Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ… φτάνει βέβαια να την αξιοποιείς. Διότι όταν δεν την χρησιμοποιείς καθόλου – ή λανθασμένα – δεν σου προσφέρει και πολλά πράγματα – οπότε βέβαια δικαιούσαι να είσαι …εναντίον.
Η φράση αυτή θυμίζει τις αλήθειες του De La Palisse – για τον οποίο οι Γάλλοι είχαν σκαρώσει ένα μικρό τραγουδάκι που τελείωνε με τους στίχους: «Ένα τέταρτο πριν από τον θάνατό του, ήταν ακόμα ζωντανός».
Ταυτολογία δηλαδή – όμως προσέξτε. Δεν εννοώ αυτούς που αγνοούν εντελώς την τεχνολογία – αλλά αυτούς που την επικαλούνται, χωρίς να την χρησιμοποιούν.
Ένα παράδειγμα: κάτω από τις υπογραφές όλων των συντακτών που αρθρογραφούν σε γνωστές και μεγάλες εφημερίδες διαβάζουμε και την ηλεκτρονική τους διεύθυνση. Tade@deina.gr.
Πολύ σωστό θα πείτε – αυτό είπα κι εγώ – για να μπορούν να παίρνουν αμέσως ανατροφοδότηση από τα γραφόμενά τους, να αφουγκράζονται την κοινή γνώμη και να βυθομετρούν τις αντιδράσεις.
Αμ, δε! Επειδή τους γνωρίζω, ξέρω ότι αρκετοί από αυτούς δεν καταλαβαίνουν καν τι σημαίνουν αυτά τα ιερογλυφικά κάτω από το όνομά τους. Δεν έχουν σχέση με υπολογιστές (και μερικοί μάλιστα ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να έχουν). Και άρα, δεν είναι σε θέση να παίρνουν email ούτε βέβαια να απαντούν. Ούτε θα μάθουν, επειδή βρέθηκαν ξαφνικά με μια διεύθυνση.
Αλλά και μερικοί άλλοι, που δεν είναι φανατικοί εχθροί της πληροφορικής, με απογοήτευσαν. Όποτε έστειλα email σε κάποιον από αυτούς, ουδέποτε πήρα απάντηση. Περίεργο, γιατί δεν έγραφα ως Ανώνυμος Αναγνώστης – οι περισσότεροι από αυτούς με γνώριζαν και θα μπορούσαν (στην απλούστερη περίπτωση) να με πάρουν και τηλέφωνο.
Άρχισα λοιπόν να τσεκάρω ρωτώντας όποιον συναντούσα. Με κοίταζε με απορία: «Τι είπες; Email; Δεν ξέρω τίποτα».
Κατάλαβα λοιπόν πως για πολλούς οι διευθύνσεις αυτές είναι καθαρά διακοσμητικές. Όλα αυτά τα παπάκια δεν είχαν κολυμπήσει στα νερά του Διαδικτύου. Κάποιος προοδευτικός άνθρωπος, μέσα στο έντυπο, σκέφθηκε πως οι συντάκτες θα έπρεπε να έχουν ηλεκτρονική διεύθυνση, τις μοίρασε και το πράγμα έγινε όπως το TAXIS στις εφορίες. Όλοι πήραν υπολογιστές, όλοι δικτυώθηκαν και μετά συνέχισαν να γράφουν με μπικ.
(Την τελευταία φορά που πήγα στην εφορία ο υπολογιστής χρησίμευσε για να βρεθεί το ντουλάπι όπου φυλασσόταν ο ογκώδης χάρτινος φάκελός μου…)
ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ… αλλά οι επιχειρηματίες! Πριν λίγο καιρό έψαξα στο Internet να βρω τα σέρβις της Sony. Πάω λοιπόν στην διεύθυνση www.sony.gr και βλέπω ότι όλος ο δικτυακός τόπος είναι «υπό κατασκευήν». Και θυμήθηκα πως το ίδιο είχα δει πριν από μερικούς μήνες.
Ποια; Η Sony! Εγώ, ο πτωχός γραφιάς (που δεν πουλάω και τίποτα) έχω δικτυακό τόπο από το 1997 και η Sony ακόμα τον κατασκευάζει!
Μεταξύ μας – ποτέ δεν έχω καταλάβει τι νόημα έχει αυτό το under construction. Αφού δεν έχεις τίποτα να δείξεις – τι μας το λες; Στήσε το site σου σε μία κρυφή διεύθυνση και όταν είναι έτοιμο, δείξε το σε όλους. Αυτό το «υπό κατασκευή» (και μάλιστα για μήνες) είναι αρνητικό για την εταιρία.
Η Ελληνική Dell (για να πάμε σε άλλον κολοσσό) στο εμπορικό της site, σου δίνει μόνο δύο επιλογές: «μεσαίες επιχειρήσεις» ή «μεγάλες επιχειρήσεις και οργανισμοί». Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, οι μικρές επιχειρήσεις, αλλά και οι απλοί ιδιώτες, οι home users, είναι ανεπιθύμητοι. Το 50% της αγοράς, περιφρονείται. Δεν υπάρχουν Dell μηχανήματα γι αυτούς!
Αλλά και πάλι καλά – διότι άλλος κολοσσός, (ντρέπομαι να γράψω την φίρμα) διαφημίζει σήμερα μηχανήματα με …Windows 98! Πέντε χρόνια πίσω στην πληροφορική είναι ένας αιώνας!
Ταλαιπωρίες με το ελληνικό δικτυακό εμπόριο; Άπειρες. Θα μπορούσα να γεμίσω την στήλη με επιστολές αναγνωστών που μου αφηγούνται απίστευτες περιπέτειες.
Ένα μόνο παράδειγμα από τον κ. Θεόδωρο Χατζηκώστα: «Η ιστορία ξεκινά μια ωραία πρωία την 1/1/2003, όπου και ανακάλυψα πως στην σελίδα μεγάλου καταστήματος, πωλούντο μητρικές με τιμές 20 και 25€! Όπως ήταν φυσικό, έκανα την.. ηλεκτρονική μου παραγγελία, και σαν παλαιότερος (ευχαριστημένος) αγοραστής, περίμενα τηλεφώνημα για να τα παραλάβω από το κατάστημα (είχαν ένδειξη πως πρέπει να παραληφθούν από αυτό). Αμ δε! Από τηλεφωνήματα στο 800-xxx, έως επισκέψεις στο κατάστημα και κόντρα τηλεφωνήματα στο υποκατάστημα Θεσ/νικης, τίποτα.. Οι δικαιολογίες τρελές: Μου πήρε πολύ κυνήγι για να βρω την υπεύθυνη στην θέση της. Μετά από λίγες ημέρες μαθαίνω ότι έχει χαθεί η παραγγελία και πως περιμένει fax, πως θα με ειδοποιούσε (έδωσα και τηλέφωνα ξανά) ενώ σε επόμενη επικοινωνία μετά από.. σιγή ημερών διαφωνήσαμε για το αν είχαμε μιλήσει (!) μαζί (πάντα πολιτισμένα, ευτυχώς).Για την ιστορία, στις 18/1 και μετά από δεκάδες συνομιλίες, ενημερώθηκα στις πως τα προϊόντα έχουν εξαντληθεί. Ποια είναι τα αξιοπερίεργα; (α) Για 17 ημέρες, δεν έλαβα ούτε ένα τηλέφωνο, και παρόλο το τρέξιμο κανείς δεν νοιάστηκε ενώ η εταιρεία διατυμπανίζει ενημέρωση εντός δύο ημερών, (β) Στην ηλεκτρονική σελίδα του καταστήματος, υπάρχουν σήμερα ακόμη τα.. προϊόντα αυτά (26 ημέρες μετά την παραγγελία και 8 ημέρες μετά την ενημέρωση πως οι μητρικές δεν υπάρχουν)».
Πρόκειται για την ταχύτερα αναπτυσσόμενη ελληνική αλυσίδα καταστημάτων, και την πιο κερδοφόρα. Το σύνθημά της: «Ολική Εξυπηρέτηση». Ισχύει, αλλά μόνο στην κλασική λιανική πώληση. Το ξέρω γιατί ψωνίζω και εγώ τακτικά από αυτή (…όχι δικτυακά).
Τελικά το θέμα των δικτυακών πωλήσεων είναι σαν το αυγό με την κότα: επειδή δεν αντιπροσωπεύει μεγάλο ποσοστό του τζίρου δεν το προσέχουν ιδιαίτερα – κι επειδή δεν το προσέχουν, δεν ανεβαίνει ο τζίρος. Έτσι φτάσαμε μόνο το 6% των Ελλήνων να έχει αγοράσει είδη μέσω Internet – ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 23% (στην Αγγλία 40!).
Ότι αποτελεί το μέλλον του λιανικού εμπορίου (για το χονδρικό, B2B, είναι το παρόν) δεν το αμφισβητεί κανείς σοβαρά. Ήδη τον περασμένο χρόνο οι on line πωλήσεις πολλαπλασιάστηκαν. Όταν ξεπεραστούν οι παιδικές ασθένειες, θα κυριαρχήσει. Απλώς πολλές dot com εταιρίες βιάστηκαν και ξανοίχτηκαν πρόωρα. Όσες ήταν πιο προσεχτικές και επιβίωσαν από την πρώτη κρίση, τώρα κερδίζουν.
ΑΛΛΑ Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Τρία χρόνια τώρα προσπαθώ να υποβάλω φορολογική δήλωση on line. Το σύστημα με απορρίπτει. Ξέρω τι συμβαίνει, το είπα μάλιστα και σε αρμόδιο ανώτατο κρατικό στέλεχος (είχαμε βρεθεί σε ένα σεμινάριο) ο οποίος το παραδέχθηκε. Εδώ και πέντε χρόνια άλλαξα ταυτότητα. Παρόλο που ενημέρωσα αμέσως και επίσημα την εφορία, τις τράπεζες και κάθε άλλο αρμόδιο φορέα – το Taxis επιμένει να με πετάει έξω.
Πέντε χρόνια για να ενημερωθεί ένα αρχείο – δεν είναι αρκετά;
Αλλά υπάρχουν και χειρότερα! Π. χ. όταν σας έρχονται κλήσεις παράνομης στάθμευσης για ένα αυτοκίνητο που έχετε πουλήσει πριν επτά χρόνια. Επτά χρόνια για να περάσει μία εγγραφή που θέλει τρία λεπτά!
Και το απύθμενο θράσος: για την ανικανότητα του κράτους να ενημερώσει επί τόσα χρόνια τα αρχεία του, τιμωρείται ο πολίτης. Διότι αυτός πρέπει να ψάξει και να βρει τα προ επτά ετών ντοκουμέντα που αποδεικνύουν την πώληση! Αυτός πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Αλλιώς θα πληρώσει.
Το αποκορύφωμα: ακούγοντας τον κύριο Νεκτάριο και διαβάζοντας θαυμαστά πράγματα στις διαφημίσεις για τον εκσυγχρονισμό του ΙΚΑ, αποφάσισα να δηλωθώ δικτυακά ως εργοδότης (οικιακής βοηθού). Τα κατάφερα (μετά από πολλές απορίες, γιατί μοιάζει η αίτηση να αφορά μόνο εργολάβους οικοδομών). Πήρα την επιβεβαίωση της επιτυχούς εγγραφής μου. Και μετά; ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ να μου έρθουν οι κωδικοί αριθμοί PIN και PUK χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να προχωρήσει η διαδικασία…
Τι την θέλεις, αγαπητό κράτος, την τεχνολογία; Αφού δεν είσαι σε θέση να την χειριστείς! Κάνε μερικές χιλιάδες προσλήψεις ψηφιακά αγράμματων (με μαύρα μανίκια) και βάλε τους να γρατζουνάνε χαρτιά. Έτσι λύνεις και το πρόβλημα της ανεργίας…
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ ιδιωτεύουν – ηλεκτρονικά. Συνδέονται στο Δίκτυο (είναι βλέπετε της μόδας) και μετά… τίποτα. Το έχουν για να το έχουν (και να το λένε). Ή πάλι, μερικοί, ασχολούνται μόνο με ένα θέμα που τους ενδιαφέρει και τίποτα άλλο. Για μερικούς το Internet είναι μόνο ποδόσφαιρο. Για άλλους αυτοκίνητα. Για τρίτους «πονηρές» διευθύνσεις. Αν τους πεις πως στο Δίκτυο υπάρχουν και ειδήσεις, τέχνη, βιβλία, άλλα αθλήματα, και μυριάδες άλλα πράγματα, σε κοιτάνε περίεργα. Αυτοί είναι οι τύποι που δεν βλέπουν καθόλου τα email τους - ή τα κοιτάνε μία φορά την εβδομάδα.
Μα τι νόημα έχει να αποκτάς ηλεκτρονική διεύθυνση, να διαθέτεις τον ταχύτερο και φτηνότερο τύπο επικοινωνίας και να τον αχρηστεύεις στην πράξη – όταν δεν ελέγχεις τακτικά τα μηνύματά σου; Ευτυχώς που τώρα ο κόσμος αρχίζει και καταλαβαίνει τα email …μέσω SMS. Μερικοί μάλιστα νομίζουν πως τα email μιμούνται τα SMS. Που να ξέρουν ότι είναι δεκαετίες παλιότερα!
Αυτό μας ξαναφέρνει στην αρχή του άρθρου. Είναι άριστη η τεχνολογία, αρκεί να την χρησιμοποιείς σωστά. Κράτος, επιχειρήσεις, ιδιώτες, ανταγωνίζονται σε λανθασμένες ή ανύπαρκτες εφαρμογές. Μερικές επιχειρήσεις διαμαρτύρονται ότι, ενώ επενδύσανε σε υπολογιστές και δίκτυα, δεν είδαν διαφορά στην παραγωγικότητα. (Και βγάζουν μάλιστα το συμπέρασμα πως η πληροφορική είναι άχρηστη…) Οι ίδιοι είναι άχρηστοι – γιατί δεν μπορούν να την αξιοποιήσουν…
«Τα μεταξωτά βρακιά…» - άντε, να μην λέω αισχρές – αλλά σωστές - παροιμίες!
Υ. Γ. Η αναφορά μου στο περασμένο τεύχος στον κ. Αθανασακόπουλο της Checkmate (www.checkmate.gr) ως «Πάπα της ψύξης και των κουτιών», θεωρήθηκε από μερικούς αναγνώστες ως διαφημιστική. Είναι φανερό (ήδη από την υπερβολή της) πως ήταν μάλλον ειρωνική. Πόσο μάλλον που, όπως φάνηκε από την συνέχεια του κειμένου, τα προϊόντα της Checkmate, τα πλήρωσα αλλά δεν τα χρησιμοποίησα.
