Από: Νίκο Δήμο

Προς: Πάντες τους Παραθεριστές

Αντίγραφο: Αναγνώστες του Έθνους

Θέμα: Αντιδιακοπές!

- Εσείς δεν πήγατε ακόμα διακοπές; Πού θα πάτε;

- Πήγατε διακοπές; Πού; Πώς ήταν - ωραία;

Κάθε μέρα, στους δέκα ανθρώπους που συναντώ, οι εννέα με ρωτάνε για τις διακοπές. Άλλοι από περιέργεια, άλλοι από ευγένεια, άλλοι (υποψιάζομαι οι περισσότεροι) από ρουτίνα. Μερικοί για εκδίκηση. Προφανώς τους ρωτάνε κι αυτούς και θέλουν να πάρουν το αίμα τους πίσω.

Το κακό είναι πως σε αυτή την ερώτηση δεν ξεμπλέκεις με ένα ναι ή ένα όχι. Θέλουν λεπτομέρειες, θέλουν σήριαλ.

Δεν ξέρω αν κανένας από αυτούς που ρωτάνε, υποψιάζεται ότι αυτή η ιστορία με τις υποχρεωτικές διακοπές δεν αφορά όλο τον κόσμο. Υπάρχουν άνθρωποι που χαίρονται την δουλειά τους. Τους γεμίζει, τους εμπλουτίζει, τους ψυχαγωγεί και δεν θέλουν καθόλου να την διακόψουν. Άλλοι πάλι δεν διανοούνται να φύγουν την ίδια εποχή με όλους - και να μεταφέρουν τον συνωστισμό της πόλης ως το πιο μικρό χωριό.

Προσωπικά δεν έχω κάνει ποτέ "διακοπές". Ταξίδια, ναι. Εκδρομές, σίγουρα. Περιηγήσεις, όπως στους χρόνους τους παλιούς - επίσης. Όλα αυτά έχουν ένα θετικό στόχο. Αλλά οι διακοπές, σαν έννοια, αποτελούν σκέτη άρνηση: παύση, αναστολή και φυγή. Προς τα πού; Άγνωστο.

Όμως οι διακοπές έγιναν θεσμός. Όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, αποτελούν περιόδους υποχρεωτικής ευτυχίας, που πιέζουν αφόρητα τους ανθρώπους. Πριν έρθουν τους γεμίζουν προκαταβολικό άγχος. Ο φόβος των χαμένων διακοπών αυξάνει τις απαιτήσεις, την ένταση και τους καυγάδες στην διάρκειά τους. Και τελικά, με τόσα που έχουν επενδυθεί σε αυτές, η απογοήτευση μπορεί να θεωρηθεί προγραμματισμένη.

Έτσι οι ομαδικές και υποχρεωτικές διακοπές ωφελούν κυρίως τους ταξιδιωτικούς πράκτορες, τους ξενοδόχους και τους εστιάτορες. Οι υπόλοιποι στήνονται ώρες ατέλειωτες σε αεροδρόμια, στοιβάζονται σε πλοία και τρένα, ταλαιπωρούνται από το κακό φαγητό, την φασαρία και τα κουνούπια, για να νοσταλγήσουν τελικά …το σπίτι τους.

Καλή επιστροφή παραθεριστές και καλή ξεκούραση (μετά)

Φιλικά,

Νίκος Δήμου