ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΤΟΥ 2004, ΠΑΠΠΟΥ; Μπορεί να με ρωτούσε ο εγγονός μου (αλλά πώς να έχω εγγονό αφού δεν απόκτησα παιδιά;). Ωστόσο αν με ρωτούσε, θα απαντούσα πως έβλεπα τους αγώνες στην τηλεόραση και επικοινωνούσα με τον υπόλοιπο κόσμο τηλεφωνικά (και το Internet τηλέφωνο προϋποθέτει). Ζήτω τα τηλέφωνα! Γι αυτά θα σας γράψω τώρα.
ΜΙΚΡΟΙ ΦΑΣΙΣΜΟΙ: Είμαι, εδώ και πολλά χρόνια, συνδρομητής της Vodafone (από τότε που την έλεγαν Panafon). Δεν έχω πάρει κανένα τηλέφωνο με επιδότηση – αγοράζω αυτά που μου αρέσουν, και τα πληρώνω από την τσέπη μου. Τυχαίνει αυτά που μου αρέσουν (Sony Ericsson P900, Panasonic X70) να μην ανήκουν σε αυτά που η Vodafone επιλέγει για το Vodafone Live. Αποτέλεσμα, όπως μου είπε στο τηλέφωνο εξυπηρέτησης πελατών ένας συνεργάτης της εταιρίας: «για σας το Vodafone Live δεν υπάρχει».
Πραγματικά όταν συνδεθώ με το Internet και το Vodafone Live μου βγαίνει ένα μήνυμα απαγόρευσης και ένας κατάλογος τηλεφώνων που είναι συμβατά με την πύλη αυτή. Βέβαια οι συσκευές αυτές δεν έχουν τεχνολογικά κάτι περισσότερο από τις δικές μου (αστεία πράγματα – το Ρ900 συνδέεται με όλους τους Τόπους στο Δίκτυο). Οι περισσότερες είναι ίδιες με τις άλλες (π. χ. Samsung E700 και Ε710, Panasonic X70 και X60). Ούτε έχουν βασική διαφορά στο λογισμικό. (Απόδειξη: ένα SonyEricsson 610, αγορασμένο πριν αναγγελθεί το Vodafone Live και χωρίς το σήμα του, έχει πλήρη πρόσβαση).
Οπότε γιατί εγώ, ο πιστός συνδρομητής, που πληρώνω κάθε μήνα το πάγιό μου να μην απολαμβάνω τις ίδιες υπηρεσίες που βλέπει το πιο ταπεινό καρτοκινητό; Και οι παλιοί συνδρομητές, τι πρέπει να κάνουν; Δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους νέους; Δεν θα επαρκούσε μία αναβάθμιση του λογισμικού τους (ΑΝ χρειάζεται). Νομίζω πως εδώ υπάρχει απαράδεκτη διάκριση. Τι λέει η επιτροπή τηλεπικοινωνιών;
Την στρατηγική της Vodafone ακολούθησε και η Cosmote με το i-mode. Κι εδώ θα αρκούσε πιθανότατα μία αναβάθμιση λογισμικού. Όμως οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, αποφάσισαν εκτός από υπηρεσίες, να πουλάνε και τηλέφωνα! Δικαίωμά τους – αλλά όχι εκβιαστικά! Όχι να δημιουργούν συνδρομητές δύο ταχυτήτων!
Την σωστή πολιτική ακολούθησε μόνον η TIM (τέως Telestet). Η πύλη Imagine και οι υπηρεσίες της είναι προσιτή σε όλους τους συνδρομητές της, ασχέτως συσκευής (αρκεί, βεβαίως, η συσκευή τους να διαθέτει GPRS ή έστω Wap).
Προς το παρόν αμύνθηκα βάζοντας αρχική σελίδα στις Vodafone συσκευές το εξαίρετο portal του BBC (www.bbc.co.uk/mobile). Και σε δεύτερη φάση θα μεταφέρω τον αριθμό μου από την Vodafone στην ΤΙΜ – γιατί οι αποκλεισμοί με εξοργίζουν αφάνταστα.
ΑΝΕΚΔΟΤΟ: Μια και μιλήσαμε για κινητά, ο αναγνώστης Γ. Κ. μου έστειλε μία χαριτωμένη ιστορία. «Πριν δύο χρόνια είχα αγοράσει από τον «Γερμανό» το κινητό Panasonic GD 75. Το είχα 3-4 μέρες. Τότε επισκέφτηκα έναν ξάδερφο μου που μου το ζήτησε να του το δώσω για να το "εξερευνήσει". Τι το ήθελα!
Την επόμενη φορά που το άνοιξα, εμφανίζεται στην οθόνη του κινητού το μήνυμα: "Προσοχή: Βλάβη Μπαταρίας"...
Επειδή εκείνη την περίοδο είχαν ακουστεί πολλά περιστατικά με μπαταρίες κινητών που "έσκαγαν" κλπ ., φοβήθηκα, έκλεισα το κινητό και το πήγα στο Γερμανό. Στο κατάστημα, χωρίς καν να το κοιτάξουν μου είπαν "Θα το στείλουμε στην εταιρεία".
Το απόγευμα της ίδιας μέρας μιλάω στο τηλέφωνο με τον ξάδερφό μου, του λέω το περιστατικό και μου λέει ότι αυτός είχε βάλει το "Προσοχή Βλάβη Μπαταρίας" σαν κείμενο υποδοχής, για να μου κάνει πλάκα!!!
Αμέσως τηλεφωνώ στο Γερμανό μπας και προλάβω το τηλέφωνό μου πριν πάει στην Intertech... Μάταια όμως, είχε σταλεί. Τους εξήγησα ότι δεν είχε βλάβη. Παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις μου, το καινούριο μου τότε GD 75 το ξαναπήρα στα χέρια μου 25 μέρες μετά!».
Εκτός από την πλάκα, θαυμάστε και την γραφειοκρατία. 25 μέρες για μία μη-βλάβη – δεν είναι ρεκόρ;
ΑΛΛΟΙ ΦΑΣΙΣΜΟΙ: Τα αυτόματα τηλεφωνικά κέντρα (ξέρετε: αν θέλετε το Α πατήστε το 1, κλπ.) μπορεί να εξυπηρετούν τις εταιρίες, να εξοικονομούν χρόνο και (κυρίως) προσωπικό, αλλά ταλαιπωρούν αφάνταστα τους πελάτες. Ο τρόπος που είναι διαρθρωμένες οι επιλογές, η ασάφεια των περιπτώσεων, τα κενά των αναγκών που δεν καλύπτονται, είναι πράγματα επινοημένα από ειδικούς σαδιστές. Κάποια στιγμή θα παραθέσω – επώνυμα μάλιστα – τα μενού διαφόρων μεγάλων εταιριών για να δείτε πόσο φαιδρά είναι.
Προχθές π. χ. τηλεφώνησα σε μια μεγάλη εταιρία που αντιπροσωπεύει UPS. Ήθελα απλά να μάθω που μπορώ να φέρω ένα δικό της, για αλλαγή μπαταριών. Έφαγα μισή ώρα στο ακουστικό, να γυρίζω από επιλογή σε επιλογή, να ακούω (κακή) μουσική – και ήταν αδύνατο να πάρω αυτή την απλούστατη πληροφορία. (Την επόμενη μέρα κατάφερα να βρω κάποιον αρμόδιο ο οποίος μου είπε ότι η συσκευή μου είναι παλιά – 6 ετών! – δεν έχουν ανταλλακτικά, αλλά ίσως να βρω σε μερικούς συνεργάτες τους).
Μερικά τηλεφωνικά μενού μου θυμίζουν το γυμνασιακό ανέκδοτο για τον υπερ-οργανωμένο οίκο ανοχής που σε κάθε διάδρομο έχει δύο πόρτες, σε κάθε πόρτα έχει ταμπελάκια και ανάλογα με τα γούστα σου, επιλέγεις. Μετά από πολλές πόρτες στο τέλος βρίσκεσαι στο δρόμο – κι όταν διαμαρτυρηθείς γιατί δεν έκανες αυτό που ήθελες, η απάντηση είναι: «…από οργάνωση όμως!».
Τα χρόνια που σπούδαζα στην Γερμανία είχα ακούσει μία εκπληκτική ραδιοφωνική σάτιρα. Ο Βιβλιοδέτης Wanninger τηλεφωνούσε σε μία μεγάλη εταιρία να πει ότι τελείωσε τις βιβλιοδεσίες που του είχαν αναθέσει και που θα έπρεπε να τις παραδώσει και να πληρωθεί. Τον συνδέουν από το ένα εσωτερικό τηλέφωνο στο άλλο, και πρέπει τόσες φορές να επαναλάβει το παραμύθι του – όπου στο τέλος τα μπερδεύει και δεν ξέρει τι λέει. Αυτά στις δεκαετία του 50 – όπου δεν υπήρχαν ακόμα αυτόματοι απαντητές. Προφητικός ο Buchbinder Wanninger!
ΑΝ ΠΑΡΕΤΕ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΤΟΚΙΝΗΤΗΣ ΤΙΜ ανάμεσα στα τηλέφωνα που θα σας δώσουν οι ηχογραφημένες φωνές, υπάρχουν μερικά που δεν …υπάρχουν ή που δεν επιτρέπεται να τα πάρετε εσείς (μη εξουσιοδοτημένα!). Π. χ. Αν τηλεφωνήστε στο 1260 ή το 1272 θα σας δοθεί ως τηλέφωνο για το B-on line το 1273 – το οποίο, όταν το καλέσετε, θα σας απαντήσει ότι δεν υπάρχει. Επίσης το 1266 το οποίο θα σας πει ότι είναι μη εξουσιοδοτημένο (σε σωστά ελληνικά: εσείς δεν είστε εξουσιοδοτημένος να συνδεθείτε μαζί του).
Με την εταιρία αυτή είχα μία άλλη τηλεφωνική οδύσσεια. Προσπαθούσε να ρυθμίσω ένα κινητό Siemens CF 62 για MMS και WAP (παραγγελία φίλου). Έβαλα μέσα το δικό μου TIM SIM, που ξέρω ότι είναι «εξουσιοδοτημένο» για τέτοιες υπηρεσίες, και πέρασα τις ρυθμίσεις από το δικό μου τηλέφωνο. Τίποτα. Μπήκα στο δικτυακό τόπο της ΤΙΜ και βρήκα εκεί λεπτομερέστατες ρυθμίσεις. Τις δοκίμασα – χωρίς αποτέλεσμα. Δούλεψα την ίδια συσκευή με SIM Vodafone – άψογη: και MMS και WAP και GPRS. Πήγα στον τόπο της Siemens μήπως μπορούσα να ζητήσω αυτόματες ρυθμίσεις – αυτές που έρχονται με μήνυμα. Είχε για άλλα παλιότερα μοντέλα, όχι όμως για αυτό.
Από κει και πέρα αρχίζει η οδύσσεια. Δεκάδες (δεν υπερβάλλω) τηλεφωνήματα στις υπηρεσίες της ΤΙΜ, που, είτε κατέληγαν στο μηδέν, (τα ανύπαρκτα ή μη εξουσιοδοτημένα που αναφέρω παραπάνω) ή σε έβαζαν να ακούσεις ένα τεράστιο μενού επιλογών που τελικά δεν σε αφορούσαν, ή σε παραπλανούσαν. Π. χ. το 1231 σου έλεγε «για MMS πατήστε τρία» – αλλά το τρία ήταν απλώς περιγραφή και διαφήμιση των MMS. Έπρεπε να περιμένεις το οκτώ για να συνδεθείς με τεχνικό. Αλλά πού να το προβλέψεις; Πατούσες το 3 και έχανες…
Τελικά βρέθηκαν (συμπαθέστατοι και ευγενέστατοι) τεχνικοί που προθυμοποιήθηκαν να με βοηθήσουν. Πλην όμως φαίνεται ότι το Siemens CF 62 δεν συμπαθεί την ΤΙΜ. Μετά από πολλές μάταιες προσπάθειες, είπα στον φίλο ή να αλλάξει εταιρία, ή να αλλάξει συσκευή.
ΜΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΕΦΑΓΑ ΜΕΡΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ μέσα στο κατακαλόκαιρο… Κολλημένος σε ένα ακουστικό να ακούω ασώματες φωνές που μου έβαζαν άλυτα διλήμματα και δύσκολα αινίγματα.
Υ. Γ. Καλοί μου συνάδελφοι του RAM, στο περασμένο τεύχος κάνατε ένα τεστ για τα φορητά MP3 players – αλλά ξεχάσατε μία βασική λεπτομέρεια: την φορητότητα – τις διαστάσεις και το βάρος. Άλλο είναι να κουβαλάς ένα τούβλο 210 γραμμαρίων (10,3 Χ 6,2 Χ 2,2 εκ.) όπως το κλασικό iPod και άλλο ένα μηχανάκι 95 γρ. (6,5 Χ 6,5 Χ 1,9) όπως το MuVo2.
