ΜΙΑ ΩΡΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ! Επισκέφθηκα πρόσφατο το πιο σύγχρονο, πιο ωραίο και πιο πλούσιο (ιδιωτικό) δημοτικό της Ελλάδας. Έδωσα μία διάλεξη στο διδακτικό προσωπικό για τις νέες τεχνολογίες στην παιδεία.
Εκεί λοιπόν πληροφορήθηκα ότι το σχολείο διαθέτει δύο αίθουσες με υπολογιστές, όπου οι μαθητές (δύο-δύο ανά υπολογιστή) κάνουν μάθημα μία φορά την εβδομάδα.
Αλλά ο υπολογιστής δεν είναι μάθημα. Είναι εργαλείο μέσα από το οποίο περνάνε όλα τα μαθήματα – και όλη πλέον η γνώση. Όταν από το 1999 οι Φιλανδοί (και μετά από αυτούς όλοι οι Σκανδιναβοί, οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί) είναι δικτυωμένοι 100% ανά μαθητή (υπολογιστής σε κάθε θρανίο στα δημόσια σχολεία!) και ο υπολογιστής είναι ενσωματωμένος στην καθημερινή διδακτική εργασία κάθε μαθήματος… Όταν ο Nicholas Negroponte κατασκευάζει τον φορητό των 100 δολαρίων για να τον μοιράζει στους μαθητές την Κίνας και της Ινδίας... εδώ έχουμε κομπιούτερ για δικαιολογία ή διακόσμηση!
Φυσικά οι περισσότεροι μαθητές (σχεδόν όλοι) έχουν υπολογιστή στο σπίτι. Αλλά επειδή δεν έχει ενταχθεί στην ερευνητική και μαθησιακή διαδικασία, τον χρησιμοποιούν για παιχνιδομηχανή...
Και μετά λέμε γιατί υστερούμε ψηφιακά. Ακόμα και οι επόμενες γενιές των επίλεκτων κινδυνεύουν να είναι αναλφάβητες!
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ – θέλω να κατέβω. Δεν αντέχω πια αυτή την ταχύτητα. Δεν προλαβαίνω να παρακολουθώ τα γεγονότα! Οι κακές γλώσσες θα πουν ότι γέρασα. Αλλά πέστε μου – εγώ φταίω; Αγοράζω σήμερα μία κάρτα Memory Stick Duo Pro και ο αναγνώστης καρτών (Card Reader) που αγόρασα πριν δύο μήνες και που διάβαζε άνετα και τις άλλες κάρτες τύπου Memory Stick Duo Pro που κατέχω – αρνείται να την διαβάσει; Γιατί; Διότι είναι πιο γρήγορη. Στο κινητό δουλεύει θαυμάσια (γι αυτό προορίζεται) αλλά όταν θέλω να μεταφέρω τις φωτογραφίες στον υπολογιστή και οι δύο Card Readers μου απεργούν. Ευτυχώς που το μικρό φορητό Fujitsu Siemens P7010 έχει έναν ενσωματωμένο αναγνώστη που (τυχαία το ανακάλυψα) διαβάζει αυτή την κάρτα.
Δηλαδή κάθε δύο μήνες πρέπει να αλλάζουμε εξοπλισμό; Για ένα κλάσμα ταχύτητας που δεν σημαίνει τίποτα; Κάποιοι μας δουλεύουν και μας τα παίρνουν χοντρά!
Με την ευκαιρία – η κάρτα πήγε στο κινητό SonyEricsson K750i το οποίο μου φωτογράφισε όλο το καλοκαίρι. Με τα δύο Megapixel του, ντρόπιασε όλες μου τις κόμπακτ ψηφιακές φωτογραφικές των 4 και 5 Megapixels. Άσε που, με τα ακουστικά του γινόταν εξαίρετο ραδιόφωνο και υπέροχη παρέα στην πλαζ. Με μία μεγάλη κάρτα μνήμης φόρτωνες και καμία τρακοσαριά ΜΡ3 – αν και η λήψη των FM ήταν τόσο καλή που σπάνια τα χρειάστηκα.
Τηλεφωνικός κατάλογος είναι, τα ραντεβού μου καταγράφει, με ξυπνάει, κάνω τους υπολογισμούς μου. Εν τάξει, το παίρνω πίσω για την εξέλιξη – συνεχίστε!
Η ΟΜΗΡΙΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΩΝ: Η Vodafone λανσάρει πρώτη διάφορα νέα μοντέλα κινητών ως αποκλειστικότητες Vodafone Live – και όταν μετά κυκλοφορήσουν και σε κοινή έκδοση, εκείνη τα πουλάει φθηνότερα 5-10%. Παρακινημένοι από τον νεωτερισμό ή τις φθηνότερες τιμές, πολλοί αγοράζουν αυτά τα Vodafone live μοντέλα χωρίς να ξέρουν ότι με αυτόν τον τρόπο γίνονται όμηροι της Vodafone. Δεν μπορούν π. χ. να συνδεθούν στο Internet (ή Wap) παρά μόνο μέσω Vodafone Live. Που σημαίνει ότι κάθε φορά πληρώνουν και χαράτσι εισόδου (0,35€) έστω κι αν δεν χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες του. Για να μπορέσουν να δούνε οτιδήποτε πέρα από το περιεχόμενο του Vodafone Live (κατά την γνώμη μου φτωχό και μάλλον φτηνό) πρέπει να έχουν πολύ δυνατές γνώσεις προγραμματισμού. Αν π. χ. θέλουν να επισκεφθούν μία ιστοσελίδα του BBC ή του Google πρέπει να περάσουν τις διευθύνσεις σχεδόν λαθραία. Κι αυτό αφού πληρώσουν το χαράτσι εισόδου στο Vodafone Live. (Κι όμως τα καλύτερα πράγματα στο Διαδίκτυο είναι δωρεάν).
Επίσης δεν μπορούν να αναβαθμίσουν το τηλέφωνό τους! Η SonyEricsson έβγαλε βελτιωμένο λογισμικό για το Κ750i και η αναβάθμιση μπορεί να γίνει μέσω Internet – αλλά, αφού κατέβασα όλο το πρόγραμμα, έμαθα ότι ο Provider μου δεν επιτρέπει αλλαγές στο τηλέφωνο. Προφανώς για να μην σβηστεί το προεγκατεστημένο λογισμικό που με κάνει όμηρο του Vodafone Live!
Τόσο με ενόχλησε αυτός ο καταναγκασμός που κατανάλωσα αρκετές ώρες και άλλαξα τα πάντα. Τώρα το SonyEricsson K750i Vodafone Live, λειτουργεί στο δίκτυο της ΤΙΜ! Το εικονίδιο του Vodafone Live δεν μπόρεσα να το αλλάξω, αλλά οδηγεί αυτόματα στο ΤΙΜ Imagine. Το SIM της Vodafone έχει μπει σε άλλο τηλέφωνο, μόνιμα κλειστό, με αυτόματη προώθηση των πάντων στο ΤΙΜ.
Και φυσικά άλλη φορά δεν ξαναγοράζω κινητό με εξάρτηση από εταιρία (τα ίδια συμβαίνουν και με το iMode. Μόνο που αυτό έχει περισσότερο περιεχόμενο).
Ποτέ πια εταιρία – φτου ξελευτερία!
ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΞΑΝΑΠΟΥΝΕ οι οπαδοί του Mac Μήλου ότι τα προγράμματά τους είναι πιο εύχρηστα και σταθερά από των Windows. Το iTunes που χρησιμοποιώ αναγκαστικά για το iPod μου είναι στρυφνό, παράλογο και απρόβλεπτο.
Μπορεί π. χ. να μου εξηγήσει κανείς γιατί όταν κάνεις εισαγωγή τραγουδιών από ένα CD τα τραγούδια εγγράφονται στον σκληρό – ενώ αν κάνεις την ίδια διαδικασία με ένα USB disk, μόνο οι τίτλοι τους αντιγράφονται; Έτσι, αν μετά την διαδικασία βγάλεις τον USB δίσκο (όπως βγάζεις το CD) το πρόγραμμα κολλάει και δεν λειτουργεί.
Ας αφήσουμε αυτό το «αναγκαστικά». Ενώ τα άλλα ΜΡ3 επικοινωνούν με κάθε υπολογιστή, είτε έχει είτε δεν έχει ειδικό πρόγραμμα (σαν πρόσθετοι σκληροί δίσκοι), το iPod επικοινωνεί μόνον με αυτόν που έχει εγκατεστημένο το iTunes – και μάλιστα, μόνον με ένα. Αν το συνδέσεις με άλλον υπολογιστή (που έχει το iTunes) και κάνεις το λάθος να δεχθείς την σύνδεση, μπορεί να χάσεις όλα σου τα τραγούδια!
Και γιατί να μην μπορείς να αντιγράψεις από το iPod στον σκληρό – όπως μπορείς με όλα τα άλλα παρεμφερή ΜΡ3;
Ας μην είχε το εκπληκτικό design η Apple που έκανε το ιΠόδι να γίνει καλτ – και βλέπαμε. Π. χ. το Zen Micro της Creative είναι απείρως καλύτερο. Με τα ίδια λεφτά σου δίνει ένα GB παραπάνω από το iPod mini, ραδιόφωνο, ευελιξία (παίζει και .wma) συνδεσιμότητα (από και προς κάθε υπολογιστή), μικρόφωνο, δυνατότητα εγγραφής (και από το ραδιόφωνό του), μεγαλύτερη διάρκεια μπαταρίας και άριστο ήχο.
Αλλά παρά τα glo φωτάκια του, δεν έχει την αεροδυναμική γραμμή, ούτε την αίσθηση και το χρώμα του αλουμινίου…
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΜΡ3 player – ένα Rio – το αγόρασα στις Βρυξέλλες το 1998. Πρωτόγονο σε σχέση με τα σημερινά αλλά ήδη προαισθανόσουν το θαύμα που θα άλλαζε όλη μας την μουσική ζωή.
Είχε, αν θυμάμαι καλά, χωρητικότητα 32 ΜΒ και χρειαζόταν πολύ λογισμικό για να συνεργαστεί με τον υπολογιστή. Τα πρώτα συμπιεσμένα μου τραγούδια τα εζούληξα με το Winamp που τότε ήταν στην έκδοση 1 (τώρα είναι στην 5.1).
Σήμερα, εκτός από τους υπολογιστές, έχω ΜΡ3 στο στερεοφωνικό του σπιτιού, στο αυτοκίνητο, στο κινητό τηλέφωνο. Φυτεύω το μεγάλο iPod στην βάση In Motion με τα ηχεία της Altec Lansing (εκπληκτικός ήχος!) και έχω ένα μίνι στερεοφωνικό συγκρότημα που ζυγίζει μισό κιλό και διαθέτει 250 ώρες αποθηκευμένη μουσική! Τους δίσκους μου τους αγοράζω σε μορφή ΜΡ3 από το Διαδίκτυο (εντάξει – κάνω και μερικές ανταλλαγές). Έχω συμπιέσει το μεγαλύτερο μέρος από την δισκοθήκη μου και έχω κάνει Λίστες Παιξίματος (Playlists) με όλα τα είδη της μουσικής. Σε ποιότητα 192kbps η ακουστική εντύπωση των MP3 δεν διαφέρει ουσιαστικά από τον δίσκο ακτίνας.
Η σχέση μου (νομίζω όλων μας) με την μουσική έχει αλλάξει ριζικά. Είναι η ολοκλήρωση μίας επανάστασης που άρχισε με το γραμμόφωνο του Thomas Edison, συνεχίστηκε με το ραδιόφωνο, το φορητό τρανζίστορ, το Walkman, για να καταλήξει στο ΜΡ3.
Σκεφθείτε: Πριν 150 χρόνια, για να ακούσεις μουσική έπρεπε να πάς κάπου όπου παιζόταν ζωντανή (live) – είτε στην αίθουσα συναυλιών, είτε στο πανηγύρι. Όταν ήμουν παιδί, μοναδική πηγή ήχου (εκτός από τα όργανα) ήταν το γραμμόφωνο και το ραδιόφωνο. Και τα δύο ογκωδέστατα, ολόκληρα έπιπλα – και με πολύ περιορισμένο ρεπερτόριο.
Το τρανζίστορ και το walkman πρόσθεσαν την κινητικότητα. Τώρα το ΜΡ3 player προσθέτει την διάρκεια. Τα 60 λεπτά μίας κασέτας ή ενός δίσκου ακτίνας, τα αντικαθιστούνε δεκάδες ώρες. Η μουσική, εκτός που είναι παντού, είναι και μαζικά παρούσα. Μπορείς να έχεις την ιστορία της μουσικής σε ένα σκληρό 200 γραμμαρίων και 60GB. Θα είναι ολόκληρη εκεί.
Η άλλη επανάσταση φυσικά αφορά την διακίνησή της. Η μουσική έβγαλε φτερά και ταξιδεύει. (Όπως έγινε και με την εικόνα). Όποτε αποφασίσω να ακούσω κάτι είναι εύκολο να το βρω από το σπίτι μου (ή και έξω από αυτό, με τον φορητό μου). Δεν χρειάζονται προφητικές ικανότητες για να προβλέψει κανείς ότι στο μέλλον δεν θα υπάρχουν δισκοπωλεία. Ήδη περισσότερη μουσική διακινείται (νομίμως και παρανόμως) στο Δίκτυο παρά στα καταστήματα.
Αλλά και η βιωματική σχέση μας με την μουσική έχει αλλάξει. Ξαπλωμένος νύχτα στο κρεβάτι, δίπλα στον σύντροφο που κοιμάται, βάζεις τα ακουστικά και διαλέγεις: από Wagner μέχρι Pink Martini. Η μουσική είναι πάντα εκεί.
MSN SEARCH TOOLBAR VS GOOGLE DESKTOP: 5-0. Δοκίμασα και τις δύο μηχανές αναζήτησης εντός υπολογιστή. Πρώτα το Google. Μετά από τρεις ημέρες και νύχτες, όπου είχα αφήσει συνέχεια ανοιχτό τον υπολογιστή μου, είχε αρχειοθετήσει το 35% των αρχείων και όλο ανέβαζε τον χρόνο που θα χρειαζόταν για να ολοκληρώσει την αρχειοθέτηση. Έβγαζε και κάτι αστεία νούμερα: π. χ. ότι είχε καταγράψει όλη την ηλεκτρονική μου αλληλογραφία μέχρι τις 24-3-2024. (Λέτε να φτάσω τα 89;). Όταν έδωσα τρία δοκιμαστικά θέματα για έρευνα, δεν μου έβγαλε τίποτα (παρόλο που είχα φροντίσει το θέμα να βρίσκεται και σε τίτλους.
Αντίθετα το MSN αρχειοθέτησε τον ίδιο υπολογιστή σε τρεις ώρες και μου έβγαλε με αστραπιαία ταχύτητα και εντυπωσιακή ακρίβεια, όλα τα αποτελέσματα που ζήτησα. Και στα Αγγλικά, και στα Ελληνικά.
Microsoft εναντίον Google: πανωλεθρία!
