ΚΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ; Την τελευταία δεκαετία με καλούσαν συχνά να μιλήσω για την ψηφιακή εποχή, το Internet και τις νέες τεχνολογίες. Για πολλά χρόνια είχα το μονοπώλιο στο θέμα: Ήμουν ο μόνος συγγραφέας που ήξερε πέντε πράγματα για τα ζητήματα αυτά και επιπλέον δεν τα απέρριπτε. Οι διανοούμενοι γενικά ήταν από άσχετοι μέχρι πανικόβλητοι. (Τώρα κάπως αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι έχει συμβεί – και μερικά γεγονότα σαν την παγκόσμια βιβλιοθήκη που ετοιμάζει το Google τους έχουν σοβαρά προβληματίσει).
Στις συζητήσεις που ακολουθούσαν, κάποιος πάντα έθετε το ερώτημα: «Ωραία είναι όλα αυτά τα τεχνολογικά – αλλά μήπως μας κάνουν πιο δυστυχισμένους;» (Στην πιο αισιόδοξη εκδοχή η ερώτηση διατυπωνόταν: «μήπως δεν μας κάνουν πιο ευτυχισμένους;»).
Ο διάλογος που ακολουθούσε είχε μια σχεδόν τυποποιημένη μορφή: ξεκινούσε με μία προσπάθεια ορισμού της ευτυχίας (να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε) που κατέληγε σε γενικό χάος. Γιατί ευτυχίες υπάρχουν τόσες όσοι είναι οι άνθρωποι που τις αναζητούν.
Η δική μου συμβολή – την επαναλαμβάνω εδώ – ήταν μία προσφυγή στους αρχαίους προγόνους μας. Η λύση που έδωσαν οι φιλόσοφοι της Ελληνιστικής εποχής βασιζόταν σε αρνητικούς ορισμούς. Οι αρχαίοι δημιούργησαν την έννοια της αλυπίας. Την έλλειψης λύπης και κατ' επέκτασιν, πόνου, στέρησης, όχλησης, κλπ.
Ίσως να μην μπορούμε να συμφωνήσουμε για το τι είναι ευτυχία - συμφωνούμε όμως σίγουρα πως η (οποιαδήποτε) ευτυχία δεν είναι δυνατή αν πεινάς, κρυώνεις, υποφέρεις, καταπιέζεσαι, βασανίζεσαι. Αυτή είναι σίγουρα μία αντικειμενική έννοια της ευτυχίας. (Η άλλη - τι εμένα αρέσει - είναι υποκειμενική.)
Ε! λοιπόν πιστεύω πως η τεχνολογία συμβάλλει στην αρνητική ή αντικειμενική ευτυχία (την αρχαία αλυπία.) Δηλαδή αφαιρεί αρνητικά στοιχεία από τη ζωή του ανθρώπου - και του δίνει έτσι τις προϋποθέσεις για να μπορεί μετά να βρει την δική του ατομική ευτυχία μόνος του.
Με άλλα λόγια δεν κάνει τους ανθρώπους ευτυχείς - αλλά λιγότερο δυστυχείς.
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗ: Πριν από μερικούς αιώνες ο άνθρωπος ήταν έρμαιο των πάντων. Κρύωνε το χειμώνα (αχ, τι παγωμένα που ήταν ακόμα και τα μεγαλοπρεπέστερα παλάτια!) έσκαγε το καλοκαίρι, δούλευε σαν είλωτας και πεινούσε διαρκώς (το 99 %), αρρώσταινε με το παραμικρό, πονούσε φρικτά και πέθαινε στα 30 και στα 40 του (μέσος όρος ζωής).
Θα μου πείτε πως αυτά συμβαίνουν ακόμα σε ένα μέρος του (Τρίτου) κόσμου. Και θα απαντήσω πως πράγματι συμβαίνουν – αλλά αυτό είναι θέμα πολιτικής, όχι εγγενούς αδυναμίας. Η τεχνολογία παρέχει τις δυνατότητες να αντιμετωπισθούν πολλά από τα δεινά της ανθρώπινης ζωής – κι ας ελπίσουμε πως κάποτε θα την απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι.
Τα γράφω όλα αυτά, βλέποντας με νέο «τεχνολογικό» μάτι. Πριν τρεις εβδομάδες έκανα εγχείρηση καταρράκτη. Και ο φακός μέσα από τον οποίο αντικρίζω τώρα τον κόσμο είναι ένα λαμπρό (κυριολεκτικά) τεχνολογικό επίτευγμα. Και η διαδικασία της τοποθέτησής του ένα ακόμα λαμπρότερο.
Στην παλιά εποχή σταδιακά και αναπότρεπτα θα έχανα το φως μου. Θα τυφλωνόμουν και θα αχρηστευόμουν, ενώ είμαι ακόμα σε θέση να εργαστώ, να δημιουργήσω, να προσφέρω. Θα γινόμουν βάρος στους δικούς μου και στην κοινωνία. Και φυσικά, θα ήμουν πολύ δυστυχισμένος.
Άραγε θα διαφωνήσει κανείς με την άποψη ότι σε αυτή την περίπτωση (και πολλές άλλες) τεχνολογία = ευτυχία;
ΠΟΣΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ και πόσες τεχνολογίες συνεργάστηκαν για να μη χάσω την όρασή μου; Πάρα πολλές! Δεν ήταν μόνο η ιατρική (στην περίπτωση αυτή η οφθαλμιατρική) αλλά και η χημεία (των φαρμάκων) και η φυσική (των υπερήχων) και η οπτική (των φακών) και πολλές άλλες. Ένα θαύμα μικροτεχνίας και επιδεξιότητας είναι αυτή η επέμβαση.
Όσοι θέλουν να μάθουν λεπτομέρειες γι αυτή (αλλά και για άλλες εξίσου θαυματουργές που έχουν γίνει δουλειά ρουτίνας στην σημερινή οφθαλμολογία) μπορούν να επισκεφθούν τον Δικτυακό Τόπο του γιατρού μου στην διεύθυνση: http://www.meyeye.gr.
Μα δεν μπορεί κανείς να είναι ευτυχής και χωρίς την τεχνολογία; Σίγουρα, ναι. Για να απολαμβάνετε την ομορφιά μιας όμορφης ακτής, ξαπλωμένοι στον ήλιο, δεν σας χρειάζεται καμία τεχνολογία.
Αλλά όμως, πως πήγατε εκεί; Αν δεν υπήρχε τεχνολογία θα την απολάμβαναν μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής – εφόσον ο αγώνας της επιβίωσης τους άφηνε χρόνο για διακοπές. Γιατί η τεχνολογία δεν είναι μόνο τα μεταφορικά μέσα. Παράγει και τον πλούτο. Μας επιτρέπει να εργαζόμαστε μόνο 35 ή 40 ώρες την εβδομάδα και μόνο 11 στους 12 μήνες.
Και σίγουρα αυξάνει την ευτυχία μας ένα μικρό MP3 player που μας επιτρέπει να ακούμε την αγαπημένη μας μουσική, ξαπλωμένοι στην άμμο.
Όπως είπε και ένας σοφός άνθρωπος για τα πλούτη: «σίγουρα δεν φέρνουν την ευτυχία – αλλά βοηθάνε». Το αυτό ισχύει και για την τεχνολογία.
ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ; Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ κοινότοπος και μονότονος θα επαναλάβω ένα γνωστό κλισέ. (Τα κλισέ – ή στερεότυπα – έχουν την κακή ιδιότητα να είναι βαρετά, αλλά αυτό δεν τα κάνει λιγότερο αληθινά). Για τις αρνητικές επιπτώσεις της τεχνολογίας δεν φταιει φυσικά η ίδια – αλλά η χρήση της. Κάθε πράγμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο. Με ένα σπουδαίο βαρύ βιβλίο μπορείς να ανοίξεις ένα κεφάλι...
ΩΡΑΙΟ ΤΟ FUJITSU SIEMENS Ρ7010 που παρουσίασε το RAM στο περασμένο τεύχος. Είχα ενδιαφερθεί να το δω και πριν την δημοσίευση, γιατί είμαι λάτρης των mini subnotebooks ήτοι των υπό-υπό-υπό φορητών. Αλλά στάθηκε αδύνατο. Στα μαγαζιά δεν κυκλοφορεί και οι εξουσιοδοτημένοι αντιπρόσωποι της εταιρίας δεν το είχαν.
Το Mac mini μπόρεσα μεν να το δω – αλλά όχι να το αποκτήσω. Πρέπει να το παραγγείλεις και η ημερομηνία παράδοσης είναι απροσδιόριστη λόγω μεγάλης ζήτησης. Τελικά μόνο τα καινούρια κινητά βρίσκεις παντού. Μου άρεσε πολύ το Motorola V3 (τέλειο design). Αλλά όταν το είδα να το κρατάνε (επιδεικτικά) την ίδια μέρα τέσσερις υπέρ-γκλαμουράτοι κύριοι, αποστασιοποιήθηκα.
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΤΟΠΙΑ: Ξαφνικά μου ήρθε η διάθεση να περιπλανηθώ σε χώρους που είχα ανακαλύψει πριν δέκα χρόνια. Στα γραφικά του Doom και των άλλων DOS παιχνιδιών της εποχής. Έχω φυλάξει τα CD-ROM και ήταν απλό να κάνω μία εγκατάσταση.
Σίγουρα, με τα σημερινά κριτήρια είναι άτεχνα και χονδροειδή. Όμως συγκινήθηκα όταν αντίκρισα τα πρώτα σκηνικά του Doom. Θυμήθηκα την συγκλονιστική ανακάλυψη (τώρα μας φαίνεται κοινότοπη) του να βλέπεις με τα μάτια του ήρωα, να σκοτώνεις με τα όπλα του, να κινείσαι σε ένα τοπίο που αλλάζει ανάλογα με την οπτική σου γωνία...
Έτσι ξεκίνησε μία τέχνη και μία βιομηχανία που τζιράρει πολύ περισσότερα χρήματα από το Χόλυγουντ, που γονιμοποιεί τη φαντασία και γυμνάζει τα αντανακλαστικά εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
ΚΟΜΜΕΝΑ ΕΜΑΙL: Είχα γράψει στο περασμένο τεύχος για τα μηνύματα στο Outlook Express που κόβονταν στην αποστολή και έφταναν κουτσουρεμένα. Οι τεχνικοί της Microsoft δεν μπόρεσαν να μου λύσουν το πρόβλημα.
Ευτυχώς όμως υπάρχει και η Ανώτερη Υπηρεσία Υποστηρίξεις και Δεδομένων – οι αναγνώστες. Έτσι η λύση στο πρόβλημα ήρθε από τον κ. Γ. Δήμα. Σας την παραθέτω γιατί σίγουρα θα εξυπηρετήσει και άλλους:
«Αγαπητέ κ. Δήμου, Διάβασα το άρθρο σας στο RAM Μαρτίου 2005 για το πρόβλημα των κομμένων e-mail. Αυτό το πρόβλημα παρουσιάστηκε μετά από την εγκατάσταση του SP2 των WinXP και παρουσιάζεται εξίσου σε ελληνικά και αγγλικά windows.
Μέχρι να καταφέρω να βρω τη λύση στη Microsoft και μετά από πολλές δοκιμές ανακάλυψα ότι κάνοντας την παρακάτω αλλαγή στις ρυθμίσεις του ΟΕ το πρόβλημα έπαψε ναεμφανίζεται:Στομενού Tools->Options->Send->HTMLSettings->Encode text using αλλαγή από "Quoted printable" σε "Base 64".
Ωστόσο, κάποια στιγμή, σχεδόν τυχαία, έπεσα πάνω στο παρακάτω άρθρο που αναφέρει το πρόβλημα: http://support.microsoft.com/kb/887797 (σύμπτωμα #6) και το διορθωτικό πακέτο (αγγλικό) βρίσκεται εδώ: http://www.microsoft.com/downloads/details.aspx?familyid=785C35BB-0F03-4F2D-9E1C-66C9934B4610&displaylang=en
Ελπίζω να σας βοήθησα, Γ».
Από ότι είδα αρκεί και μόνο η πρώτη ρύθμιση – αλλά για καλό και κακό έβαλα και το μπάλωμα (Patch).
ΑΝΤΙ ΒΙΒΛΙΑ, ΔΙΑΒΑΖΩ BLOGS: Διαπιστώνω ότι τον τελευταίο καιρό διαβάζω πολύ περισσότερα blogs. Δίνουν έναν ερεθιστικό συνδυασμό από το εφήμερο και το διαχρονικό. Και πρέπει να πω ότι η ποιότητα και το ενδιαφέρον των ελληνικών δικτυακών ημερολογίων έχει ανέλθει κατακόρυφα.
Πολύ σωστά γράφει ο Νίκος Ξυδάκης (Καθημερινή της Κυριακής, 6.3.): «Σε αυτά τα στυλ βλέπω περιπέτεια, νιώθω το ρίγος της γραφής». Θα πήγαινα πιο μακριά λέγοντας ότι η πιο ζωντανή λογοτεχνία σήμερα εκτυλίσσεται στα blog. Και στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα. Όταν συγκρίνω τα νέα βιβλία που κυκλοφορούν με την δικτυακή γραφή, μου φαίνονται σχεδόν απολιθωμένα.
Στην μεγάλη δικτυακή ανθολογία της Kinja αναφέρονται πάνω από 70 ελληνικά blogs. Διεύθυνση: kinja.com/favorites/greekblogs. Είναι σχεδόν όλα αξιόλογα. Διαβάστε τα!
ADSL KAI ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ: Παρ όλες τις επιφυλάξεις μου, τελικά παρασύρθηκα από μία προσφορά της ΟΤΕnet (για όσους είχαν σύνδεση ISDN 128K με συμβόλαιο αορίστου χρόνου, έδινε ADSL 348K χωρίς επιβάρυνση – μόνο το πάγιο του ΟΤΕ) και υπέκυψα.
Ο ΟΤΕ δίνει δωρεάν και το μόντεμ Jetspeed 520i της Intracom – κι αν βρείτε έναν καλό ηλεκτρολόγο να σας το συνδέσει με το Splitter και το Netmod, μπορείτε να έχετε το πλεονέκτημα της ταχύτητας (δεν είναι πάντα 348... αλλά ελπίζω να στρώσει) και της μόνιμης σύνδεσης.
Οι διαδικασίες αργούν λίγο (ενεργοποίηση γραμμής, αποστολή μόντεμ) αλλά το αποτέλεσμα αξίζει τον κόπο.
Περιττό να πω ότι με την Otenet είναι πια αδύνατη η τηλεφωνική επικοινωνία. Θρασύτατα το τηλέφωνο εξυπηρέτησης σου λεει αμέσως να μην περιμένεις – αλλά να στείλεις φαξ ή email. Τα οποία πότε απαντώνται και πότε όχι. Στο 1242 του ΟΤΕ (γραμμή τεχνικής υποστήριξης DSL) η αναμονή κυμαίνεται από 15-25 λεπτά – αλλά η εξυπηρέτηση είναι επαρκής και ευγενική.
Πάντως τώρα το Internet είναι συνεχώς παρόν με όλες του τις μορφές: βίντεο, ήχος, προγράμματα, κείμενα, εικόνες. Εντελώς άλλη αίσθηση. Μετά, οι παλιές συνδέσεις μοιάζουν σταματημένες...
