Από: Νίκο Δήμου

Προς: Λειτουργούς

Αντίγραφο: Αναγνώστες του Έθνους

Θέμα: Ειδωλολατρία

Έτσι λοιπόν, στις παραμονές του δύο χιλιάδες, εμείς επιστρέψαμε χίλια χρόνια πίσω. Στη μέση του Μεσαίωνα.

Στο έτος χίλια μετά Χριστόν. Η εικονολατρία βασιλεύει. Οι προοδευτικές δυνάμεις που προσπάθησαν να αποκαταστήσουν την Χριστιανική θρησκεία στην αρχική της μορφή, που πολέμησαν την δεισιδαιμονία, τον σκοταδισμό και την ειδωλολατρία έχουν ηττηθεί κατά κράτος. Οι νέοι, αφήνουν το αλέτρι και το σπαθί και γεμίζουν τα μοναστήρια. Η παρακμή του Βυζαντίου έχει αρχίσει.

Χίλια χρόνια μετά, οι εικονολάτρες καλόγεροι είναι πάλι εδώ. Χειραγωγούν τις μάζες, υποβάλλουν και επιβάλλουν την παρουσία τους. Και οι πιστοί συνωστίζονται να προσκυνήσουν.

Πουθενά στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται λέξη για λατρεία εικόνων. Αντίθετα, μία από τις δέκα εντολές (που όλοι αποστηθίσαμε στο σχολείο) λέει: «ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα». Ναι - είτε το γνωρίζετε είτε όχι, η Αγία Γραφή απαγορεύει την λατρεία των πάσης φύσεως ομοιωμάτων. Και ο Ιησούς πουθενά στην διδασκαλία του δεν μίλησε για εικόνες.

Αλλά βέβαια οι άνθρωποι ποθούν είδωλα - και μάλιστα με μαγικές ιδιότητες. Να κάνουν θαύματα. Να σώζουν και να γιατρεύουν.

Και η πολιτεία - ύψιστος λαϊκισμός - υποδέχεται τα είδωλα με τιμές αρχηγού κράτους. Απλώς για να κολακέψει και να ευχαριστήσει το πλήθος. (Κατά τα άλλα στην κυβέρνηση έχουμε ...εκσυγχρονιστές).

Μάλιστα. Στην αρχή της τρίτης χιλιετίας κινούμεθα ολοταχώς προς τα πίσω. Προς την ειδωλολατρία, την μαγεία, τα τοτέμ και τα ξόανα. Και μην ισχυριστεί κανείς πως αυτά τα λόγια είναι άθεα και βέβηλα. Αντίχριστοι είναι εκείνοι που διαστρέφουν την διδασκαλία του Χριστού και την γυρίζουν πίσω σε χρόνους παλαιολιθικούς, πριν από τον ίδιο τον Μωυσή.

Τα τελευταία χρόνια έχω την αίσθηση ότι η Χριστιανική θρησκεία κινδυνεύει. Όχι από τους εχθρούς και αντιπάλους της - αλλά από φανατικούς υποστηρικτές και λειτουργούς της.

Οι οποίοι την εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο. Την παραμορφώνουν και την διαστρεβλώνουν, για να ικανοποιήσουν τις δικές τους μικρόψυχες προσωπικές φιλοδοξίες.

Σε σημείο να είναι αισθητή η ανάγκη ενός θεσμού για την προστασία του Χριστιανισμού.

Δύο χιλιάδες χρόνια μετά την Γέννηση - μήπως χρειάζεται μία Αναγέννηση;

Φιλικά,

Νίκος Δήμου