Από: Νίκο Δήμου

Προς: Τέως Διεθνιστές

Αντίγραφο: Αναγνώστες του Έθνους

Θέμα: Η νέα Αντίδραση

Τι περίεργο! Οι ίδιοι άνθρωποι που πριν δεκαετίες ήταν οπαδοί του διεθνισμού και του κοσμοπολιτισμού, τώρα είναι ορκισμένοι εχθροί της παγκοσμιοποίησης. Ενώ η εξέλιξη αυτή μοιάζει να υλοποιεί τα πρώτα όνειρα της Αριστεράς - για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, χωρίς διακρίσεις, χωρίς εθνικισμούς.

Αλλά θα μου πείτε ότι η Αριστερά άλλαξε (κι όχι μόνον εδώ, σε μας). Παραβλέποντας ότι η παγκοσμιοποίηση ανοίγει εκπληκτικούς ορίζοντες για τον άνθρωπο, την απορρίπτει δογματικά, συμπορευόμενη με τις πιο οπισθοδρομικές δυνάμεις του πλανήτη.

Οι πανηγυρισμοί για θρίαμβο στο Σηάτλ είναι μία ειρωνεία της Ιστορίας. Διότι από την ματαίωση του δεν έχασαν τόσο οι πολυεθνικές, όσο οι φτωχοί του Τρίτου Κόσμου. Τους οποίους θα βοηθούσε το άνοιγμα των οικονομικών συνόρων, των συναλλαγών και της αγοράς εργασίας.

Όσες χώρες του Τρίτου Κόσμου ακολούθησαν από την αρχή αυτόν τον δρόμο είναι από χρόνια οικονομικά ανθηρές. Κι όσες τον εφαρμόζουν πρόσφατα (όπως η Ινδία) βλέπουν σημαντική άνοδο στο εισόδημα τους. Αντίθετα, όσες επιμένουν σε προστατευτικά μέτρα, πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.

Σήμερα η Αντίδραση έχει αποκτήσει ένα περίεργο πρόσωπο. Είναι ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς το μωσαϊκό των διαδηλωτών του Σηάτλ. Βρίσκει συντηρητικούς οπαδούς του προστατευτισμού, εθνικιστές υπέρμαχους του απομονωτισμού, εργατοπατέρες που φοβούνται το άνοιγμα άλλων αγορών εργασίας, οικολόγους που μάχονται την καταστροφή του περιβάλλοντος, ρομαντικούς που αναθεματίζουν την τεχνολογία, αριστερούς που πολεμάνε τις πολυεθνικές. 'Aλλοι υπερασπίζονται συμφέροντα - άλλοι αγωνίζονται εναντίον τους. 'Aλλοι κοιτάνε μπροστά και άλλοι πίσω. Όμως πορεύονται όλοι μαζί, ετερόκλητοι και αλλοπρόσαλλοι.

Το ζήσαμε κι εμείς εδώ αυτό το συνονθύλευμα. Είδαμε το ΚΚΕ αγκαλιά με ακροδεξιούς, εθνικιστές και ελληνορθόδοξους. Είδαμε και άλλους αριστερούς να αναμασούν πρωτόγνωρα συνθήματα.

Φαίνεται ότι το δίλημμα σήμερα δεν είναι πια Δεξιά ή Αριστερά αλλά Ιδεολόγοι (παντός είδους) εναντίον Διαχειριστών. Οι πάσχοντες από στερητικά σύνδρομα μετά την κατάρρευση του Κομμουνισμού, συνενώθηκαν με κάθε καρυδιάς (ιδεολογικό) καρύδι σε μία Διεθνή της Αντίδρασης. Συχνά παρασύρονται από την γενική εμπάθεια, συστρατεύονται και, τελικά, βλάπτουν αυτούς που (θεωρητικά) υπερασπίζονται.

Ο Αντίλογος χρειάζεται γνώση και αρετή, όπως και ο Λόγος...

Φιλικά,

Νίκος Δήμου