ΝΕΟ ΚΟΥΤΙ; ΝΕΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ! Πριν ακόμα κυκλοφορήσει το τελευταίο τεύχος του RAM με τις σπουδαίες δοκιμές κουτιών και τροφοδοτικών (επιτέλους!) εγώ είχα αποφασίσει να …μετακομίσω. Ήθελα ένα σπίτι πιο μεγάλο, πιο άνετο και, κυρίως, πιο ευάερο. Ήθελα ένα νέο κουτί για να στεγάσει όλο μου τον αναβαθμισμένο πληροφορικό μηχανισμό.
Ήμουν τυχερός γιατί βρήκα το σωστό – λέω τυχερός γιατί δεν είχα συγκριτικά στοιχεία (το RAM το αγοράζω κι εγώ από τα περίπτερα και το διαβάζω μαζί με τους αναγνώστες). Διάλεξα το ασημί κουτί DX-01SL Silver που περιέχει το τροφοδοτικό Chieftec HPC 360-202 το οποίο στο τεστ μας βγήκε το πιο αθόρυβο. Με την ευκαιρία αποφάσισα να αντικαταστήσω και το CD-R με DVD R – διαλέγοντας το προφανέστερο Sony DRU 500A το μόνο (προς το παρόν) που γράφει DVD σε όλα τα φορμά (συν και πλην). Έφυγα φορτωμένος από το «Πλαίσιο» και γεμάτος προσδοκίες για ένα Σαββατοκύριακο ξεβιδώματος, βιδώματος και καρφώματος.
Εδώ που τα λέμε είναι σπάσιμο να αλλάζεις κουτί – αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Είχα ένα παλιό της ASUS που του είχα αλλάξει δέκα φορά τα εντόσθια – τι τροφοδοτικά, τι μητρικές! – αλλά ήταν στενάχωρο και κάθε φορά έκοβα τα χέρια μου στις λαμαρίνες. Τελικά πάλι το χρησιμοποίησα… μάζεψα μετά από το ντουλάπι των υπολοίπων ότι περίσσευε και έφτιαξα ένα δεύτερο μηχανάκι μούρλια!
Στην βασική μου όμως μετακόμιση δεν άλλαξα τίποτα άλλο από το κουτί και τον οδηγό εγγραφής CD με τον αντίστοιχο για DVD. Το σημειώνω αυτό γιατί αφού τα έστησα όλα και έβαλα μπροστά το μηχάνημα, τα Windows XP μου ζήτησαν …ενεργοποίηση. «Αλλάξατε υπολογιστή» μου είπε το σχετικό παράθυρο – και δεν έμπαινε καν στα Windows. Ήθελε activation από το καλωσόρισμα.
«Βρε – μόνο κουτί άλλαξα!» απαντούσα εγώ… τίποτα. Εντάξει – ας τα ενεργοποιήσουμε μέσω Internet. Η σύνδεση γινόταν, αλλά για κάποιον περίεργο λόγο ο διακομιστής της Microsoft δεν ήταν διαθέσιμος. Το πρόγραμμα με προέτρεπε να πάρω τηλέφωνο τον εκπρόσωπο της εταιρίας.
Σάββατο βράδυ, που να βρω εκπρόσωπο! Είδα και απόειδα ότι θα έμενα χωρίς υπολογιστή και δοκιμάζω. Πρώτα πρέπει να περάσει κανείς από μία ιστορία με αυτόματη ενεργοποίηση (πληκτρολογείς δεκάδες αριθμούς στο τηλέφωνο) κι επειδή αυτό δεν δουλεύει σε περιπτώσεις όπως η δική μου (αλλαγές υπολογιστών!) στο τέλος εμφανίζεται ζωντανός εκπρόσωπος (μπράβο Microsoft – ακόμα και τα Σαββατόβραδα!). Μου έδωσε τους σχετικούς κωδικούς και άνοιξαν τα παράθυρα. Μόλις όμως πήγα να ανοίξω το Word πάλι τα ίδια! Νέα ενεργοποίηση – νέα διαδικασία με τηλέφωνο…
Για ένα κουτί! Από ότι ήξερα πρέπει να αλλάξεις τρία από τα βασικά στοιχεία του υπολογιστή (ούτε το κουτί, ούτε το τροφοδοτικό είναι ανάμεσά τους) κι εγώ είχα αλλάξει ένα και μόνο…
Τελικά όμως το κουτί στήθηκε σωστά, μπήκαν και τέσσερις αθόρυβοι ανεμιστήρες οκτώ εκατοστών (Silencer της PC Power and Cooling – από την Checkmate) και δουλεύει άψογα (χτυπάω ξύλο…). Το αποκορύφωμα και το κόσμημα της όλης κατασκευής είναι το νέο σύστημα ψύξης του επεξεργαστή το Zalman 6000-CU. (Πλαίσιο). Πρόκειται για ένα πραγματικό έργο τέχνης, που θα μπορούσε να εντυπωσιάσει σαν μικρό γλυπτό σε οποιαδήποτε γκαλερί. Πάνω στον επεξεργαστή μπαίνει ένα «λουλούδι» από λεπτό σύρμα χαλκού. Ο μεγάλος ανεμιστήρας στερεώνεται με ένα μπράτσο στο κουτί και αιωρείται πάνω από την ψήκτρα. Δουλεύει σε αργές στροφές (από 1300 μέχρι 2600) που επιλέγει ο χρήστης από ένα ξεχωριστό ρυθμιστικό. Δεν είναι μόνο εντελώς αθόρυβος – είναι και πολύ αποτελεσματικός – στις 1600 στροφές ο Athlon XP 2700+ βρίσκεται στους 44 βαθμούς.
ΛΟΓΙΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ: «Το Linux είναι εδώ. Να κρυφτώ μέχρι να φύγει;» γράφει στο περασμένο τεύχος, η κυρία Ειρήνη Βουτσκόγλου (ANTIRAM).
Όχι, κυρία μου, να μην κρυφτείτε – να το διώξετε να φύγει εκείνο, το ταχύτερο. Αυτό έκανα κι εγώ και ησύχασα. Κι αν ρωτήσουν οι πολλοί φανατικοί λινουξάκηδες το γιατί, να η τελευταία πονεμένη μου ιστορία.
Όπως έγραψα πριν, από τα υπολείμματα πολλών υπολογιστών έστησα στο παλιό κουτί έναν καινούργιο – που αποφάσισα να τον αφιερώσω στο Linux. Όχι εντελώς, βέβαια. Έβαλα και μία εγκατάσταση Windows Millenium και Office 2000 (να μην έχουμε πάλι μπελάδες με ενεργοποιήσεις).
Το μηχανάκι των υπολειμμάτων είχε την εξής σύνθεση: η παλιά μητρική Asus A7V133 με τον Athlon στα 1200, μια κάρτα οθόνης Geforce2 MX με 32MB, μία Soundblaster Live Value, σκληρό δίσκο Seagate 40MB, 384MB μνήμη 133MHz, ένα αρχαίο DVD player (το πρώτο της Creative) και ένα 12άρι CDR εγγραφής της Hewlett Packard. Μαζί και ένα σειριακό Modem (το Linux δεν τα πάει καλά με τα USB) της U.S. Robotics – ότι μάζεψα από το ντουλάπι όπου χώνονται τα υπόλοιπα.
Linux; Μα, το «δικό μας» Mandrake 9.0, που το είχα δοκιμάσει και άλλη φορά και το ήξερα (τρομάρα μου).
Στην πρώτη μου απόπειρα εγκατέστησα πρώτα τα ΜΕ και μετά το Linux. Αποτέλεσμα: η κυρία LiLO (είναι η bootloader του Mandrake) μου έδινε επιλογές στο ξεκίνημα που όμως δεν καρποφορούσαν όταν επρόκειτο για τα Windows. Μόνο Linux μπορούσα να έχω. Επιπλέον το Linux με προειδοποιούσε όταν ξεκινούσε ότι οι δύο κατατμήσεις (partitions) του δίσκου αλληλεπικαλύπτονταν. Ούτε το FDISK από δισκέτα μου έλυνε το πρόβλημα.
Αναγκάστηκα να αγοράσω το Partition Magic 8.0 που περιέχει και ειδικό πρόγραμμα επιλογών λειτουργικού συστήματος, το Boot Magic. Εκατόν δέκα ευρώ (και μετά σου λένε πως το Linux είναι τσάμπα).
Το Partition Magic από το DOS (έφτιαξα δισκέτες σε άλλον υπολογιστή) μου έδειξε ότι και οι δύο κολλημένες κατατμήσεις είναι χάλια (Bad!) και αδυνατούσε να τις διορθώσει. Η υπόθεση σήκωνε μόνον Format.
Format λοιπόν – με χίλιους κόπους, διότι το σύστημα EXT3 του Linux δεν υπακούει στις εντολές του DOS. Και ξανά από την αρχή εγκατάσταση των Windows. Δημιουργία μετά με το Partition Magic νέων διαμερισμάτων στον δίσκο ειδικών για την εγκατάσταση του Linux – και εγκατάσταση του Boot Magic για να ελέγχει την αρχική επιλογή λειτουργικού.
Τελικά ούτε το LiLO ούτε το Boot Magic έδωσαν την λύση. Πάλι δεν μπορούσα να αλλάξω σύστημα. Όπου κατέληξα στην παλιά λύση που ήξερα. Δημιουργία στο Linux μίας boot diskette, ξεκίνημα με δισκέτα σε DOS και εντολή Fdisk/ mbr ώστε να φύγει το LiLO. Η κατάσταση τώρα έχει ως εξής: μπαίνω αυτόματα στα Windows και με δισκέτα στο Linux. Το οποίο αναγνώρισε και τον αρχαίο παράλληλο εκτυπωτή και το αρχαίο μόντεμ (στα καινούργια συστήματα δεν αναγνώριζε τίποτα… κάτι του φταίγανε τα USB, τα ISDN, τα Winmodem – ούτε σύνδεση, ούτε εκτυπωτής.).
«Τζάμπα» λοιπόν το Linux με δαπάνη μερικών ημερών, αγορά του Partition Magic και άφθονη ψυχική οδύνη. Γι αυτήν την τελευταία ποιον να μηνύσω; Τον Thorvalds;
Ο ευγενέστατος επιστολογράφος μου Γιώργος Τσιμάρας, που προσπαθεί να εξηγήσει στους φίλους του λινουξάδες πως δεν είμαι τελείως ηλίθιος, μου έχει δώσει μερικές χρήσιμες διευθύνσεις. Μόλις συνέλθω από το σοκ της (πολλοστής) εγκατάστασης, θα πάω εκεί μήπως μπορέσω, χρησιμοποιώντας τις συμβουλές του να αποκτήσω ελληνικά. Προσφέρθηκε να με βοηθήσει και πιο ενεργητικά – αλλά τον ευχαρίστησα λέγοντας πως αν μου φτιάξει αυτός το μηχάνημα, δεν θα έχει ενδιαφέρον. Πρόσθεσα όμως και την σκέψη ότι δεκαοκτώ χρόνια που ασχολούμαι με DOS και Windows, δεν χρειάστηκα εξωτερική βοήθεια. Τα βρήκα όλα μόνος μου, διαβάζοντας περιοδικά, κανένα manual και, σε ελάχιστες περιπτώσεις, αλληλογραφώντας σε BBS και newsgroups. Φαίνεται πως ορισμένα πράγματα δεν τα παίρνει το μυαλό μου…
Επειδή το ίδιο ενδέχεται να συμβαίνει και σε σας, κυρία Βουτσκόγλου, κρυφτείτε καλά γιατί μπορεί και να σας βρει…
ΤΑ ΧP ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΠΛΕ ΟΘΟΝΕΣ… ΜΠΑ; Μια και είχα τώρα συσκευή εγγραφής DVD, σκέφθηκα να επωφεληθώ από την χωρητικότητα των 4.7GB και να ενοποιήσω το αρχείο των ψηφιακών μου φωτογραφιών σε ένα – άντε δύο δίσκους. Έχοντας αποκτήσει και το καινούργιο Easy CD Creator 6.0 που κάνει παιχνίδι την αντιγραφή αρχείων σε CD και DVD (δεν χρειάζεται format ή άλλη προετοιμασία) ξεκίνησα να συγκεντρώσω το υλικό. Τις πρώτες μου ψηφιακές τις αποθήκευα σε Iomega Zip (το 1996 δεν υπήρχαν ακόμα τα CD-R) και μετά, βέβαια, σε CD. Τρόμαξα όταν είδα πόσα ανακάλυψα. Διαπίστωσα όμως πως μερικοί φάκελοι με φωτογραφίες είχαν αποθηκευτεί σε δύο (ή και περισσότερα) μέσα. Εκεί υπήρχε και πρόβλημα: σε άλλο δίσκο ήταν οι φωτογραφίες όπως είχαν τραβηχτεί, σε άλλον επεξεργασμένες. Έπρεπε να ανοίγω τα αρχεία ή να ελέγχω τις ημερομηνίες. Βάλτε και την άθλια συνήθεια των προγραμμάτων αντιγραφής να αλλάζουν την αρχική ημερομηνία του φακέλου και να την αντικαθιστούν με την ημερομηνία εγγραφής… η δουλειά ήταν περισσότερη και πιο δύσκολη από ότι είχα αρχικά υπολογίσει.
Την έβαλα μπροστά ένα Σαββατοκύριακο. Είχα δουλέψει ήδη πάνω από έξη ώρες, είχα σχεδόν γεμίσει τον πρώτο δίσκο – ήμουν στα 3.8GB και έβλεπα ότι θα χρειαζόταν και δεύτερος, όταν έγινε το κακό. Ξαφνικά μπλε-πράσινη οθόνη και μήνυμα ότι σταματήσαμε τον υπολογιστή λόγω σοβαρού προβλήματος.
Κάνω επανεκκίνηση. Όλα κανονικά, αλλά ο δίσκος καμένος. Μηδέν περιεχόμενο και μηδέν χωρητικότητα. Τα θεραπευτικά εργαλεία του Easy CD Creator απεφάνθησαν ότι ο δίσκος έχει καταστραφεί.
Έξη ώρες δουλειά χαμένες – και άντε να βρω το κουράγιο για να ξαναρχίσω. Δεν πειράζει – καλά είναι εκεί που βρίσκονται τα αρχεία! Τουλάχιστον τα καημένα τα Zip δέκα χρόνια τώρα, δεν έχουν παρουσιάσει ποτέ πρόβλημα.
Είναι αλήθεια ότι τα Windows XP εμφανίζουν λιγότερες μπλε οθόνες – αλλά όταν συμβεί, η ζημιά είναι συνήθως μεγάλη.
Υ. Γ. Κυκλοφορεί ευρύτατα e-mail με προσφορά ενός CD παιχνιδιών και υπογραφή Νίκος Δήμου. Να ξεκαθαρίσω ότι πρόκειται μάλλον για συνωνυμία – δεν έχω ιδέα.
