GADGET MAN ή Γκατζετάκιας – ο άνθρωπος που οι προεκτάσεις των χεριών του είναι συσκευές. Θυμόσαστε τον «ψαλιδοχέρη» στην ταινία; Αντί για δάχτυλα είχε ψαλίδια! Ε και ο γκατζετάκιας έχει κινητό, φωτογραφική, MP3, GPS, video cam, κι ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους σας. Είναι ένα Cyborg, ένας τεχνοκένταυρος – μισός άνθρωπος μισός μηχανή.
Όλοι είμαστε πια cyborgs – ακόμα και αναγκαστικά: από αυτούς που φοράνε γυαλιά ως εκείνους που έχουν βηματοδότη. Ο Γκατζετάκιας απλώς προεκτείνεται περισσότερο.
Οι παλιότεροι αναγνώστες γνωρίζουν την θεωρία μου για την «προεκτατική τεχνολογία». Συνοψίζεται σε δύο φράσεις:
Α) ο άνθρωπος είναι ζώον τεχνολογικόν. Η βασική διαφορά του από τα άλλα ζώα είναι ότι χρησιμοποιεί εργαλεία, προεκτάσεις – τεχνολογία.
Β) χάρη στην τεχνολογία μπόρεσε ο άνθρωπος να επιβιώσει. Είναι η Δαρβινική του μετάλλαξη. Από την φωτιά ως την γεωργία και τον υπολογιστή.
Άρα τα τεχνολογικά μας εξαρτήματα δεν είναι γαρνιτούρα – ούτε μπορούμε να τα εγκαταλείψουμε και να γυρίσουμε «πίσω στη φύση», που λένε κάτι ανεγκέφαλοι. Είναι πια κομμάτια του εαυτού μας.
ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΟΜΩΣ ως την gadgetομανία μεσολαβούν μερικά πράγματα.
Α) η ταύτισή μας με τα εξαρτήματά μας. Αν έχω πιο δυνατό αυτοκίνητο γίνομαι κι εγώ πιο δυνατός και με τον ταχύτερο επεξεργαστή σκέπτομαι πιο γρήγορα. Αγοράζω το τελευταίο και νεότερο γκάτζετ για να ανανεωθώ και εγώ.
Β) η αισθητική του στυλ. (Αυτό που περιέγραφα στο περασμένο τεύχος με το κινητό-σύζυγο και το κινητό-γκόμενα). Η τεχνολογία ως προσωπικό αξεσουάρ, η κόσμημα. (Κάποτε τα ρολόγια ήταν για να δείχνουν την ώρα…).
Αυτά λοιπόν τα παιχνίδια, μας χαροποιούν για λίγο, μας ανανεώνουν για ακόμα πιο λίγο και μετά ξεπερνιούνται γρήγορα και ξεχνιούνται. Μόνο ενοχές μας δημιουργούν όταν τα ανακαλύπτουμε στο βάθος ενός συρταριού και θυμόμαστε με τι ενθουσιασμό τα αγοράσαμε πριν μόλις ένα χρόνο…
COST – BENEFIT ANALYSIS: Είπαμε πως ο γκατζετάκιας ξοδεύει ένα σημαντικό μέρος του εισοδήματός του, κυρίως σε μικροσυσκευές.
Τι γίνεται όμως με τον extreme-dual-core-gadget-man που θέλει το τέλειο! Σε ποιο σημείο τελειώνει το ψώνιο και αρχίζει η τρέλα;
Ένας γνωστός μου, εύπορος, αλλά όχι πάμπλουτος, ξόδεψε πρόσφατα 120.000 ευρώ για ένα «τέλειο» high end super tech ηχοσύστημα. Αν θεωρείτε το ποσό εξωφρενικό θα σας πω ότι θα μπορούσε να ξοδέψει και τα διπλά. (Π. χ.: Mark Levinson προενισχυτής 38.000 και 6πλος τελικός 93.500, συν ηχεία JM Lab Grande Utopia 70.000. Φτάσαμε το διακοσάρι και ακόμα δεν έχουμε πηγή ήχου!).
Με κάλεσε σε ακρόαση, παίζοντας επιλεγμένα βινύλια (σε τέτοια συστήματα δεν παίζουν compact disk!). Είχε ακόμα το παλιό του σύστημα και άλλαζε συχνά τα βύσματα για να ακούω την διαφορά.
Να εξομολογηθώ την μαύρη αλήθεια; ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΑ! Τα αυτιά μου δουλεύουν άριστα (πρόσφατα έκανα τσεκ απ) και μουσική από καλά συστήματα ακούω από χρόνια. Αλλά τις αδιόρατες χροιές των σκοτεινών τσέλων και τις ανάσες των ξύλινων πνευστών δεν τις ένιωθα να διαφέρουν τόσο πολύ, όσο μου έλεγε. Βέβαια και το παλιό του σύστημα δεν ήταν φτηνό – σε ανάλογες τιμές σήμερα θα κόστιζε πάνω από 20.000. Οπότε;
Έχουμε δύο καμπύλες: τιμής και απόδοσης. Η πρώτη (σκληρά) αντικειμενική και η δεύτερη (πολύ) υποκειμενική. Ένα σύστημα των 20.000 μπορεί να είναι 100 φορές καλύτερο από ένα καβουρντιστήρι των 200 ευρώ – αλλά ένα σύστημα των 200.000 ΔΕΝ είναι δέκα φορές ανώτερο από αυτό των 20.000.
Συμβαίνει το ίδιο και με τα αυτοκίνητα. Αν πάρουμε τις βαθμολογίες των μεγάλων περιοδικών που κάνουν δοκιμές και καταγράφουν επιδόσεις, κράτημα, άνεση, φρένα, κλπ., θα δούμε ότι ένα αυτοκίνητο των 200.000 ευρώ δεν είναι δέκα φορές πιο γρήγορο ούτε φρενάρει στο ένα δέκατο της απόστασης από ένα των 20.000.
Από κει και πέρα πληρώνουμε μάρκα, κύρος, μούρη, κλπ. Αλλά για μένα ο γνώστης είναι εκείνος που ξέρει το όπτιμουμ σημείο ανάμεσα σε κόστος και απόδοση.
ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΥΤΗ Η ΣΧΕΣΗ κόστους-απόδοσης δεν είναι τόσο χάλια όσο στα high end ρολόγια.
Όσο ακριβότερο είναι το ρολόι τόσο λιγότερο ακριβές.
Και πρέπει να ξοδέψεις 100.000 ευρώ για ένα αναλογικό ρολόι που θα πλησιάζει την ακρίβεια ενός απλού quartz.
Πράγματι και το πιο περίπλοκο μηχανικό ρολόι, από αυτά που κατασκευάζονται σε δεκάδες κομμάτια τον χρόνο και κοστίζουν όσο ένα ακριβό αυτοκίνητο, δεν μπορεί να συγκριθεί σε θέμα ακρίβειας με ένα πάμφθηνο quartz των 50€. (Ή και με το κινητό σας τηλέφωνο – τέτοιο τσιπάκι έχει κι αυτό...).
Τώρα όμως και αυτό ξεπεράστηκε. Όχι – περιέργως – από τους παραδοσιακούς Ελβετούς κατασκευαστές που ασκούν αυτή την τέχνη από αιώνες. Το ξεπέρασε μία ιαπωνική εταιρία που έχει αναδειχθεί στον πιο καινοτόμο εφευρέτη τεχνολογίας στη μέτρηση της ώρας. Σε αυτή οφείλουμε το πρώτο ρολόι με χαλαζία (quartz), τον πρώτο ηλεκτρονικό χρονογράφο, το πρώτο ρολόι που παράγει ηλεκτρικό ρεύμα (και φορτίζει πυκνωτή) και το πρώτο ρολόι με μνήμη. (Το αφήνεις – σταματάει – και μέχρι τέσσερα χρόνια μετά, αν το πάρεις στα χέρια σου, ζωντανεύει και έρχεται αυτόματα στην σωστή ώρα, την οποία μετρούσε ...από μέσα του).
Η Seiko λοιπόν – γι αυτήν πρόκειται – μπήκε στα χωράφια των παραδοσιακών Ελβετών και έφτιαξε ένα ρολόι εντελώς μηχανικό, αυτόματο, με ρότορα, για το οποίο εγγυάται ακρίβεια +/- 1 δευτερόλεπτο την ημέρα. (Αν σκεφθείτε πως κανένα από τα αντίστοιχα διάσημα ελβετικά δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε το 10% αυτής της ακρίβειας...). Το ονόμασε spring drive και γι αυτό που πέτυχε, δεν είναι καθόλου ακριβό.
MOBILE BLOG! Έγινε και αυτό. Με μία μόνο κίνηση! Χρησιμοποιώντας το νέο K800i της SonyEricsson έφτιαξα blog από κινητό (doncatmobile.blogspot.com).
Βγάζεις μία φωτογραφία (εξαίρετη η μηχανή με τα 3,2 Megapixel!). Κι αντί να την στείλεις με MMS ή με email, έχεις την επιλογή να την ανεβάσεις σε blog.
Αν είναι η πρώτη φορά που το ζητάς, σε παρακαλεί να περιμένεις λίγο για να στήσει το blog. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα μπορείς να το δεις. Σου έρχεται και ένα SMS που σου δίνει την διεύθυνση του στο Internet καθώς και τον κωδικό ώστε να μπορεί ο καθένας να το δει από υπολογιστή – αλλά και εσύ να μπεις με τον κωδικό και να το διαμορφώσεις (όνομα, μορφή, κλπ.).
Από το κινητό σου, το βλέπεις αυτόματα (για κάθε αλλαγή σε ειδοποιεί με RSS feed). Και από δω και πέρα είναι ένα κανονικό δικτυακό ημερολόγιο. Μπορείς να ανεβάζεις εικόνες και κείμενα, να δέχεσαι σχόλια και να απαντάς και μέσω κινητού και μέσω υπολογιστή. Όμως το απίθανο είναι πως ότι θα έκανες σε ένα blog από τον υπολογιστή σου – γίνεται τώρα με ένα κλικ από τον δρόμο.
Δεν ξέρω αν συνειδητοποιούν όλοι τι επανάσταση είναι αυτή. Μόνο ένα να πω: Ο κάθε άνθρωπος γίνεται παγκόσμιος ρεπόρτερ. Βλέπει ένα γεγονός και σε δύο λεπτά μπορεί να το δει όλη η υφήλιος.
OI ΑΦΑΝΤΕΣ LUMIX: Όλο το καλοκαίρι έψαχνα να βρω μία φωτογραφική μηχανή Panasonic Lumix και μάλιστα το μοντέλο DMC-TZ1. Ήθελα, ως συνεπής γκατζετάκιας, ένα μοντέλο super zoom και με γοήτευε ο συνδυασμός της κορυφαίας Panasonic με την (κάποτε) κορυφαία Leica (αν και πριν από χρόνια είχε αποκαλυφθεί ότι τους φακούς της τους έφτιαχνε η ...Sigma).
Για την μηχανή αυτή είχε διαβάσει δεκάδες ρεπορτάζ και τεστ στον ειδικό τύπο (με τελευταίο το δικό μας, στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου). Από τον Μάιο την έψαχνα σε όλα τα ειδικά και μη καταστήματα. Στο «Πλαίσιο» δεν ήξεραν καν την μάρκα. (Κι ακόμα δεν την ξέρουν). Στο Multirama είχαν μόνο ένα άλλο μοντέλο (FZ-7) που δεν με ενδιέφερε. Στην FNAC και το Media Markt βρήκα τελικά το μοντέλο που ήθελα – σε δείγμα. H FNAC ήταν η πιο αισιόδοξη: «σε μερικές μέρες θα το έχουμε». Πέρασαν πολλές «μερικές μέρες» και δε φάνηκε πουθενά. Περίμενα ως τα μέσα Αυγούστου και τελικά επέλεξα (και δεν μετάνιωσα) την Kodak EasyShare Z612.
Σε σχέση με το συγγενές μοντέλο Ζ650 που δοκιμάσαμε στο τεύχος Σεπτεμβρίου η 612 έχει τέσσερα σημαντικά πλεονεκτήματα: α) σταθεροποιητή εικόνας, β) 12πλο ζουμ – αντί για 10πλό, γ) οθόνη 2,5 ιντσών (αντί για 2) και δ) επαναφορτιζόμενη μπαταρία ιόντων λιθίου. Η τιμή της είναι 20% υψηλότερη, αλλά οι διαφορές δικαιολογούν το κόστος της.
Κυρίως γι έναν ακόμα λόγο που αξίζει τον κόπο να τον αναγγείλει κανείς πρωτοσέλιδο: εκπληκτικό σέρβις. Προέκυψε ένα θέμα συμβατότητας με το καλώδιο του EasyShare printer (παλιότερο μοντέλο). Τηλεφώνημα χωρίς χρέωση στην Σκοτία. Όπου ελληνόφωνες κυρίες, απόλυτα ενήμερες, έλυσαν αμέσως το πρόβλημα: σε δύο μέρες ένα νέο καλώδιο ήταν στα χέρια μου. Στις 25 μέρες παρουσιάστηκε μια ρωγμή στην μπαταρία (δούλευε κανονικά αλλά φοβήθηκα πιθανή διαρροή). Αλλάχτηκε όλη η ...μηχανή (ένας μήνας δικαίωμα αλλαγής). Εξωγήινα πράγματα για την Ελλάδα!
Τι κρίμα όμως για τις Lumix – τέτοια τεράστια δημοσιότητα, τόση προβολή να πάει εντελώς χαμένη…
ΚΙ ΕΝΑΣ ΓΚΑΤΖΕΤΟ-ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Ποτέ στο παρελθόν δεν έζησα τόσες επιστροφές σκάρτων προϊόντων όσο τον τελευταίο καιρό. Όχι πως ήταν κακά προϊόντα – πολύ καλά ήταν, και διάσημες μάρκες, αλλά όλα είχανε κάποιο ελάττωμα και δεν λειτουργούσαν σωστά. Μέσα στον στενό οικογενειακό μου χώρο το θέμα αφορούσε 2 κινητά, δύο τηλεοράσεις LCD, μία φωτογραφική, ένα φορητό ηχοσύστημα. Βέβαια τα καταστήματα τα άλλαξαν αμέσως (σε μία περίπτωση χρειάστηκαν 2 αλλαγές). Όλα αυτά σε ένα μήνα.
Όπως είπα, τα προϊόντα έφεραν γνωστές διαφορετικές μάρκες. Είχαν όμως κάτι κοινό. Ήταν όλα made in China…
