Από: Νίκο Δήμο

Προς: Σκυλο-Ρατσιστές των Βορείων Προαστίων

Αντίγραφο: Αναγνώστες του Έθνους

Θέμα: Τα σκυλιά των Φιλιπινέζων

Κάθε πρωί και κάθε βράδυ περνάνε μπροστά από το σπίτι μου. Ωραία σκυλιά ράτσας που τα βγάζει βόλτα μία βιαστική και αδιάφορη Φιλιπινέζα. Μία Φιλιπινέζα που φαίνεται καθαρά ότι δεν έχει καμία επαφή με το ζώο - απλά εκτελεί άλλη μία αγγαρεία.

Είναι ένα θέαμα που θα δείτε συχνά στα βόρεια προάστια. Γιγαντόσωμοι μολοσσοί σέρνουν μικροσκοπική Ασιάτισσα. Μεγαλοπρεπή golden retriever σε βόλτα με σκοτεινό Αιθίοπα. Υστερικά κανισάκια να μπερδεύονται στα πόδια οικιακής Αλβανίδας. Όλες οι ράτσες και φυλές - αλλά όχι αυτή των κατόχων.

Διότι, προφανώς τα σκυλιά αυτά δεν ανήκουν στις Φιλιπινέζες. Αλλά δεν τα έχω δει ποτέ με τους πραγματικούς τους ιδιοκτήτες. Φαντάζομαι ότι είναι τόσο πολυάσχολοι, που ούτε μία φορά τον μήνα δεν βρίσκουν μισή ώρα για τον σκύλο τους. (Εδώ είναι ζήτημα αν βρίσκουν μισή ώρα για τα παιδιά τους).

Και τότε γιατί τον αγόρασαν; Μα είναι ξεκάθαρο - για να λένε ότι έχουν, σπάνιο, πανάκριβο σκύλο ράτσας. Ρατσιστές από κούνια. Πού να καταδεχθούν να μαζέψουν κανένα πανέξυπνο κόπρο του δρόμου! Συλλέγουν σπάνια ζώα (αχ, πως υποφέρουν τα σιβηρικά husky στην ελληνική ζέστη….) τα οποία οι συνεχείς διασταυρώσεις έχουν κάνει υπερευαίσθητα και νευρωτικά, και τα παραδίδουν στην οικιακή βοηθό.

Αλλά τι νόημα έχει να αποκτήσεις σκύλο, όταν δεν τον βγάζεις βόλτα; Όταν δεν χαίρεσαι μαζί του αυτή την απολαυστική σχέση, του τρεξίματος και σταματήματος, του μπρος-πίσω, της εξερεύνησης και του παιχνιδιού; Παρόλο που είμαι άνθρωπος των γάτων, ξέρω (γιατί είχα κάποτε και σκύλο) πως η βόλτα με τον πιστό και παιχνιδιάρικο φίλο είναι από τις μεγαλύτερες απολαύσεις του ανθρώπου.

Τους λυπάμαι. Με τον ίδιο τρόπο που αποκτούν ακριβά και γρήγορα αυτοκίνητα που δεν ξέρουν να τα οδηγήσουν, πίνακες ζωγραφικής που δεν ξέρουν να εκτιμήσουν - με τον ίδιο τρόπο αποκτούν πιστούς φίλους (ίσως τους μόνους στη ζωή τους) και τους παραπέμπουν στις Φιλιπινέζες…

Φιλικά,

Νίκος Δήμου