ΠΑΛΙ Η «ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ» ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ: Αν κάτι με παρηγόρησε μετά την καταστροφή του τσουνάμι, είναι η παγκόσμια αντίδραση και αλληλεγγύη. (Και ας σταματήσουν πια οι αυτοέπαινοι για το πόσα δώσαμε, και πόσο ανώτεροι είμαστε. Όλοι οι λαοί έδωσαν!).

Για μένα είναι ένα παράδειγμα του πόσο καλύτερη είναι σήμερα η ανθρωπότητα (παρά τους θρήνους των διανοούμενων για την σκοτεινή εποχή μας). Πριν 100 χρόνια δεν θα είχε κινητοποιηθεί κανείς. Η είδηση (αν έφτανε ως εμάς) θα έμπαινε στα ψιλά των εφημερίδων. («Φονικόν κύμα εις τον Ινδικόν Ωκεανόν»). Και μετά τίποτα. Κανείς δεν ένιωθε υπεύθυνος για το τι συμβαίνει στα βάθη της Ασίας. Ούτε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις υπήρχαν, ούτε Διεθνείς Οργανισμοί. Οι λιμοί, οι σεισμοί, οι καταστροφές αφορούσαν μόνο τα θύματά τους.

Και ποιος κινητοποίησε την υφήλιο; Μα η «απάνθρωπη τεχνολογία». Ναι το «χαζοκούτι» πήγε εκεί, κατέγραψε τον όλεθρο και μας τον μετέδωσε ψηφιακά – μέσω δορυφόρων. Το ορατό μέγεθος της καταστροφής μας ξεσήκωσε όλους. Ζήτω η παγκοσμιοποίηση!

Κι όταν άρχισε η αντιμετώπιση των προβλημάτων πάλι η τεχνολογία έδρασε: μοίρασε φαγητό (με ελικόπτερα) και έσωσε ζωές (με φάρμακα). Η ίδια τεχνολογία θα λύσει μακροχρόνια το πρόβλημα, με ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης.

Παρ’ όλες τις θρηνωδίες, σε σύγκριση με την γνωστή ιστορία της, ποτέ η ανθρωπότητα δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Ποτέ ο μέσος άνθρωπος δεν ήταν πιο υγιής, πιο μακρόβιος, πιο πλούσιος, πιο μορφωμένος. (Δεν παραβλέπω ότι υπάρχουν εκατομμύρια φτωχοί και ασθενείς – απλώς στο παρελθόν ήταν ακόμα πιο φτωχοί και πιο ασθενείς – ο μέσος όρος ζωής ήταν τα 30!).

Χάρη στην τεχνολογία η ζωή είναι σήμερα πιο συναρπαστική από ποτέ. Δύσκολη, απρόβλεπτη, φονική αλλά και πλούσια, χαρισματική. Κι ενώ είμαι κατά βάθος απαισιόδοξος (μαχόμενος όμως) η απαισιοδοξία μου δεν οφείλεται σε άρνηση η απαξίωση της ζωής. Εντελώς το αντίθετο. Αγαπώ την ζωή, την χαίρομαι και ο πεσιμισμός μου έχει μόνο μία αιτία: το ότι είναι σύντομη. (Αλλά κι αυτό σιγά-σιγά το αλλάζει η τεχνολογία…).

ΠΩΣ ΠΑΕΙ (ΜΕ ΡΩΤΑΝΕ) ΤΟ 3G; Οι δυνατότητές του μπορεί να είναι πολλές και σημαντικές – αλλά η σημερινή ελληνική πραγματικότητα είναι μάλλον φτωχή και παράλληλα δαπανηρή.

Οι πιθανότητες να βρεις αποδέκτη για video call είναι στατιστικά μηδαμινές. Πρέπει να έχει και αυτός συσκευή και συνδρομή 3G και να βρεθεί σε περιοχή κάλυψης. (Στο σπίτι μου, μόνο μία γωνία). Όσο για την πλοήγηση στα ειδικά sites (π. χ. Vodafone Live) το περιεχόμενο είναι ανεπαρκές και το κόστος υψηλό. Με λίγη απερισκεψία οι βόλτες αυτές μπορεί να γίνουν οικονομικά επώδυνες. (Αχ, που είσαι Internet με τα τζάμπα σου!). Ξαφνικά οι λογαριασμοί φουσκώνουν, δι- και τριπλασιάζονται, και ανακαλύπτεις ότι χρεώνονται τα πάντα. (Και να δείτε τι θα γίνει μετά τον Μάρτιο που θα κοστίζει και η απλή πλοήγηση).

Ξέρω ότι οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας πλήρωσαν πολλά χρήματα για τις άδειες της τρίτης γενεάς. Αλλά πρέπει να τα βγάλουν όλα αμέσως, από μένα;

Καλύτερα είναι τα πράγματα με την κάρτα Vodafone Mobile Connect. Οι ταχύτητες βελτιώνονται (σε ώρες χαμηλού φόρτου πέρασα τα 400Kbps) και η πρόσβαση στον απέραντο (και ανέξοδο) κόσμο του Διαδικτύου γίνεται εύκολα και από παντού.

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΟΙ ΦΙΛΟΙ που πια με έχουν πάρει μυρωδιά και μου κάνουν δώρα hi-tech. Τα τελευταία Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά ήταν αφιερωμένα στην «συμπιεσμένη» μουσική. Από σύμπτωση δέχθηκα δύο δώρα που κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά – αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Είχα ήδη ένα παλιό Ι-πόδι (ή Ipod) για να ακούω μουσική. Και ξαφνικά στις γιορτές μου χαρίζουν δύο αντίστοιχα μηχανάκια. Το νέο Pocket Vaio (40MB) της Sony και ένα νέο μικρό MuVO, το N200, της Creative. (Είχα ήδη τον προκάτοχό του, το ΤΧ). Το πρώτο ήταν το πιο εντυπωσιακό – αλλά το δεύτερο ήταν ένα τεχνολογικό θαύμα.

Το Vaio είναι πανέμορφο (η Sony σκίζει από design) και έχει μία ευκρινέστατη έγχρωμη οθόνη στην οποία μπορεί να βλέπεις και τις φωτογραφίες σου. Αλλά (αχ, αυτά τα αλλά) μπορούσε να παίξει μόνο ηχητικά αρχεία τύπου ΑΤRAC (πατέντα Sony). Για να επικοινωνήσει με τον υπολογιστή χρειαζόταν α) την βάση του (αρκετά ογκώδη – συν καλώδια και τροφοδοτικό) και β) το ειδικό πρόγραμμα Sonic Stage, ή, μόνο για μεταφορά) το Vaio Transfer. Αν άνοιγες το περιεχόμενό του στον Windows Explorer δεν έβλεπες μέσα παρά ακαταλαβίστικα νούμερα – κι αν προσπαθούσες να περάσεις αρχεία με αντιγραφή, δεν έπαιζαν.

Στις 20 Δεκεμβρίου η Sony ανακοίνωσε νέο Firmware για το μηχάνημα και νέο Sonic Stage. Υποτίθεται ότι με αυτά το Vaio θα έπαιζε και αρχεία ΜΡ3. Τα κατέβασα (40ΜΒ) τα εγκατέστησα – αλλά δεν είδα διαφορά. Μόνο στην διαχείριση των αρχείων και στην εμφάνιση τους στην οθόνη υπήρξε βελτίωση.

Άλλα μειονεκτήματα του Vaio: Υπερβολικά ευαίσθητο το πεδίο αφής (με το οποίο βγάζεις τα μενού και δίνεις εντολές). Πολύ κοντό καλώδιο ακουστικών, που σε υποχρεώνει να προσθέσεις και το remote control οπότε κουβαλάς και άλλο εξάρτημα. Τέλος δεν υπάρχει θήκη ή άλλος τρόπος για να αναρτήσεις το μηχανάκι στη ζώνη. Υπάρχει μόνο μία υποδοχή για κρεμαστάρι – αλλά το βάρος του (220 γρ. χωρίς βάση – 360 με) δεν επιτρέπει το κρέμασμα. Σοβαρό μειονέκτημα για τέτοια συσκευή η δυσκολία στην μεταφορά. Σκέφθηκα να το χρησιμοποιήσω ως μέσο αποθήκευσης για φωτογραφίες – αλλά πάλι πρέπει να κουβαλάς και την βάση – αλλιώς δεν συνδέεται με φωτογραφική μηχανή…

ΕΝΩ ΤΟ MuVO N200… Ζυγίζει 25 γραμμάρια. Κοστίζει τα μισά από το Sony. Παίζει τους κοινόχρηστους τύπους (ΜΡ3, WMA), συνδέεται απευθείας στην θύρα USB οποιουδήποτε υπολογιστή και, χωρίς να χρειάζεται πρόσθετο λογισμικό, μπορεί να παίρνει και να δίνει αρχεία. (Το Sony δεν επιτρέπει να αντιγράψεις στον σκληρό δίσκο άλλου υπολογιστή – ακόμα και με το δικό του πρόγραμμα).

Αλλά αυτό δεν είναι όλο. Έχει ταυτόχρονα ραδιόφωνο, με θέσεις για 32 FM σταθμούς, αυτόματη ή χειροκίνητη ανίχνευση και εξαίρετη λήψη. Μπορεί να αντιγράφει προγράμματα από το ραδιόφωνο στον δικό του δίσκο. Διαθέτει και μικρόφωνο – για εγγραφές και υπαγορεύσεις.

Και – εδώ αποκαλύπτομαι! – συνδέεται με οποιαδήποτε εξωτερική πηγή ήχου (έχει είσοδο line in) και κωδικοποιεί αυτόματα την εισερχόμενη μουσική σε ΜΡ3! Μπορείς να διαλέξεις την ποιότητα της κωδικοποίησης (bitrate) και την μέθοδο συγχρονισμού. Η ευκολία και η χρηστικότητα αυτών των 25 γραμμαρίων με κατέπληξε.

Μοναδικό μειονέκτημα: Η μνήμη του χωράει μόνον 1GB. Αλλά δεν είναι λίγο. Αντιστοιχεί σε τριακόσια τραγούδια WMA – δεκαπέντε ώρες μουσική. Επιπλέον μου έλυσε το πρόβλημα πώς να ψηφιοποιήσω εύκολα τα βινύλιά μου. Σύνδεση στην έξοδο ακουστικών του προ-ενισχυτή και τα άλλα γίνονται αυτόματα.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ HASP! Για όσους δεν τα ξέρετε, είναι μικρές προεκτάσεις (κάποτε μπαίνανε στην παράλληλη θύρα, τώρα στην USB) που λειτουργούν σαν κλειδιά και επιτρέπουν την χρήση ενός προγράμματος. Ονομάζονται και hardware key ή dongle. Λειτουργούν συνήθως σε επίπεδο DOS και είναι αποτελεσματικά αλλά και επικίνδυνα. Μην αφαιρέσετε ποτέ ένα HASP όταν ο υπολογιστής είναι σε λειτουργία. Αν σας κάνει ζημιά το HASP θα χρειαστείτε πολύ ειδικό άνθρωπο για να σας την αποκαταστήσει. Το έζησα πρόσφατα, με τον «Ηλεκτρονικό Λογογράφο» που ασφαλίζεται με τέτοιο κλειδί. Ευτυχώς που θυμάμαι ακόμα τις εντολές του DOS…

ΤΟ BLOG ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ! Στον Δικτυακό μου τόπο (www.ndimou.gr), εκτός από τα κείμενα και τις φωτογραφίες, υπάρχει και η κατηγορία «Επίκαιρα». Εκεί καταγράφω σχόλια πολιτικά, κοινωνικά, αθλητικά – και ότι άλλο εφήμερο μου περνάει από το νου. (Μερικές φορές θα συναντήσετε σκέψεις που διαβάσατε κι εδώ – ή αντίστροφα). Εκεί λοιπόν ανέβασα την εξής διευκρίνηση:

«Με ρωτάνε συχνά αν τα “Επίκαιρα” είναι Weblog (δικτυακό ημερολόγιο – σύντμηση: Blog). Απαντάω πως είναι το blog του τεμπέλη... που γράφει μία φορά το μήνα... κι αν του έρθει. Γι αυτό δεν τα λεω blog... ντρέπομαι.

(Η αλήθεια είναι πως όταν είσαι επαγγελματίας γραφιάς, κι έχεις τόσα γραψίματα, διστάζεις να αναλάβεις κι άλλη υποχρέωση. Όλα τα είχα, μόνο το blog μου έλειπε)».

Μπορεί να μην είμαι φανατικός συγγραφέας blog, αλλά είμαι φανατικός αναγνώστης.

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΧΩ ADSL ΚΑΙ ΘΑ ΑΡΓΗΣΩ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ! Κατακλύζομαι από παράπονα αναγνωστών, τόσα πολλά, που έχω τρομάξει.

Ο κ. Γεώργιος Παπαιωάννου έκανε αίτηση για ADSL στον ΟΤΕ. Τον συνέδεσαν χωρίς να τον ειδοποιήσουν. Όταν ζήτησε το splitter το οποίο δίνεται δωρεάν, όπως αναφέρεται στο άρθρο του RAM, του το αρνήθηκαν – για να του το δώσουν τελικά με την παρέμβαση του τεχνικού.

Όταν ήρθε ο πρώτος λογαριασμός τον χρέωσαν το τέλος εγκατάστασης ADSL, 44,99 Ευρώ χωρίς ΦΠΑ (και το οποίο σημειωτέον δεν είχε ζητήσει), αναδρομικά πάγια τέλη πρόσβασης για τον μήνα Νοέμβριο 51,46 χωρίς ΦΠΑ (τα οποία θα έπρεπε να είναι μόνο 35,90 Ευρώ) και τα τέλη του Δεκεμβρίου 2004 έως τέλος του Ιανουαρίου 2005 (προκαταβολικά) που ανέρχονται στο ποσό των 71,80 € για σύνδεση 512/128!

Ο κ. Στάθης Αργύρης είναι πελάτης της Forthnet (ISDN). Σκέφθηκε να αναβαθμιστεί. Διαπίστωσε ότι για «DSL in a box» της Forthnet (περιλαμβάνει τον εξοπλισμό, τέλος ενεργοποίησης, πάγιο ΟΤΕ 3 μηνών, συνδρομή 3 μηνών) θα πλήρωνε 149 Ευρώ. Ως ενεργός συνδρομητής, πρέπει να πληρώσει 219,39!

Ο κ. Γιάννης Συράκης από την Λαμία έχει επίσης μπλέξει με τις παράλογες χρεώσεις (παραθέτει παραδείγματα) και επιπλέον δεν μπορεί να καταλάβει αν τελικά έχει δυνατότητα σύνδεσης. Η σχετική ιστοσελίδα του ΟΤΕ πότε του λέει ναι και πότε όχι…

Υ. Γ. Αν έχετε Smartphone, Palm, ή άλλον υπολογιστή χειρός – το Αγγλο-Ελληνο-Αγγλικό Λεξικό της Magenta κυκλοφορεί σε ειδική έκδοση. Στο SonyEricsson P 900 δουλεύει άψογα.