ΑΝ ΣΟΥ ΧΑΛΑΣΕΙ – ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΟΥ! Ο υπολογιστής δεν είναι πια καινοτομία, ούτε παιχνίδι. Είναι εργαλείο, απαραίτητο στους περισσότερους εργαζόμενους, για να κερδίσουν τον επιούσιο (είτε άρτο είτε παντεσπάνι). Γι αυτό και η υποστήριξη σε περίπτωση βλάβης ή δυσλειτουργίας είναι σχεδόν τόσο σημαντική όσο και η σύνθεση του μηχανήματος. Τι να τον κάνω τον ταχύτερο επεξεργαστή και τον μεγαλύτερο δίσκο όταν μείνω από σέρβις; Στο εξωτερικό τα περιοδικά κάνουν ετήσιες έρευνες για την ταχύτητα και ποιότητα της εξυπηρέτησης και για την αξιοπιστία των προϊόντων (service and reliability report).

Έρευνα η στήλη δεν δύναται να κάνει – αλλά μέσα στο καλοκαίρι μάζεψε περιστατικά από φίλους, γνωστούς και αναγνώστες, που μπορεί να μην είναι στατιστικά σημαντικά (σίγουρα δεν πρόκειται για αντιπροσωπευτικό δείγμα) αλλά δεν παύουν να προκαλούν ανησυχία.

Διότι όσο και αν ισχυριστεί κανείς ότι ο Α ήταν άτυχος και ο Β υπερβολικός – ο ίδιος ο μηχανισμός εξυπηρέτησης είναι τέτοιος που αποκλείει την γρήγορη επίλυση του προβλήματος. Όταν στο εξωτερικό οι ίδιες εταιρίες μιλάνε για 24 hour on site service δηλαδή για επιτόπια εξυπηρέτηση εντός είκοσι τεσσάρων ωρών (από την δήλωση του προβλήματος) εδώ μάλλον για εικοσιτέσσερις ημέρες πρέπει να συζητάμε. Και όχι βέβαια στον χώρο σας, αλλά με πολλές μετακινήσεις και κουβαλήματα.

Το πρόβλημα είναι οξύτερο στα φορητά, όπου δύσκολα μπορεί κανείς να παρέμβει. Το φορητό δεν το ανοίγεις – άσε που, αν το κάνεις, κινδυνεύεις να χάσεις και την εγγύηση.

Πρώτα ας εξετάσουμε τον μηχανισμό. Το καινούργιο φορητό σας (διάσημης, παγκόσμιας μάρκας) κολλάει ανεπανόρθωτα. Εσείς το αγοράσατε από το «Κατάστημα Χ» - και άρα (εφόσον κανείς δεν σας έχει δώσει άλλη πληροφορία) το πάτε πίσω στο «Κατάστημα Χ». (Πρώτη μετακίνηση). Σας λένε να το αφήσετε «για να το κοιτάξει ο υπεύθυνος».

Την άλλη μέρα ξαναπάτε (ή παίρνετε τηλέφωνο). Αν είστε τυχεροί το έχει δει ο υπεύθυνος. Αποφαίνεται πως είναι θέμα υλικού (hardware) και άρα αυτός δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Θα το στείλει στην εταιρία από την οποία το «Χ» προμηθεύεται αυτή τη μάρκα. (Σε μία περίπτωση ο – ειλικρινής – υπεύθυνος πρόσθεσε: «Δεν έρχεστε να το πάρετε και να το πάτε ο ίδιος. Θα κερδίσετε χρόνο»).

Εδώ πρέπει να πούμε ότι οι μεγάλες διεθνείς εταιρίες (εκτός από την Dell) δεν εισάγουν οι ίδιες τα προϊόντα τους – το αναθέτουν σε έλληνες εισαγωγείς, οι οποίοι έχουν και την ευθύνη του σέρβις.

Ο υπεύθυνος σέρβις του «Χ» συντάσσει ένα παραπεμπτικό σημείωμα για τον αντίστοιχο τεχνικό του εισαγωγέα. Συχνά το σημείωμα δεν είναι σαφές και ο ιδιοκτήτης του μηχανήματος καλείται να δώσει πρόσθετες εξηγήσεις για τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο υπολογιστής. (Άλλη καθυστέρηση).

Από κει και πέρα είναι ζήτημα τύχης. ΑΝ δεν έχουν μεγάλο φόρτο δουλειάς, ΑΝ υπάρχει το σχετικό ανταλλακτικό, ΑΝ σας πάρουν με καλό μάτι… Μία άτυχη γνωστή μου που αγόρασε τον Μάιο ένα φορητό Compaq (από το «Πλαίσιο», που τα προμηθεύεται μέσω Altec) το έχει κουβαλήσει τρεις φορές, κι έχει πληρώσει κι 80 Ευρώ (η εταιρία χρεώνει όταν κρίνει ότι ήταν πρόβλημα λογισμικού). Την τελευταία φορά που το πήγε (κατ’ ευθείαν στην Altec) της είπαν «να τηλεφωνήσει σε δέκα εργάσιμες» διότι «είχαν πνιγεί». (Η εγγύηση της Compaq προβλέπει επισκευή σε δύο ημέρες). Όταν παρατήρησε πως το χρειάζεται για την δουλειά της, απάντησαν: «όλοι το ίδιο λένε».

Πάντως και από τις άλλες περιπτώσεις που συνέλεξα, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά. Μέσος όρος χρόνου επισκευής: 10 ημέρες. Τα προβλήματα (όλα σε καινούργια φορητά μηχανήματα, εντός εγγύησης) ήταν οθόνη (δεν άναβε) σκληρός δίσκος (χρειάστηκε αλλαγή) μνήμη (επίσης) και οδηγός δισκέτας (δεν λειτουργούσε από την αρχή). Οι μάρκες; Toshiba, IBM, Compaq!

Σε αναζήτηση φθηνής και φθηνότερης εργασίας, οι μεγάλες φίρμες εγκαταλείπουν τώρα την Ταϊβάν και πηγαίνουν στην Κίνα. Εκεί οι φθηνοί Κινέζοι μαθαίνουν συναρμολόγηση στου κασίδη το κεφάλι (δηλαδή το δικό μας…) Τελευταία έχουν περισσέψει οι περιπτώσεις κακού υλικού.

Ειδικά όμως στην Ελλάδα, με την ύπαρξη των μεσολαβητών, έχει δημιουργηθεί ένας μηχανισμός απενοχοποίησης των πάντων. Κανείς δεν είναι ολοκληρωτικά υπεύθυνος: ούτε το Πλαίσιο, ούτε η Altec, ούτε η Compaq (HP). Εσύ όμως, που εξαρτάσαι από τον υπολογιστή για την δουλειά σου και έχεις επιλέξει για σιγουριά μεγάλη επώνυμη μάρκα, μένεις μέρες και μέρες χωρίς!

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ DELL: ΓΡΑΜΜΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ; H μεγαλύτερη εταιρία προσωπικών υπολογιστών στον κόσμο έχει έρθει τώρα και στην Ελλάδα και υπόσχεται σημαντικές καινοτομίες στο θέμα της υποστήριξης. Η πιο ενδιαφέρουσα από αυτές είναι μία γραμμή χωρίς χρέωση που σας συνδέει με το κέντρο εξυπηρέτησης της εταιρίας στο Montpellier της Γαλλίας. Εκεί μπορείτε να μιλήσετε με τεχνικό (ακόμα και στα ελληνικά) και ακολουθώντας τις οδηγίες του μπροστά στον υπολογιστή σας να λύσετε επί τόπου όσα προβλήματα λύνονται έτσι.

Δοκίμασα αυτή την προσέγγιση με έναν καινούργιο φορητό – Dell Latitude D600 – αλλά πρέπει να σας πω ότι η πρώτη εντύπωση ήταν απογοητευτική. Ο τεχνικός ήταν ευγενέστατος, αλλά εμφανώς ακατατόπιστος – ιδιαίτερα για νεότερες τεχνολογίες, όπως Bluetooth κλπ.. Με άκουσε προσεκτικά πολλή ώρα, κράτησε σημειώσεις και υποσχέθηκε, μια και δεν είχε έτοιμες απαντήσεις, να μου στείλει σύντομα ένα e-mail με όλα τα χρειαζούμενα. Όμως δεν έλαβα τίποτα. Εντωμεταξύ πέρασαν εβδομάδες και τα περισσότερα προβλήματα τα έλυσα μόνος μου. Όταν τελικά μου τηλεφώνησε (μετά από ενημέρωση της Dell Ελλάδος) του εξήγησα …εγώ πως λύνονται.

Βέβαια, για ψυχαναλυτικούς λόγους, είναι χρήσιμη μία απευθείας γραμμή χωρίς χρέωση. Λες τον πόνο σου και εκτονώνεσαι, βρε αδερφέ! Αν ήταν και αποτελεσματική…

ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ DELL είχαν να κάνουν με την ανάλυση της οθόνης του. Ήταν το κορυφαίο μοντέλο της σειράς και είχε οθόνη τύπου SXGA που επιτρέπει υψηλές αναλύσεις. Το μηχάνημα είναι προγραμματισμένο «από την μάνα του» (native analysis) να εργάζεται στα 1400Χ1050 εικονοστοιχεία (pixels). Πράγμα που του δίνει εξαιρετική φωτεινότητα και ευκρίνεια.

Ναι, αλλά… οι αναλύσεις αυτές είναι για οθόνες μεγαλύτερης διαγωνίου – δεκαπέντε και άνω ιντσών. Το D600 που είναι υπο-φορητός (δύο αξόνων) έχει δεκατεσσάρα οθόνη. Οι γραμματοσειρές (screen fonts) μικραίνουν πολύ και είναι σχεδόν αόρατες στην κανονική τους διάσταση (96dpi). Έτσι έχει ρυθμιστεί να εμφανίζονται τα στοιχεία σε μέγεθος 120dpi.

Μόνο που αυτό προκαλεί προβλήματα σε διάφορα προγράμματα – τα οποία δεν λειτουργούν παρά μόνο με το κανονικό μέγεθος γραμμάτων. Π. χ. η αναβάθμιση των Windows (Windows Update) στην οποία δεν εμφανίζεται ολόκληρο το παράθυρο για την αποδοχή των όρων (EULA) και άρα δεν μπορείς να κατεβάσεις τίποτα.

Το ίδιο συμβαίνει με το πρόγραμμα της Vodafone GPRS Connect Card: δεν ανοίγει καθόλου, λέγοντας ότι τρέχει μόνο στα 96dpi. Έτσι αναγκάζεσαι να δουλεύεις αυτές τις εφαρμογές με χρήση μεγεθυντικού φακού.

Όλα αυτά που σας γράφω τα βρήκα αργότερα με την βοήθεια των τεχνικών της Microsoft (στο email μου απάντησε ο τεχνικός υποστήριξης για το Windows Update κ. Parvinder Singh Rai) και της Vodafone στην Ελλάδα (κ. Δαρμάρας και Γεροδήμος). Αρχικά τα είχα θέσει στον υπεραστικό τεχνικό της Dell, άνευ όμως αποτελέσματος.

O ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ VODAFONE CONNECT! Mία εβδομάδα στο Παρίσι με έπεισε για την αξία της GPRS κάρτας σύνδεσης της Vodafone.

Είχα απόλυτη ανάγκη να είμαι σε επαφή με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου. Ως τώρα χρησιμοποιούσα κάποιο λογαριασμό roaming που προσφέρουν οι Έλληνες ISP (συνήθως το Cric Dial της Otenet). Επιπλέον το ξενοδοχείο στο οποίο κατέλυσα διαφήμιζε ότι σε όλα τα δωμάτια έχει ταχεία σύνδεση με το Διαδίκτυο. (Αυτό γινόταν, όπως ανακάλυψα, μέσω τοπικού δικτύου, και προϋπέθετε να διαθέτει ο υπολογιστής κάρτα LAN). Είχα όμως μαζί μου και την κάρτα Mobile Connect Card της Vodafone με την μικρή κεραία Radiall.

Ε λοιπόν με έσωσε! Ήταν αδύνατον να συνδεθώ με το τοπικό δίκτυο του ξενοδοχείου (παρόλο που έχω κάρτα Ethernet) – ας αφήσουμε που χρέωνε και 0.60 € το λεπτό! Οι τοπικοί ISP της Cric Dial δεν αναγνώριζαν το όνομα και τον κωδικό μου (κάτι συμβαίνει εκεί κύριοι της Οτενετ – έχω ακούσει και από άλλους παράπονα). Αλλά η GPRS κάρτα δούλεψε με το πρώτο, με μεγάλη ταχύτητα και αξιοπιστία. Το δε κόστος, μηδέν! Μέσα στα προπληρωμένα ΜΒ της μηνιαίας συνδρομής μου.

Βέβαια πρέπει να πω ότι το Παρίσι είναι ο παράδεισος του GSM. Όπου και να πας, η λήψη του τηλεφώνου είναι στο μάξιμουμ – σε όλα τα δίκτυα. Ανακάλυψα ότι τα κινητά μου είχαν περισσότερες μπάρες από όσες είχα δει στην Ελλάδα. Ακόμα και στα κατάβαθα του Γαλλικού Μετρό υπάρχει λήψη. Έτσι και η κάρτα της Vodafone συνδεόταν από οπουδήποτε – και πάντα αποτελεσματικά. Το πρόβλημα πρόσβασης έχει λυθεί οριστικά – χωρίς να χρειάζεται δίκτυο ασύρματου Wi-Fi και άλλες ταλαιπωρίες.

ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΚΙΝΗΤΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑ: οι τιμές των συσκευών χωρίς σύνδεση στο Παρίσι είναι 50% ακριβότερες από την Ελλάδα. Και γενικότερα η αγορά πληροφορικής δεν διαθέτει ούτε τον πλούτο ούτε την ποικιλία που βρίσκεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (να μην μιλήσουμε για ΗΠΑ!). Οι Γάλλοι άργησαν να ανέβουν στο τραίνο της ψηφιακής τεχνολογίας (πάντα σνομπάρουν οτιδήποτε δεν έχουν εφεύρει οι ίδιοι) και προσπαθούν να καλύψουν την διαφορά. Βέβαια έχουν καλό ADSL σε λογικές τιμές. Όχι τόσο χαμηλές όσοι οι Ιταλοί αλλά απείρως πιο προσιτές από τις δικές μας.

ΚΑΚΟΣ ΣΑΡΩΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΛΕΞΙΚΟ: Όποιος καταφέρει να κάνει το πολυμηχάνημα Officejet 4110 της Hewlett Packard να σαρώσει (κοινώς σκανάρει), θα είναι πολύ δυνατός (ή τυχερός). Το μηχάνημα τυπώνει, αντιγράφει, εργάζεται ως φαξ – όταν όμως του δοθεί εντολή να σαρώσει, όχι μόνο δεν το κάνει, αλλά μπλοκάρει και τα Windows. Το δοκίμασα με τρεις διαφορετικούς υπολογιστές, χωρίς αποτέλεσμα.

Το καλό λεξικό, που έγινε καλύτερο, είναι το νέο «Μεταφραστικό Λεξικό» της Magenta (πρώην Χρυσό Αγγλοελληνικό). Εμπλουτισμένο και με προεκτάσεις στο Internet!