρουν και πληρώνουν, οι στρατηγοί χαίρονται. Όταν πάει κάποιος να διαμαρτυρηθεί, επισείεται ο κίνδυνος του αντίπαλου (το ίδιο γίνεται και απέναντι). Ε! πως θα πλουτίσουν οι έμποροι όπλων και οι μιζαδόροι. ΄Η ξεθάβεται η αρχαία σοφιστεία: "αν θες ειρήνη ετοίμαζε πόλεμο". Δεν νομίζω πως αυτό εννοούσε ο Χριστός...

Είναι να τρελαίνεται κανείς με τον παραλογισμό. Οι άνθρωποι, αντί να βρουν ένα τρόπο να περάσουν την σύντομη ζωή τους στη γη με χαρά, ηρεμία και απόλαυση, μοχθούν ολημερίς ετοιμάζοντας ο ένας την καταστροφή του άλλου. Επειδή είναι " άλλος" - αλλοεθνής, αλλόθρησκος, αλλόφυλος. Κι αυτοί που κάνουν τα επιθετικότερα κηρύγματα μισαλλοδοξίας δηλώνουν - τρομάρα τους - Χριστιανοί!

Σας εύχομαι να περάσετε τα Χριστούγεννα με αγάπη και ειρήνη - έστω και στο στενό σας κύκλο...