ΚΟΝΤΕΨΑ ΝΑ ΠΕΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ: Ακούστε τι μου διηγήθηκε σοβαρός και ευσυνείδητος φοροτεχνικός.
Εδώ και τρία χρόνια, αποφάσισε να εκσυγχρονιστεί και να στέλνει τις φορολογικές δηλώσεις των πελατών του μέσω Διαδικτύου (κερδίζοντας και μία μικρή έκπτωση γι αυτούς).
Το έκανε λοιπόν – μέχρι που, κάποια μέρα, του ζήτησαν από μία εφορία να ελέγξουν τα δικαιολογητικά κάποιας δήλωσης. (Ως γνωστόν, τα δικαιολογητικά δεν υποβάλλονται μέσω Internet, τα κρατάς για την περίπτωση ελέγχου).
Πήγε στην εφορία με τα δικαιολογητικά και εκτυπώσεις – αντίγραφα – των δικτυακών δηλώσεων που είχε υποβάλλει.
«Α!» του είπαν, «αυτά δεν ισχύουν. Για να κάνουμε τον έλεγχο και την παραβολή, πρέπει να συμπληρώσετε στο χέρι τα κανονικά έντυπα και τις φόρμες όπως σας τις είχαμε στείλει τότε».
«Μα τι νόημα έχει να δέχεται το κράτος δηλώσεις μέσω Διαδικτύου όταν δεν τις αναγνωρίζει!»
Αδιάλλακτοι οι εφοριακοί.
«Καλά, αυτά που μου στείλατε τότε, δεν τα κράτησα, δεν τα έχω. Δώστε μου έντυπα να συμπληρώσω».
«Α όχι – δεν κάνουν τα καινούργια. Θέλουμε αυτά που ίσχυαν όταν υποβάλλατε την δήλωση».
«Μα πουθενά δεν έχετε πει ότι πρέπει να κρατάμε τις φόρμες. Ψάξτε, κάπου θα έχετε...».
«Σιγά! ΕΜΕΙΣ θα σας βρούμε τα έντυπα; Δεν είμαστε καλά!»
Ο άνθρωπος έφτασε μέχρι το Υπουργείο Οικονομικών. Κανείς δεν μπόρεσε να τον βοηθήσει. Η ιστορία διαδόθηκε και μην απορήστε αν του χρόνου μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των δηλώσεων μέσω Διαδικτύου.
Κατά τα άλλα το κράτος προχώρησε σε αυτή την καινοτομία για να μειώσει την γραφειοκρατία, τον φόρτο δουλειάς των υπαλλήλων και την ταλαιπωρία του φορολογούμενου.
ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟΑΡΧΙΣΕ το Taxis. Πήγα στην εφορία και θαύμασα. Καινούργιοι υπολογιστές, τεράστιες 20άρες οθόνες, εκτυπωτές! Χρειαζόμουν ένα πιστοποιητικό. Μου ζήτησαν το ΑΦΜ μου, το έδωσα και το πληκτρολόγησαν.
Α – σκέφθηκα – τώρα από τον εκτυπωτή θα βγει αμέσως το πιστοποιητικό!
Πόσο γελασμένος ήμουνα. Πληκτρολογώντας στον υπολογιστή, ο υπάλληλος βρήκε απλώς τον αριθμό του φακέλου μου. Σηκώθηκε, πήγε και κουβάλησε ένα ογκώδες χαρτονένιο ντοσιέ, το φυλλομέτρησε αρκετή ώρα και βρήκε τα σχετικά στοιχεία. Έπειτα έγραψε το πιστοποιητικό στο χέρι – ενώ ο εκτυπωτής καθόταν δίπλα, αργός.
ΚΥΡΙΑΝ Ε. Β., πίσω σελίδες. Στην ερώτησή σας «Καλά τις στήλες μου δεν τις διαβάζετε. Ούτε RAM δεν διαβάζετε;» θα μπορούσα να σας απαντήσω όπως ένας διάσημος Αμερικανός δημοσιογράφος: «Με πληρώνουν για να γράφω σε αυτό το έντυπο, όχι για να το διαβάζω!».
Πλην όμως δεν είναι έτσι – και το RAM διαβάζω (όχι πάντα ολόκληρο – το ομολογώ) και τις στήλες σας. Από κει και πέρα, το να θυμάμαι απέξω μία παράγραφο που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2005 – ε, όχι! Εγώ δεν θυμάμαι τα δικά μου γραφτά. (Μερικές φορές με αιφνιδιάζουν με ένα τσιτάτο – και ρωτάω: «Ποιος @#$% το έγραψε αυτό;». «Εσείς!»).
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ – ΠΗΡΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΝ.GR! Μου γράφει ή κυρία Δέσποινα Γαβριήλ:
Αγαπητέ κ. Δήμου
Από την περίοδο της εμφάνισης του φαινομένου που ονομάζεται SPAM - unsolicited or undesired bulk electronic messages emails with advertisements - το in.gr προστάτευε και προστατεύει τους 150.000 και πλέονσυνδρομητές του κάνοντας χρήση ειδικού λογισμικού, το οποίοείναι το ευρέως διαδεδομένο ανοιχτού κώδικα λογισμικό με την ονομασία SPAMASSASIN. Το πρόγραμμα λειτουργεί φιλτράροντας την ηλεκτρονική αλληλογραφία των χρηστών του in.gr με βάση κανόνες-λίστες, οι οποίες παραμετροποιούνται βάσει των αναγκών του μεγαλύτερου ποσοστού των συνδρομητών μας . Οι κανόνες είναι αρκετά αυστηροί εξαιτίας του πλήθους των spam mail που λαμβάνουμε καθημερινά και παρόλα αυτά εξακολουθούμε να έχουμε αιτήματα για αυστηρότερο φιλτράρισμα. Δυστυχώς η τεχνολογία antispam έπεται των spammers και δεν δύναται να προηγείται. Ενδεικτικά παραθέτουμε ένα μηναίο γράφημα mail/sec που μπλοκάρονται από τις λίστες μας σε έναν από τους mailservers του In.gr.Σε κάθε περίπτωση η επικοινωνία με τους χρήστες μας επιτρέπει να είμαστε ευέλικτοι σε οποιαδήποτε αίτημα μας ζητηθεί. Έτσι τοποθετώντας είτε σε whitelist (λίστα ηλεκτρονικών διευθύνσεων,newsletters,mailing-lists που ΠΟΤΕ δεν σημαίνονται ως ανεπιθύμητα από το φίλτρο μας), είτε σε blacklist, μπορούμε αντιστοίχως να επιτρέπουμε ή να εμποδίζουμε την αποστολή e-mail προς τους χρήστες του in.gr.
Τα προγράμματα αυτά είναι βεβαίως όπως λετε «ηλίθια» επειδή βασίζονται σε γενικούς κανόνες αποκλεισμού λέξεων. Για αυτό χρειάζεται η παρέμβαση των ανθρώπων ώστε να διορθώνονται τα αναπόφευκτα λάθη και να βελτιώνονται οι κανόνες αποκλεισμού. Για αυτό προσπαθούμε να εφαρμόζουμε μια απλή διαδικασία. Κάθε ενδιαφερόμενος που έχει πρόβλημα με την μαζική αποστολή μηνυμάτων προς τους χρήστες μας και από λάθος του προγράμματος έχει αποκλειστεί, επικοινωνεί μαζί μας και το πρόβλημα τακτοποιείται αμέσως.
Μέχρι τώρα η διαδικασία αυτή έχει λειτουργήσει άψογα επιτρέποντάς μας να κάνουμε τις απαραίτητες διορθώσεις. Ομολογούμε ότι δεν υπέπεσε στην αντίληψή μας άλλο σχετικό σας άρθρο αλλά και ουδέποτε λάβαμε από εσάς σχετικό αίτημα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου- ίσως λόγω του αποκλεισμού της επικοινωνίας για τους λόγους που αναφέρετε. Αλλά και τότε, έστω και με την αγανάκτηση που σας οδήγησε στην συγγραφή του εν λόγω άρθρου, θα αρκούσε ένα απλό τηλεφώνημα ή και επικοινωνία μέσω των φίλων και συνεργατών του περιοδικού RAM, στο οποίο αρθρογραφείτε, ώστε και να λυθεί ταχύτερα το προβλημα και να ενημερωθούν καλλίτερα οι αναγνώστες που μπορεί να βρεθούν σε αντίστοιχη θέση. Και πιστέψτε μας σε αυτήν την επικοινωνία δεν θα υπήρχε κανείς ηλίθιος αυτοματισμός αποκλεισμού... Δέσποινα Γαβριήλ, Διευθύντρια in.gr
ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ:
Εκτός από το άρθρο του Απριλίου 2006, ήδη την πρώτη Σεπτεμβρίου 2005 όλο το πρώτο μέρος της στήλης μου στο RAM ήταν αφιερωμένο σε αυτό το πρόβλημα. Υπάρχει και στο site μου:
http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?time_id=467&cat_id=44&searchstr=in%2EgrΈκτοτε έχω κάνει και άλλες αναφορές και σας έχω στείλει email όχι μόνον ως sextus αλλά και από άλλες διευθύνσεις (για να μην υπάρχει το πρόβλημα). Ουδεμία απάντηση πήρα!
Αλλά και τώρα η απάντησή σας ήρθε 15 ημέρες μετά την κυκλοφορία του περιοδικού. Εν τω μεταξύ έχω πάρει πολλές επιστολές αναγνωστών που παραπονούνται ότι το In.gr δεν απαντά ποτέ στις επιστολές τους.
Η δικαιολογία του antispam
δεν είναι σοβαρή, όταν ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος δικτυακός τόπος δεν απορρίπτει το nick μου. Προφανώς πρόκειται για κακό antispam...
Όσο για την "επικοινωνία μέσω των φίλων και συνεργατών του περιοδικού RAM" δεν την επεδίωξα διότι, επί 12 χρόνια, αρχή της στήλης είναι να εμφανίζεται ως απλός χρήστης, χωρίς διασυνδέσεις. Φιλικά, Ν.Δ.
ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ RAM κι εκδίδει τα εγχειρίδια (Manuals) των προγραμμάτων του Office, του Nero και του Norton – σε πολλούς θα είναι χρήσιμα. Αλλά εγώ πρέπει να σας εξομολογηθώ μίαν αμαρτία: Δεν έχω καταφέρει ποτέ να διαβάσω εγχειρίδιο! Έχω κάνει φιλότιμες προσπάθειες, έχω προσπαθήσει, αλλά μετά από μερικές σελίδες όχι μόνο βαριέμαι – αλλά παύω να καταλαβαίνω.
Ο μόνος τρόπος να μάθω ένα πρόγραμμα είναι να το φορτώσω στον υπολογιστή και να αρχίσω να το δουλεύω. Ψάχνοντας μαθαίνω – κυρίως από τα λάθη μου.
Μετά από μερικά χρόνια εξοικείωση με τον υπολογιστή, σπάνια θα βρεθεί εφαρμογή που να σου αντισταθεί. Παλιά, όταν ήμουν αρχάριος, έβλεπα τους κομπιουτεράδες που ξεκινούσαν αμέσως να δουλεύουν ένα εντελώς καινούργιο και άγνωστο πρόγραμμα – και θαύμαζα. Τώρα κάνω κι εγώ το ίδιο...
ΤΟ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜΑ: Λέμε ότι οι Έλληνες δεν έχουν υπολογιστές και δεν μπαίνουν στο Διαδίκτυο διότι είναι ακριβή η πρόσβαση, κλπ. ΛΑΘΟΣ! Δεν ενδιαφέρονται! Τα στοιχεία των ερευνών που έχουμε δημοσιεύσει δείχνουν ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων μεταξύ 18 και 35 ετών (να μην πούμε για μεγαλύτερους) δεν θα έπαιρνε υπολογιστή ακόμα κι αν του τον χαρίζανε (επιδοτούσαν) διότι θεωρεί ότι δεν του χρειάζεται. Η παιδεία που παίρνουμε είναι τέτοια, που δεν ξέρει τι να τον κάνει!
Το συμπέρασμα αυτό, πολύ πιο τεκμηριωμένο, το έβγαλε και ο κ. Νίκος Τσέλιος, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Μου γράφει:
«Επιχείρησα μια ανάλυση των λόγων της χαμηλής διείσδυσης του Διαδικτύου στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την Εθνική Έρευνα για τη χρήση των Νέων Τεχνολογιών στην Ελλάδα που γίνεται κάθε χρόνο για λογαριασμό της ΕΔΕΤ (δείτε
http://www.v-prc.gr/2/index1_gr.html), το ποσοστό χρηστών είναι για τρία έτη στάσιμο περίπου στο 19,5%, φαινόμενο που δεν έχει παρατηρηθεί σε άλλη χώρα παγκοσμίως! Έχω διαβάσει διάφορες ερμηνείες που εστιάζουν στο αυξημένο κόστος κλπ. αλλά φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι ΠΟΛΥ βαθύτερο. Φαίνεται να υπάρχει ένα έλλειμμα κουλτούρας, ένα έλλειμμα κατανόησης της χρησιμότητας του Διαδικτύου στην Ελληνική κοινωνία.
Υπάρχει μια καμπύλη προβλεπτικής εκτίμησης της εξέλιξης της χρήσης μιας τεχνολογίας σε μια κοινωνία. Η καμπύλη αυτή (γνωστή ως καμπύλη Bass, δείτε και
http://www.useit.com/alertbox/basscurves.html), έχει επιβεβαιωθεί σε κάθε χώρα και σε κάθε κοινωνική υποομάδα (τουλάχιστον από τις ανεπτυγμένες που η διάδοση του Διαδικτύου έχει μια ιστορία μεγαλύτερη των 5-10 ετών). Δεν υπάρχει κανένας λόγος που να μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν έχει εφαρμογή και για την Ελληνική πραγματικότητα. Πράγματι, μπορεί να ταιριαστεί με τα αριθμητικά δεδομένα μέχρι στιγμής. Χωρίς να σας μπλέξω με περιττά μαθηματικά, αν κάποιος απλά επισκοπήσει τη μορφή της καμπύλης και με δεδομένη τη στασιμότητα του ποσοστού χρηστών τα τελευταία 3 έτη, μπορεί να οδηγηθεί σε ένα μόνο συμπέρασμα: Ότι ο ρυθμός διάδοσης του Διαδικτύου στην Ελλάδα παρουσιάζει ΗΔΗ φαινόμενα κορεσμού καθώς περάσαμε και εμείς το στάδιο ραγδαίας (σε ποσοστιαίους όρους) ανόδου που προβλέπει η καμπύλη...»
Αν έχει δίκιο ο κ. Τσέλιος (πολύ φοβάμαι ότι έχει) το θέμα είναι ΕΘΝΙΚΟ! (Αυτά είναι τα πραγματικά εθνικά θέματα, όχι τα ...άλλα). Χάνουμε όλα τα τραίνα του μέλλοντος.
ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΑΤΖΕΝΤΑ: Συγχαρητήρια για το νέο σου προϊόν – το Αγγλοελληνικό Λεξικό για LINUX. Όμως τι θα γίνει με αυτή την ταλαιπωρία των κωδικών; Παρόλο που έχω όλα τα λεξικά σου, σε κανένα υπολογιστή μου δεν υπάρχουν πια εγκατεστημένα διότι άπαξ και ξεχάσεις να κάνεις εξαγωγή κωδικού (και ποιος προλαβαίνει πριν από ένα crash;) έχασες. Παίρνω πολλά παράπονα γι αυτό το θέμα. Τα ξένα λεξικά ζουν και βασιλεύουν χωρίς να βασανίζουν τον χρήστη. Εμείς γιατί;
