Από: Νίκο Δήμου

Προς: Αναγνώστες 21 χρόνων

Αντίγραφο: Αναγνώστες του Έθνους

Θέμα: Τέλος εποχής

Η ιστορία μου στα έντυπα άρχισε το 1979, όταν ο (μακαρίτης) Γιάννης Πουρνάρας με κάλεσε να γράψω μία εβδομαδιαία στήλη στο περιοδικό «Επίκαιρα». Ως τότε είχα δημοσιεύσει αρκετά κείμενα σε εφημερίδες και περιοδικά (κυρίως στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», το «Βήμα», τον «Ταχυδρόμο», κ. ά.) αλλά δεν είχα ποτέ μόνιμες συνεργασίες.

Στα «Επίκαιρα» κρατούσα μία στήλη μικτή: την μία εβδομάδα ήταν λογοτεχνικό πεζογράφημα ή μικρό διήγημα, την άλλη πολιτικό σχόλιο, την τρίτη φιλοσοφικό δοκίμιο. Παρόλη την ανομοιομορφία είχε πολλή απήχηση - μετά τρία χρόνια η αλληλογραφία μου έφτανε τις οκτώ πυκνοτυπωμένες σελίδες. (Το φαινόμενο αυτό με ακολούθησε και αργότερα, σε άλλα Μέσα).

Ακολούθησε «Το Βήμα» (για ένα φεγγάρι ημερήσιο, μετά κυριακάτικο). Εκεί έγραφα τέσσερα χρόνια - στην αρχή καθαρόαιμο χρονογράφημα, μετά περισσότερο σχόλιο. Έπονται δύο περίοδοι συνεργασίας με την «Καθημερινή» (89-90 και 94-95). Όλες αυτές οι συνεργασίες ήταν επιτυχείς αλλά έληξαν άδοξα «διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις». Αντίθετα, μία σύντομη παρουσία στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» έληξε φιλικά, με συναινετικό διαζύγιο.

Το ίδιο διάστημα δημοσιογραφούσα ταυτόχρονα σε περιοδικά: 4Τροχοί (11 χρόνια), «Τέταρτο», «Φωτογράφος», «Status», «Odyssey» «RAM» (7 χρόνια), CAR. Εκεί έγραφα προσχεδιασμένα «βιβλία με δόσεις». Δηλαδή, πριν αρχίσω, σχεδίαζα ένα βιβλίο που μετά, το δημοσίευα κομματιαστά. Στο τέλος από το υλικό αυτό (με προσθήκες, περικοπές, επεξεργασία) έβγαινε ένας τόμος. Π. χ. από τα κείμενα των 4Τ προέκυψε «Η Τέλεια Διαδρομή», από το Status οι «Λίστες» και από το RAM, το τελευταίο μου βιβλίο: «Ψηφιακή Ζωή». Αντίθετα με τους δημοσιογράφους που εκδίδουν ανθολογίες κειμένων τους εκ των υστέρων - εγώ σχεδίαζα το βιβλίο εκ των προτέρων.

Είκοσι ένα χρόνια μόνιμης θητείας στα έντυπα, χιλιάδες σελίδες, δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες - δημοσιογράφος δεν έγινα. Ήμουν πάντα συγγραφέας εκ μεταγραφής. Ούτε ο δημοσιογραφικός κόσμος με αποδέχθηκε - ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με κάλεσε ποτέ στην σχετική δεξίωση.

Γιατί αυτή η αναδρομή; Διότι το σημερινό κείμενο είναι το τελευταίο της τακτικής μου παρουσίας. Αποσύρομαι, για να συνεχίσω ως (πραγματικά) ελεύθερος συγγραφέας. Έχω λίγο χρόνο μπροστά μου και πολλά βιβλία στο νου μου. Θέλω να σας ευχαριστήσω που με διαβάζατε - αλλά και το «Έθνος» διότι μου χάρισε την πιο ανέφελη συνεργασία που είχα ποτέ. Καλή χρονιά σε σας και καλόν αιώνα στην ανθρωπότητα!

Φιλικά,

Νίκος Δήμου