Από: Νίκο Δήμου

Προς: Αποφασισμένους

Αντίγραφο: Αναγνώστες του Έθνους

Θέμα: Οι αιώνια αναποφάσιστοι

«Δεν καταλαβαίνω πως, δεκαπέντε ημέρες πριν τις εκλογές, υπάρχουν ακόμα ψηφοφόροι που δηλώνουν αναποφάσιστοι!» φώναζε μία κυρία στο ραδιόφωνο, σχολιάζοντας κάποια δημοσκόπηση.

Καλή μου κυρία, και τώρα που γράφω αυτό το κείμενο, δύο μέρες πριν τις εκλογές, αναποφάσιστος παραμένω. Και το πρωί της Κυριακής, αναποφάσιστος θα πάω στην κάλπη - και αναποφάσιστος θα ψηφίσω... Χωρίς να έχω ουσιαστικά αποφασίσει, θα ρίξω μία αναγκαστική ψήφο, επιλέγοντας απλά το μη χείρον...

Τι να κάνεις όταν καμία από τις παρατάξεις που κατεβαίνουν δεν ανταποκρίνεται στα δικά σου κριτήρια; Όταν αυτό που θα ήθελες είναι ένα κόμμα που θα είχε αρχηγό το Σημίτη, επιτελικό εγκέφαλο τον Στέφανο Μάνο και εκτελεστικό όργανο την Ντόρα Μπακογιάννη; Που θα συνδυάζει την κοινωνική ευαισθησία του Συνασπισμού με την ανοιχτή σκέψη των Φιλελεύθερων;

Το μόνο που γνωρίζω σίγουρα, είναι τι ΔΕΝ θα ψηφίσω. Τα κόμματα που πουλάνε φτηνό λαϊκισμό, διαμαρτυρία, δογματισμό και εθνοκαπηλεία - χωρίς ούτε μία θετική σκέψη για το μέλλον.

Ξέρω, δεν είμαι ιδανικός ψηφοφόρος. Κατ’ αρχήν δεν είμαι συνεπής. (Ακόμα χειρότερα: θεωρώ την απόλυτη συνέπεια ίδιον των ηλίθιων). Αλλάζω την κατεύθυνση της ψήφου μου, κατά την κρίση μου. Διότι αλλάζουν τα κόμματα, αλλάζουν οι περιστάσεις, αλλάζουν οι αρχηγοί. Π. χ. δεν θα ψήφιζα ποτέ το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα - αλλά ψήφισα το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη.

Δεν «ανήκω» πουθενά (θεωρώ αυτή την λέξη υποτιμητική για έναν ελεύθερο πολίτη). Συμπορεύτηκα με τους Φιλελευθέρους όταν είδα πως πρότειναν πραγματικά προοδευτικές λύσεις - στα εθνικά θέματα, τα κοινωνικά προβλήματα, την παιδεία, την οικονομία. Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι βαθύτατα συντηρητική. (Ιδίως των Αριστερών). Δεν έδειξε να συγκινείται από αυτές τις θέσεις.

Έτσι και τώρα, όπως κάθε φορά, θα κρίνω ξεκινώντας από μηδενική βάση, ανάλογα με τα προγράμματα και τα πρόσωπα. Και επειδή κανένα κόμμα δεν ανταποκρίνεται εκατό τα εκατό σε αυτά που πιστεύω, θα επιλέξω κατά προσέγγιση. Ποτέ εκατό τα εκατό σίγουρος, ποτέ αποφασισμένος και φανατικός. Πάντα με ενδοιασμούς και αμφιβολίες. Δηλαδή, αγαπητή κυρία, παραμένω εσαεί ουσιαστικά αναποφάσιστος...

Φιλικά,

Νίκος Δήμου