ΣΤΑ ΔΕΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ η στήλη, τα επτά είναι παράπονα για κακή εξυπηρέτηση από διάφορες εταιρίες στον χώρο της πληροφορικής (με πρωταρχικό το θέμα της υποστήριξης) και τα άλλα αναφέρονται συνήθως στα υπόλοιπα αρνητικά του χώρου. Βέβαια θα μου πείτε ότι η εισερχόμενη αλληλογραφία δεν είναι αντιπροσωπευτική: συνήθως γράφει αυτός που έχει πρόβλημα – οι ευτυχείς άνθρωποι δεν έχουν ιστορία (όπως λεει και το ρητό) και δεν γράφουν γράμματα σε περιοδικά.

Ωστόσο η συνεχής επανάληψη των ίδιων και των ίδιων παραπόνων, κάτι σημαίνει. Όπως και οι γενικές διαπιστώσεις που κι αυτές επαναλαμβάνονται συστηματικά. Από καιρό σε καιρό αποφασίζω να ανοίξω το φάκελο των επιστολών και να δημοσιεύσω μερικά αντιπροσωπευτικά κείμενα – πιστέψτε με πως ταυτίζονται με πολλά άλλα που λένε σχεδόν τα ίδια πράγματα. Και, άρα, εκτός από την άποψη του επιστολογράφου εκπροσωπούν πολλές απόψεις αναγνωστών – αλλά και της ίδιας της στήλης.

Αγαπητέ κ. Δήμου,

Είμαι φοιτητής στο τμήμα Βιομηχανικής Πληροφορικής του ΤΕΙ Καβάλας. Ο λόγος που σας γράφω είναι ο θυμός μου και η πικρία μου, για το πόσο πίσω έμεινε αυτή η έρημη χώρα, σε τομείς κρίσιμους και καθοριστικούς για το μέλλον της οικονομίας και της κοινωνίας εν γένει. Ένας απ' αυτούς τους τομείς είναι κατά γενική ομολογία η πληροφορική. Συχνά πυκνά ακούμε από τις κυβερνήσεις μας για επενδύσεις στον τομέα της πληροφορικής, για την Κοινωνία της Πληροφορίας και άλλα βαρύγδουπα.

Το πρόβλημα είναι ακριβώς εκεί: ακούμε, αλλά δε βλέπουμε. Τόσα χρόνια και δεν έγιναν παρά ελάχιστες επενδύσεις στο μέλλον (γιατί αυτό είναι η πληροφορική). Τόσα χρόνια και δεν ενδιαφέρθηκε κανείς για το ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει ένα Iσραήλ στα Βαλκάνια. Και λέγοντας Ισραήλ, θυμάμαι την προ ολίγων ημερών είδηση, πως το Ισραήλ είναι δεύτερο στον κόσμο σε ρυθμό δημιουργίας και ανάπτυξης νέων επιχειρήσεων πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, καθώς και σε αριθμό τεχνολογικών πάρκων. Γιατί το Ισραήλ κι όχι και η Ελλάδα;

Θα μπορούσα να συνεχίσω αναφέροντας έναν πακτωλό παραδειγμάτων από χώρες που αναπτύσσουν τις νέες τεχνολογίες και είναι ήδη πολύ μπροστά. Ούτε λόγος να γίνεται βέβαια για Βρετανία, Γερμανία και ΗΠΑ! Γιατί ενώ έχουμε άφθονα, στην ουσία δωρεάν χρήματα στη διάθεση μας (μιλάμε για δεκάδες δις Ευρώ) χάρη στην Ε.Ε., δεν τα αξιοποιήσαμε ούτε κατ' ελάχιστο; Γιατί να δουλεύουμε σε επιχειρήσεις πληροφορικής με μισθούς αστείους (1000 ευρώ ο μέσος μηνιαίος για 5 χρόνια εμπειρίας) και μηδαμινή εξέλιξη, όταν ο συνάδελφος που έφυγε για Φραγκφούρτη παίρνει κάθε μήνα 3500 ευρώ καθαρά - και ξέροντας μάλιστα πως το κόστος ζωής των δύο χωρών έχει σχεδόν εξισωθεί (η Γερμανία είναι γύρω στο 15-20% ακριβότερη); Είναι να απορεί κανείς ύστερα γιατί οι απόφοιτοι μας φεύγουν; Είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί οι Έλληνες επιστήμονες και μηχανικοί δεν επιστρέφουν στη φτωχή Ελλάδα;

Ο άνθρωπος θέλει να νιώθει πως είναι σημαντικός και να του το δείχνουν ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, το κράτος, η οικονομία, οι επιχειρήσεις για τις οποίες δουλεύει. Εδώ λοιπόν αυτό δε γίνεται. Κι αυτό είναι που με κάνει να λυπάμαι πραγματικά, γιατί έτσι όπως έχουν τα πράγματα η Ελλάδα δύσκολα πια με κρατάει. Και δεν είμαι μόνο εγώ. Είναι ένας σημαντικός αριθμός συμφοιτητών μου, συνειδητοποιημένων ατόμων, που δεν ενδιαφέρονται απλώς για μια θέση στο δημόσιο ώστε να "λουφάρουν" και να καλοπερνάνε. Ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας χαρακτηρίζεται από πολύ χαμηλό επίπεδο και ανύπαρκτη οργάνωση, δυστυχώς.

Το μόνο θετικό στην όλη υπόθεση ήταν πως ήμουν τυχερός στην επιλογή του τμήματος αφού αποδείχθηκε ότι υπάρχουν καθηγητές σοβαροί, υψηλού επιπέδου, που ενδιαφέρονται να βοηθήσουν και προσφέρουν πραγματικά ζηλευτό έργο, πράγμα που δε συμβαίνει στα περισσότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδας, ιδίως δε στα έχοντα βαρύγδουπα ονόματα... Κάποιοι από αυτούς τους καθηγητές το λένε ευθέως μάλιστα: "Αν θέλετε να κάνετε κάτι, φύγετε στο εξωτερικό". Και πως να τους αντικρούσεις, όταν ξέρεις ότι η πραγματικότητα τους επιβεβαιώνει καθημερινά;

Φιλικά,

Μαργαρίτης Κανλής

Προσυπογράφω αυτό το γράμμα και προσθέτω το παράδειγμα της Ινδίας, που από χώρα του τρίτου κόσμου έγινε μεγάλη δύναμη στον χώρο της πληροφορικής. Επίσης, πρόσφατα έμεινα αρκετόν καιρό στην Γερμανία (χώρα που γνωρίζω καλά, αφού έζησα εκεί χρόνια και την επισκέπτομαι συχνά). Λοιπόν το κόστος της ζωής εκεί δεν είναι 10-15% πάνω από το δικό μας – είναι χαμηλότερο! Ξεκινώντας από παρατηρήσεις των γυναικών της συντροφιάς ότι έβρισκαν επώνυμα είδη μόδας σε τιμές 20 ως 40% κάτω, ξεκίνησα μία συστηματική έρευνα σε είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, ρούχα, συσκευές. Φυσικά δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα από μία τόσο εμπειρική προσέγγιση – απλώς σημειώνω ότι δεν βρήκα τίποτα πιο ακριβό από το αντίστοιχό του στην Ελλάδα, ενώ πολλά είδη ήταν πολύ φθηνότερα. Και οι μισθοί είναι από δύο μέχρι τέσσερις φορές υψηλότεροι από τους δικούς μας!

ΒΡΟΧΗ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ. Ο αναγνώστης Ν. Γιτόπουλος είχε προβλήματα λήψης με το κινητό του (6610 της Nokia). Το πήγε για σέρβις και του είπαν ότι χρειάζεται αναβάθμιση λογισμικού. Όταν πήγε να το πάρει, τον χρέωσαν 30 € για «καθαρισμό», και του είχαν σβήσει όλα τα στοιχεία – και τον τηλεφωνικό του κατάλογο. Όλα αυτά, χωρίς προειδοποίηση. Αλήθεια, δεν είναι απλό οι εταιρίες όταν κάνουν τέτοιες αναβαθμίσεις να παίρνουν ένα αντίγραφο των στοιχείων και να τα ξαναβάζουν μετά; Δεν έχουν όλοι σύνδεση με υπολογιστή!)

Μου γράφει ο κ. Ιάκωβος Κρίσπης: «Αγόρασα πρόσφατα ένα φορητό desktop replacement από τα MULTIRAMA. Ανακαλύπτω ότι το μηχάνημα, του οποίου την κούτα είχαν ανοίξει μπροστά μου (υπήρχε και ταινία ασφαλείας), ήταν χρησιμοποιημένο!!! Μέσα στο "My Documents" είχε 9 GΒ αρχεία. Προσωπικά αρχεία (μέχρι και αριθμούς πιστωτικών καρτών με το pin είχε), μουσική και τσόντες!!! Από τα προσωπικά αρχεία που είχε μέσα βρήκα ένα τηλέφωνο. Κάλεσα λοιπόν και πέφτω σε διευθυντή άλλου καταστήματος των MULTIRAMA, από αυτό που το είχα αγοράσει. Μου ζήτησε συγνώμη και μου είπε ότι τα αρχεία βρισκόταν εκεί μέσα γιατί είχε κάνει επίδειξη σε πελάτη για το πως να μεταφέρει αρχεία και ξέχασε να τα σβήσει. Τώρα πως γίνεται να κάνει κάποιος επίδειξη και να περνάει προσωπικά στοιχεία και τσόντες, δεν το καταλαβαίνω.

Το μηχάνημα τελικά μου το άλλαξαν με ένα καινούργιο, αφού είχαν περάσει 4 ημέρες από την αγορά και είχα χάσει και χρόνο και χρήμα. Αυτό που με ενόχλησε ήταν η συμπεριφορά της εν λόγω μεγάλης αλυσίδας. Η επίσημη απάντηση του customer care ήταν ότι το μηχάνημα το είχαν προς επίδειξη! Και μου το πούλησαν για καινούργιο! Αν δεν είχαν ξεχάσει μέσα τα αρχεία, εγώ θα το "έτρωγα" και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Χρησιμοποιώ υπολογιστές από το '82. Στην αρχή τα πράγματα ήταν καλά. Με το που μπήκαν στο παιχνίδι οι μεγάλες "αλυσίδες" με 90% άσχετους για προσωπικό και πουλάνε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας σαν να πουλάνε μπλούζες και παντελόνια, άρχισε το μπάχαλο. Πιστεύω ότι όλοι αυτοί, που το μόνο που σκέφτονται είναι πως θα τσεπώσουν το παραδάκι, ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την χαμηλή εισχώρηση των υπολογιστών στα ελληνικά σπίτια».

Θα συμφωνήσω μαζί σας, κύριε Κρίσπη. Δυστυχώς, αυτά συμβαίνουν και εκτός Ελλάδος...

ΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗ SONY! Καλά να κάνουν τέτοια πράγματα οι τοπικές εταιρίες και οι συνοικιακός Μάστρο-Τάδε. Αλλά οι μεγάλες φίρμες με διάσημα ονόματα; Ο φορητός υπολογιστής Vaio VGN-S1XP (βλέπε περασμένο RAM σελίδα 96) που πήρε και την διάκριση της κορυφαίας επίδοσης, πωλείται στη Ελλάδα 2.594 € (με ΦΠΑ, επίσημη τιμή της Sony Hellas στο περιοδικό – αλλά και στο «Πλαίσιο»).

Το ίδιο χρονικό διάστημα, στο δικτυακό κατάστημα της Sony (http://shop.sonystyle-europe.com) πωλείται ως ειδική αγορά (special purchase) και αποκλειστικότης ένα αδερφάκι του, το VGN-S1VP. Είναι ακριβώς ίδιο, αλλά με ένα σημαντικό μείον: η κάρτα οθόνης του έχει λιγότερη μνήμη: 32 αντί 64ΜΒ. Ε, λοιπόν, αυτή η ειδική ευκαιρία πωλείται on line ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΑ από το (καλύτερο) μοντέλο της λιανικής. Κοστίζει 2.653 (και με τα μεταφορικά φτάνει τα 2673).

Ήδη είναι πρωτοφανές κάτι να πωλείται στο δίκτυο πιο ακριβά από ότι στα μαγαζιά, αφού στο δίκτυο δεν υπάρχουν τα έξοδα λιανικής πώλησης. Αλλά να είναι και υποδεέστερο σε προδιαγραφές! Και να διαφημίζεται σαν ευκαιρία!

Κακός συντονισμός ανάμεσα σε δικτυακές και επίγειες πωλήσεις – που όμως αποβαίνει σε βάρος του καταναλωτή. Αυτός που πλήρωσε την «ειδική αγορά», βλέπει στο κατάστημα το φτηνότερο και καλύτερο και νιώθει – με το δίκιο του –εξαπατημένος…

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ: η αγορά μέσω δικτύου, στην περίπτωση αυτή, έχει και άλλα μειονεκτήματα. Η Sony ζητάει από τους αγοραστές να δηλώσουν (register) την συσκευή τους. Η δήλωση αυτή είναι προϋπόθεση για την ισχύ της εγγύησης – άρα και για την υποστήριξη και το σέρβις σε περίπτωση βλάβης. Όμως όποτε προσπαθήσει ο αγοραστής να δηλώσει το φορητό (υπάρχει ειδικό πρόγραμμα για on line registration) αποκαλύπτεται ότι ο αριθμός σειράς (serial number) δεν υπάρχει! Ως λύση προτείνεται η επικοινωνία με κάποιο τηλέφωνο (κανένα στην Ελλάδα). Αν πάρετε στο Βρετανικό (όπου μόλις επικοινωνήσεις μία φωνή σου ζητάει να έχεις έτοιμη την πιστωτική σου κάρτα γιατί όλες οι υπηρεσίες πληρώνονται) το μόνο που θα μάθετε είναι ότι πρέπει να δηλώσετε το μηχάνημα στην χώρα που το αγοράσατε. Αλλά σε ποια χώρα αντιστοιχεί το Sonyshop-Europe;

Δηλαδή: και ακριβότερο και υποδεέστερο – και χωρίς εγγύηση;

ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ! Δοκίμασα τον Ηλεκτρονικό Λογογράφο (έκδοση 2.0) και – ω του θαύματος – λειτουργεί. Μετά από λίγη προπόνηση, το ελληνικό κείμενο που υπαγορεύεται καταγράφεται με ακρίβεια γύρω στο 95%. Λίγο δύσκολα τα πάει με τα σημεία στίξης. Προσωπικά δεν μου χρειάζεται (προτιμώ το πληκτρολόγιο) αλλά για όσους συγκεντρώνονται με την υπαγόρευση (ή έχουν κάποια προβλήματα) είναι σπουδαία λύση. Είδα μάλιστα πως κυκλοφορεί και ειδική έκδοση για δικηγόρους.