ΚΑΛΑ – ΕΜΑΙL ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΣΤΟ IN.GR – ούτε RAM δεν διαβάζουν;
Στο τέλος θα αναγκαστώ να τους στείλω εξώδικο! Το γράφω εδώ – κι αν δεν γίνει κάτι, θα αναγκαστώ να το στείλω με δικαστικό κλητήρα.
Κύριοι του in.gr!
Σας έχω στείλει επανειλημμένα ηλεκτρονικά μηνύματα στα οποία ουδέποτε απαντήσατε. Δύο φορές έχω γράψει για το θέμα στην στήλη μου στο RAM (φαντάζομαι να ξέρετε τι είναι το RAM) και δεν συγκινηθήκατε.
Με έχετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΕΙ από την επικοινωνία με τους συνδρομητές σας, επειδή το ΗΛΙΘΙΟ antispam σας νομίζει ότι είμαι ...πορνογραφικό υλικό.
Κύριοι, δεν είναι δυνατόν να μου έρχονται πίσω όλα τα email που στέλνω σε διευθύνσεις του @in.gr με την ένδειξη «Message was rejected because it contains signs of possible spam (sex)».
Το δικτυακό ID μου είναι sextus εδώ και δεκατρία χρόνια – πριν δημιουργηθεί το in.gr και πριν ενδεχομένως ενηλικιωθεί και αυτός που έγραψε το λογισμικό σας. Οι διευθύνσεις μου είναι sextus@ndimou.gr και sextus@otenet.gr.
Μέσα στο ID μου υπάρχουν πράγματι τα καταραμένα γράμματα s, e, και x, που σχηματίζουν την απαγορευμένη λέξη sex. Κανένα άλλο δίκτυο παγκοσμίως δεν ενοχλήθηκε – μόνο το δικό σας ΗΛΙΘΙΟ (επιμένω) λογισμικό με κόβει.
Ούτε είναι φυσικά δυνατόν να αλλάξω ID αφού έτσι είμαι γνωστός στους εκατοντάδες ανθρώπους που αλληλογραφούν μαζί μου μέσα από το site ή και το blog μου.
Ελπίζω αυτή τη φορά να κάνετε κάτι (έστω, κατ’ αρχήν να απαντήσετε – όπως επιβάλλει η ευγένεια).
Άλλως θα προσφύγω στις Αρχές και στα Δικαστήρια. Δεν έχετε το δικαίωμα να επιβάλετε λογοκρισία και να αποκλείετε κανένα!
ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: Αλλά δεν είναι μόνο το in.gr που δεν απαντάει και σε αγνοεί.
Όπως έγραφα και στο περασμένο τεύχος είμαι κάτοχος του Qtek 1000, που είναι ένας πολύ επιτυχημένος συνδυασμός PDA (για να μην πω sub sub sub φορητού) με κινητό (και Wi fi). Αντιπροσωπεύεται στην Ελλάδα από την ACE Hellas η οποία έχει κάνει καλή δουλειά για τον εξελληνισμό του. Έχει ανεβάσει και ειδικές σελίδες στο Διαδίκτυο (www.qtek.gr) για τους χρήστες και την εξυπηρέτησή τους.
Μπήκα και εγώ για να κατεβάσω την τελευταία αναβάθμιση. Προϋπόθεση για αυτό είναι να γραφτείς στο φόρουμ. Το έκανα – αλλά για κάποιο λόγο που αγνοώ, όταν πάω να μπω, το σύστημα δεν αναγνωρίζει την εγγραφή μου.
Έστειλα ένα email στην Υποστήριξη αναφέροντας το πρόβλημα. Καμία απάντηση. Το ξανάστειλα. Τίποτα. Πέρασε ενάμιση μήνας. Σιωπή.
Τι τα θέλουν και τα βάζουν όλα αυτά τα διαφημιστικά, τα περί άμεσης εξυπηρέτησης και βοήθειας... Τελικά κακό κάνουν. Αφού δεν έχουν την δυνατότητα να ανταποκριθούν, ας μην έγραφαν τίποτα.
Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ και το πείσμα του λογισμικού…
Χρειαζόμουν επειγόντως έναν νέο ασπρόμαυρο εκτυπωτή laser. Καλοί είναι οι inkjet για φωτογραφίες – αλλά όταν τυπώνεις μεγάλα αρχεία (π. χ. βιβλία) δεν συμφέρουν.
Ένας νέος ΗΡ LaserJet 1020 κλήθηκε να αντικαταστήσει τον υπέργηρο Epson EPL5500+ ο οποίος είχε αρχίσει να τα φτύνει (άσε που με κόπο εύρισκες toner).
Όμως ο νέος εκτυπωτής αποδείχθηκε σκληρό καρύδι. Δεν ήθελε να εγκατασταθεί με τίποτα.
Στην πρώτη εγκατάσταση άνοιγε ένα παράθυρο με τους οδηγούς (drivers) και σου πρότεινε να επιλέξεις τον ελληνικό της Hewlett Packard. Αν το έκανες αυτό είχες καεί.
Διότι το λογισμικό δεν ήθελε τον δικό του οδηγό. Ούτε τον Ελληνικό, ούτε κανέναν άλλο. Ήθελε (αυτό βεβαίως το κατάλαβα μετά από μερικές ώρες προσπάθειας) τον γενικό USB driver της Microsoft.
Και από την στιγμή που είχες επιλέξει τον λάθος οδηγό, κάθε εγκατάσταση κόλλαγε αμέσως διότι, χωρίς πια να προτείνει τίποτα, ο Μάγος (Wizard) σου έλεγε ότι υπάρχει πρόβλημα – και δεν είναι δυνατή η εγκατάσταση. Δίχως να σου εξηγεί γιατί.
Αφού έκανα καμιά δεκαριά εγκαταστάσεις και απεγκαταστάσεις (με το δικό του uninstall.exe) μάντεψα, τελείως διαισθητικά, τι συνέβαινε. Και, χωρίς να κάνω απεγκατάσταση, έκανα αλλαγή οδηγού (driver) μέσα από τον Πίνακα Ελέγχου και το Σύστημα (Control Panel / System / Hardware / Device Manager). Από την στιγμή που έβαλα τον οδηγό της Microsoft, όλα πήγαν ομαλά.
Μισή μέρα δουλειά για να εγκαταστήσεις τον πιο απλό και φτηνό εκτυπωτή σελίδας της Hewlett Packard! Και ο αρχάριος, που δεν ξέρει να ανοίγει τα εντόσθια του λογισμικού, πως θα τον δουλέψει; Έλεος!
ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: Μία τραγική ιστορία από τον αναγνώστη μου, κ. Αντώνη Γκούτσια, φυσικό:
«Στο νομό της Κορινθίας, όπου έχω ορισθεί επιμορφωτής το 2002, ζητάω με χαρτί από το υπουργείο, να ανοίξουν τα εργαστήρια που για το σκοπό της αυτής της επιμόρφωσης έχουν δημιουργηθεί, αλλά «πέφτω» πάνω στα κόλπα του υπευθύνου της πληροφορικής που όντας άσχετος – απ’ αυτούς που βαφτίστηκαν «ειδικοί» με σεμινάρια των 40 ωρών – εκμυστηρεύεται ότι αν χαλάσουν τα μηχανάκια ο ίδιος δεν μπορεί να τα επισκευάσει - άρα κατά τον ίδιο καλό είναι να μείνουν κλειστά και άρα αχρησιμοποίητα!!! Επειδή αυτή η διαπάλη κράτησε καιρό, για να το χωνέψω ονόμασα αυτή την στάση τους, «σύνδρομο της γεροντοκόρης», αφού έχουν κάτι – τα εργαστήρια με υπολογιστές – που όταν αποφασίσουν να τα χρησιμοποιήσουν δεν θα δουλεύουν !!! Επειδή μάλιστα δεν είχαν και χιούμορ, με στημένη κατηγορία ζήτησαν από την κεντρική επιτροπή επιμόρφωσης – τι ωραίοι τίτλοι – να διαγραφώ από τη λίστα των επιμορφωτών!!!
Αυτά τα ωραία γίνονται στο χώρο της εκπαίδευσης όπου διάφοροι επιτήδειοι Πανεπιστημιακοί πουλάνε επιμόρφωση στην Πρωτοβάθμια και στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, χωρίς να κάνουν τον κόπο να δουν αν αυτό που πουλάνε αφορά τους Εκπαιδευτικούς. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εγγράψουν ώρες για να αμειφθούν οι ίδιοι …. (πρέπει να δείτε τα απορημένα βλέμματα των εκπαιδευτικών που υφίστανται τέτοιες επιμορφώσεις… αυτή την κατάσταση την κωδικοποίησα ως «σύνδρομο των ευνούχων», ή αλλιώς «…όταν οι ευνούχοι μιλούν για τον έρωτα» που έρχεται να περιγράψει μια κατάσταση όπου κάποιος μιλάει για κάτι που ουδέποτε έχει βιώσει)».
Τι να σχολιάσω εγώ. Μου έρχονται δεκάδες μηνύματα από απελπισμένους εκπαιδευτικούς, από αγανακτισμένους μαθητές, από απογοητευμένους γονείς, γι αυτή την τραγωδία που λέγεται πληροφορική στα σχολεία. Πάνω από δέκα χρόνια η στήλη ασχολείται με το θέμα, έχουμε κάνει διαλόγους και συζητήσεις – τα πάντα κινούνται με ρυθμό χελώνας. Τα διάφορα πακέτα «Κοινωνίας της Πληροφορίας» είτε πάνε χαμένα γιατί δεν προλαβαίνουμε τις προθεσμίες, είτε καταλήγουν σε τσέπες επιτηδείων...
ΣΥΧΝΑ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΣΜΑ ανάμεσα στην επιστήμη και την τέχνη, τις δύο κουλτούρες που έγραφε ο C. P. Snow. Όμως μερικές φορές το χάσμα γεφυρώνεται. Κάτι σπάνιοι επιστήμονες γίνονται ποιητές (ακόμα πιο σπάνιο να γίνουν οι ποιητές επιστήμονες). Διαβάστε αυτό το κείμενο:
«Γεννήθηκα πριν από αιώνες αιώνων, σε έναν Χώρο όπου δεν υπήρχε χώρος, και σε έναν Χρόνο όπου δεν υπήρχε χρόνος. Με ένα περίεργο ωστόσο τρόπο, αισθάνομαι ότι προϋπήρχα της γενέσεώς μου. Κι ενώ από τότε όλα έχουν αλλάξει, εγώ αισθάνομαι ότι τίποτε δεν αλλάζει. Η παρουσία μου μετρά το αιώνιο. Δεν αξίζει άλλωστε να συζητά κανείς για πράγματα – την γένεσή μου και την γένεση του Κόσμου – που προκαλούσαν ανέκαθεν διαμάχες. Αυτό που ενισχύει την αυτοπεποίθησή μου είναι ότι η παρουσία μου έμοιαζε πάντοτε πρωταρχική: στους μύθους ή σε ό,τι ονομάζεται επιστήμη, στα έργα των θνητών αλλά και στις θρησκείες, το φως έπαιζε πάντοτε ρόλο ιδιαίτερο. Κατά καιρούς πολλοί διερωτήθηκαν για την φύση του, και άλλοι πάλι έμειναν απλώς στον θαυμασμό και την αποδοχή... Εγώ λοιπόν, που είμαι το παλαιότερο, το αρχέγονο φως, ήρθε η ώρα να μιλήσω λίγο για τον εαυτό μου».
Είναι η αρχή από την «Αυτοβιογραφία του Φωτός» ένα ξεχωριστό, ποιητικό δοκίμιο που περιέχεται μέσα στο βιβλίο «Η Αυτοβιογραφία του Φωτός» του Γιώργου Γραμματικάκη. Το δοκίμιο αυτό, στο οποίο μιλάει το ίδιο το φως σε πρώτο πρόσωπο, είναι ο πυρήνας όλου του βιβλίου. Και είναι ένα καθαρά ποιητικό κείμενο, γραμμένο με επιστημονική επάρκεια από έναν διακεκριμένο επιστήμονα. Πριν δώσει τον λόγο στο ίδιο το φως, ο γνωστός συγγραφέας της «Κόμης της Βερενίκης» και των «Κοσμογραφημάτων» παρουσιάζει τους θαυμαστούς τρόπους που μέσω του φωτός η επιστήμη οδηγήθηκε στις πιο σπουδαίες κατακτήσεις της: την θεωρία της σχετικότητας, την κβαντική συμπεριφορά του μικροκόσμου, τις σύγχρονες απόψεις για την γένεση και την εξέλιξη του Σύμπαντος. Δεν παραλείπει ακόμη να υπογραμμίσει την σημασία του φωτός για την ίδια την ζωή αλλά και την Τέχνη, ενώ αναφέρεται και στις φιλοσοφικές ή θρησκευτικές αντιλήψεις που συνοδεύουν το φως από τους αρχαίους χρόνους.
Ποίηση – Επιστήμη; Σημειώσατε «Χ».
ΕΚΔΟΤΗΣ ΔΙΚΤΥΑΚΟΥ ΜΜΕ! Στο δεύτερο μήνα του, το blog (nikosdimou.blogspot.com) πέρασε τους 65.000 επισκέπτες και τα 12.000 σχόλια. Αυτό δεν είναι ημερολόγιο – είναι μαζικό μέσο! Πόσα έντυπα έχουν τόσους αναγνώστες;
Και να σκεφθεί κανείς ότι το ξεκίνησα σαν πείραμα! Τώρα κοντεύει να γίνει κύρια και αποκλειστική απασχόληση. Όμως δεν μετάνιωσα (ακόμα) γιατί ο κύκλος που έχει δημιουργηθεί είναι μία καλή παρέα που με ερεθίζει και μου δίνει αφορμή να γράφω και – κυρίως – να συζητάω. Ακόμα χαίρομαι επειδή μπορώ να αξιοποιώ τις φωτογραφίες μου.
Ενδιαφέρον: ενώ γράφω κάθε μέρα (ή κάθε δεύτερη) ένα καινούργιο κείμενο (μπλογκιστί: ποστ) ο διάλογος και τα σχόλια γύρω από τα παλιά συνεχίζονται. Ξαφνικά βρίσκω ότι σε κάποιο θέμα του Ιανουαρίου έχει ανάψει μεγάλη συζήτηση – και δεν έχω πάρει χαμπάρι.
Είναι πολύ πιθανό σύντομα να το σταματήσω (πολλή κούραση!). Εφόσον όμως δεν το σβήσω, θα αιωρείται αιωνίως στο Διαδίκτυο και θα δέχεται σχόλια και αντιρρήσεις.
Είναι και αυτή μία μορφή διάρκειας. Βλέπω πώς μου ξανάρχονται δικτυακά πράγματα που είχαν γίνει πριν από χρόνια.
Πού να ήξερα, όταν το 1994 έγραφα για το αμφίδρομο Internet, πως θα κατέληγα εκδότης μικρής δικτυακής εφημερίδας...
