ΜΠΛΕ ΒΑΘΥ ΣΧΕΔΟΝ ΜΑΥΡΟ. Κατάφερα επιτέλους να συγκεντρώσω τρεις συσκευές που ακολουθούν το ασύρματο πρωτόκολλο Bluetooth (και για όσους απορούν με το όνομα, υπενθυμίζω πως η σκανδιναβική αυτή επινόηση πήρε το όνομά της από ένα Βασιλέα του Βορρά που είχε το παρατσούκλι «Κυανόδους»: Harald Bluetooth.).
Πρόκειται για το φορητό Dell Latitude D600, τον υπολογιστή παλάμης Palm Tungsten T και το κινητό Sony-Ericsson T610 (το οποίο διαθέτει και το ασύρματο Bluetooth ακουστικό ΗΒΗ 35). Το τελευταίο είναι και το μόνο από όλες τις Κυανοδοντικές συσκευές που απεδείχθη ωφέλιμο – δηλαδή συνεργάζεται με το τηλέφωνό του. Όχι χωρίς προβλήματα. Μερικές φορές (κι αυτό συμβαίνει πάντα σε άβολες στιγμές – π. χ. στο αυτοκίνητο) χάνει την επαφή του με την «μάνα» και πρέπει να ξεθάψεις το κινητό – αν προλάβεις και δεν έχει χαθεί η κλήση.
Πάντως αυτή η ασύρματη σύνδεση και λειτουργεί και χρήσιμη είναι. Όταν οδηγείς, το να γλιτώνεις από τα καλώδια του handsfree, που πάντα μπερδεύονται με την ζώνη ασφαλείας, είναι μεγάλη υπόθεση. Όπως και το να μην σου πέφτει το ακουστικό από το αυτί. (Απορώ με αυτούς που το κρατάνε εκεί όλη μέρα. Το κολλάνε με τσίχλα ή έχουν ειδικά αυτιά, σαν τον Βουλκάνιο Δόκτορα Σποκ;).
Όσο για το ίδιο το τηλέφωνο, το Τ610, είναι άριστο ως μίνι παιχνιδομηχανή. Έχει και JAVA (σημαντικό γιατί τα περισσότερα παιχνίδια γράφονται τώρα σε αυτή τη γλώσσα) η δε Sony Ericsson διαθέτει πολλά τσάμπα παιχνίδια για κατέβασμα από τον δικτυακό της τόπο. Κάτι με αυτά, κάτι με αγορές από το Vodafone Live – το τηλέφωνο έχει τώρα 16 παιχνίδια. Μερικά είναι ιδιαίτερα πολύπλοκα και ενδιαφέροντα, όπως το μίνι γκολφ ή το Blackjack.
H συνδεσιμότητά του με το Internet είναι άριστη – το GPRS γρήγορο – τα ΜΜS πολύ εύκολη υπόθεση. Υστερεί λίγο στην ευαισθησία του δέκτη του. Κριτήριο για μένα είναι το υπόγειο γραφείο μου, όπου το μόνιμο κινητό μου, το Panasonic GD 87, έχει σήμα και συνδέεται ενώ το Τ610 είναι νεκρό. Σε σχέση με το GD 87 υστερεί στην φωτογραφική μηχανή – το υστερεί είναι understatement που λένε και οι Αγγλοσάξονες: το ένα βγάζει καθαρότατες φωτογραφίες, ακόμα και με χαμηλό φωτισμό, το άλλο ένα είδος αδιευκρίνιστης λάσπης. Επίσης υστερεί στην φωτεινότητα και ευκρίνεια της οθόνης, στο μέγεθος και την φωτεινότητα των πλήκτρων και στην ευχρηστία για συγγραφή οποιουδήποτε κειμένου. Εξ ου και αφού έπαιξα λίγο με τα παιχνίδια του Τ610 επέστρεψα ταχέως στο Panasonic. Του οποίου το μόνο μειονέκτημα είναι τα παιχνίδια: έχει μόνον ένα – και ηλίθιο. Και δεν μπορεί να πάρει άλλο. (Ευτυχώς ο διάδοχός του, το Χ70, θα έχει 4 παιχνίδια, Bluetooth, 4MB μνήμη, και μικρότερο βάρος – κατά 11 γραμμάρια. Τον καιρό που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, θα έχει έρθει στην Ελλάδα).
ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΜΠΛΕ ΔΟΝΤΙ: Εγκαταλείποντας το Τ610 άφησα πίσω μου και την μόνη ουσιαστική χρήση του Bluetooth – αυτή με το ασύρματο ακουστικό. Γιατί οι άλλες συνδέσεις που έκανα, δεν μου έδειξαν μεγάλο όφελος. Ούτε πέτυχαν κάτι που να μην μπορούσε να γίνει με την υπέρυθρη θύρα. Μεταφορά αρχείων, συγχρονισμός υπολογιστή παλάμης και τηλεφώνου με φορητό – όλα αυτά τα είχαμε ξαναδεί. Ακόμα και ασύρματη εκτύπωση έκανα συχνά με τον παλιό μου εκτυπωτή HP Deskjet 340 που έχει υπέρυθρο «μάτι». Το μόνο προσόν του Bluetooth είναι η μεγαλύτερη απόσταση των συσκευών (προσοχή όμως – τα δέκα μέτρα που αναφέρονται στα διαφημιστικά, είναι ουτοπία!) και το γεγονός ότι δεν πρέπει να στήνονται σε ευθεία γραμμή χωρίς παρεμβαλλόμενα αντικείμενα.
Όταν προσπάθησα να κάνω πιο σύνθετα πράγματα, όπως π. χ. να συνδέσω τον Tungsten με το Internet μέσω GPRS – απέτυχα. Διότι στα προκαθορισμένα πρωτόκολλα σύνδεσης δεν υπήρχε η Ελλάδα (και οι εταιρίες της) και δεν μπορούσες να φτιάξεις δικό σου πρωτόκολλο. Άλλωστε τι νόημα έχει να συνδέσεις τον υπολογιστή παλάμης με το Δίκτυο μέσω κινητού – όταν μπορείς να συνδέσεις το ίδιο το κινητό; Τα Palmtops είναι ένα είδος υπό εξαφάνιση. Ήδη τα κινητά καλύπτουν το 80% των βασικών χρήσεών τους και σύντομα θα τους υποκαταστήσουν τελείως… Σε όλο τον κόσμο οι πωλήσεις τους πέφτουν προς όφελος των κινητών.
Και ολίγα περί Tungsten: είναι σαφώς ο καλύτερος υπολογιστής παλάμης που πέρασε από τα χέρια μου (και έχουν περάσει πολλοί, τόσο της οικογένειας Palm όσο και της αντίπαλης των Windows CE. Επιτέλους η Palm κατάφερε να βγάλει ένα μηχάνημα που να συναγωνίζεται (και – κατά τη γνώμη μου – να ξεπερνάει) τα Sony Clié, τόσο σε εξωτερικό design όσο και σε multimedia δυνατότητες. Προτιμώ το Τ από το G (που διαθέτει και πληκτρολόγιο). Ίσως επειδή έχω συνηθίσει την γραφή Graffiti και μπορώ να γράφω έτσι πιο γρήγορα από το να ψάχνω λιλιπούτεια πλήκτρα. Είναι και απείρως πιο όμορφο – και πιο μικρό σε όγκο.
Θαύμασα πάλι την επινοητικότητα των ρώσων προγραμματιστών – έχουν μάθει τα κόλπα της Microsoft και για κάθε ξεχωριστό μηχάνημα που αγοράζεις πρέπει να πληρώνεις το πρόγραμμα από την αρχή. Έτσι έγινε με τα Ελληνικά της Piloc για Palm (τα είχα ξαναπληρώσει για το Clié) αλλά και για λεξικά, παιχνίδια και άλλες εφαρμογές. Το μυστικό: ο κωδικός που σου δίνουν για το ξεκλείδωμα βασίζεται στο μοναδικό σειριακό αριθμό του μηχανήματος – και δεν λειτουργεί αν αλλάξει το μηχάνημα. Μόνο ένα παλιό αλλά πολύτιμο μαυρόασπρο πρόγραμμα δούλεψε αδιαμαρτύρητα και τώρα. Πρόκειται για το Converter που μετατρέπει αυτόματα τις μονάδες βάρους, μήκους, εμβαδού, ταχύτητας, θερμοκρασίας κ. λπ. Το έχω από την εποχή του Palm I: μεταφέρθηκε στο III, στο V, στο Clié και τώρα στο Tungsten T. Πολύτιμο και τζάμπα (freeware).
Και με την ευκαιρία: Φίλος αγόρασε στο εξωτερικό το καινούργιο Clié PEG TG50 προσπαθούσε ματαίως να εγκαταστήσει το λογισμικό του στον φορητό υπολογιστή του. Δεν τα κατάφερε και προσέφυγε σε μένα (ως παλαιότερο). Αλλά και εγώ δεν μπόρεσα να κάνω την εγκατάσταση ούτε στον δικό του, ούτε σε δικό μου υπολογιστή. Τα CD-ROM που συνόδευαν το μηχανάκι ήταν ελαττωματικά (και μάλιστα σε όλες τις γλώσσες). Αναζητούσαν και δεν έβρισκαν ένα .msi αρχείο που ήταν όμως μέσα στο CD! Και τι δεν δοκίμασα: τα αντεγραψα όλα στον δίσκο, άνοιξα τους εγκαταστάτες – μηδέν!
Δεν υπάρχει τέλος στα βάσανα της πληροφορικής! Στο τέλος κατέβασα από την Palm την έκδοση 4.1 του Palm OS (αυτή χρησιμοποιούσε το Clié, ενώ το Tungsten την 5.1) και την εγκατέστησα, με αποτέλεσμα να γίνεται κανονικά ο συγχρονισμός των δύο υπολογιστών. Βέβαια χάθηκαν όλα τα έξτρα καλούδια της Sony – αλλά ποιος φταίει;
ΠΩΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ PALM; Περιέργως από φυσικό θάνατο (γερατειά;). Και τα δύο μου Palm V απεβίωσαν με τον ίδιο τρόπο (αλλά όχι ταυτόχρονα). Κάποια στιγμή δεν λειτουργούσε σωστά η οθόνη αφής. Αλλού χτυπούσες και άλλο έβγαινε. Δεν μπορούσες πια να βγάλεις την εφαρμογή σωστής σκόπευσης (digitizer). Μια-δύο φορές με ένα hard reset (χάνονται όλα τα περιεχόμενα αλλά τα ξαναφορτώνεις από τον μεγάλο υπολογιστή) ξανακέρδισαν μερικούς μήνες ζωής. (Μετά το hard reset βγαίνει ο digitizer και μπορείς να συντονίσεις την οθόνη). Μέχρι που κάποτε δεν πιάνει ούτε το hard reset. Η οθόνη είναι άχρηστη και …τέλος.
ΤΟ ΔΥΣΤΡΟΠΟ HP OFFICEJET 4110. Σας έγραφα στο τελευταίο τεύχος ότι μου ήταν αδύνατο να χρησιμοποιήσω αυτό το νέο πολυμηχάνημα ως σαρωτή. Στις άλλες λειτουργίες (φαξ, εκτυπωτής, φωτοαντιγραφικό) ήταν άψογο – αλλά δεν σάρωνε (απλοελληνιστί: σκανάριζε) αλλά έκανε και τα Windows να κρεμάνε. Και αυτό με όσους υπολογιστές κι αν το δοκίμασα.
Κάποια στιγμή παρατήρησα και μία άλλη ιδιαιτερότητα. Όταν ήταν συνδεδεμένο με υπολογιστή, δεν μπορούσες να δεις τα περιεχόμενα του σκληρού δίσκου. Ούτε με το My Computer (ο υπολογιστής μου) ούτε με το Windows Explorer. Έβγαινε ο γνωστός «φακός» και έψαχνε επί ώρα χωρίς αποτέλεσμα. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν πρόβλημα του υπολογιστή – αλλά μετά, χρησιμοποιώντας την μέθοδο της διαφορικής διάγνωσης (επιλεκτική έναρξη του υπολογιστή με sysconfig) εντόπισα τον δράστη. Το επιβεβαίωσα και σε άλλον υπολογιστή. Ο κ. Θάνος Τσάκαλος της Dell Hellas μου έστειλε και ένα άρθρο από την Microsoft Knowledge Base (αριθμός 819017: Long Delay Before Files Appear in My Computer in Windows XP). Εκεί αναφέρεται ότι υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στους οδηγούς (drivers) ορισμένων μηχανημάτων και της υπηρεσίας WIA των ΧΡ (Windows Image Acquisition) που δεν μπορεί να ξεκινήσει προκαλώντας αυτό το πάγωμα. Στο άρθρο ανάμεσα στους «ενόχους» υπήρχαν και μηχανήματα της σειράς 4 της ΗΡ. Η οποία, μέχρι που γράφεται αυτό το κείμενο, δεν έχει βγάλει κάποιο διορθωτικό μπάλωμα (patch) τόσο για την αδυναμία σκαναρίσματος όσο και για το πάγωμα του υπολογιστή.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΡΒΙΣ που δημοσιεύτηκε στο περασμένο τεύχος είχε μεγάλη απήχηση. Ιδιαίτερα ανταποκρίθηκαν οι κάτοχοι φορητών. Φαίνεται ότι τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα από όσο νόμιζα: πήρα πολλά email από παθόντες. Κύριε Διευθυντά, τι θα λέγατε για ένα service and reliability report ανάμεσα στους αναγνώστες μας. Σήμερα στην Ελλάδα οι εταιρίες ούτε επιβραβεύονται ούτε τιμωρούνται για τις (καλές η κακές) υπηρεσίες τους, Νομίζω πως αν ξεκινούσε μία τέτοια έρευνα, θα βοηθούσε πολύ να ανέβει η ποιότητα της υποστήριξης.
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΒΑΡΕΘΗΚΑΝ ΤΟ ΣΠΑΜ – τα διάφορα απρόσκλητα, διαφημιστικά και άλλα ηλεκτρονικά μηνύματα που μας κατακλύζουν καθημερινά, μία καλή λύση (η καλύτερη από όσες έχω δοκιμάσει μέχρι σήμερα) είναι το Norton Anti-Spam 2004. Εκτός από το να μαντρώνει όλο το σκουπίδι – βοηθάει και αν το εκπαιδεύεις στην αρχή – καταργεί και τα ενοχλητικά banners και pop-ups από τις ιστοσελίδες. (Ξέρετε, αυτά που σου ξεπετάγονται την ώρα που ψάχνεις για κάτι. Μερικά κάνουν και θόρυβο!).
Υ. Γ. Και ένα δικό μου spam: Περνάτε καμιά φορά από το www.ndimou.gr. Ανανεώνεται και εμπλουτίζεται συνεχώς…
