Από: Νίκο Δήμου

Προς: Νέους και νεάζοντες

Αντίγραφο: Αναγνώστες του Έθνους

Θέμα: Αναπηρίες

Έχετε οδηγήσει ποτέ σαράβαλο αυτοκίνητο, υπερήλικο; Αναρωτιέσαι κάθε στιγμή αν θα κινείται την επόμενη. Περιμένεις την βλάβη και δεν ξέρεις που θα χτυπήσει. Ζεις σε συνεχή ανασφάλεια. Μόλις φτάσεις, κάνεις το σταυρό σου που τα κατάφερες - χωρίς να είσαι σίγουρος πως όταν το ξαναχρειαστείς θα πάρει μπροστά.

Έτσι νιώθει κι ο γέροντας το σώμα του. Κάθε πρωί που ξυπνάει δεν ξέρει αν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι και κάθε βράδυ που κοιμάται αναρωτιέται αν και πως θα ξυπνήσει το πρωί. Και κάθε στιγμή περιμένει την επόμενη βλάβη.

«Γήρας ολόκληρος εστί πήρωσις - πάντα έχει και πάσιν ενδεί» έγραφε ο σοφός Δημόκριτος. («Το γήρας είναι ολόκληρη αναπηρία - τα πάντα έχει και τα πάντα του λείπουν», μεταφράζει ο Ε. Ν. Ρούσσος). Στο δεύτερο μέρος αυτής της φράσης εκφράζεται και η τραγωδία των γηρατειών. Αυτός που δεν έζησε, δεν γνώρισε τη ζωή, δεν ξέρει πόσα του λείπουν. Αλλά η πείρα ζωής που κουβαλάει ο γέροντας τον κάνει να νιώθει περισσότερο ανάπηρος.

Κάποτε τουλάχιστον οι γέροντες είχαν μεγαλύτερο κύρος. Τα άσπρα μαλλιά προκαλούσαν σεβασμό και η συμβουλή του γεροντότερου ζύγιζε περισσότερο. Η εποχή αυτή επιβιώνει μόνο στα παραμύθια και στα παλιά μυθιστορήματα. Τώρα η ζωή τρέχει με χίλια. Ο αργός γέρος είναι μόνο σαβούρα, ένα ενοχλητικό έρμα από το οποίο δεν ξέρουμε πως να απαλλαγούμε. Τον παρκάρουμε σε ένα γηροκομείο και τον ξεχνάμε. Η τον αφήνουμε μόνο του, σε μία γκαρσονιέρα και ανακαλύπτουμε τον θάνατό του με μεγάλη καθυστέρηση.

Ναι, οι γέροι δεν είναι μόνο δυστυχισμένοι και ανασφαλείς - είναι επιπλέον και ανεπιθύμητοι. Τα άσπρα μαλλιά δεν προσδίδουν πια καμία αίγλη. Οπότε...

Οπότε καταργήθηκαν τα άσπρα μαλλιά. Οι εννέα στους δέκα υπερήλικες τα βάφουν. Καταργήθηκαν και τα γηρατειά. Ελάχιστοι γέροι κυκλοφορούν - γριές δε καθόλου. Μόνο «άτομα τρίτης ηλικίας». Καλλυντικά, λίφτινγκ, ινστιτούτα, συμπληρώνουν την φενάκη. Πεθαίνουμε με κορακάτο μαλλί και την μάσκα της νιότης πάνω στο ερειπωμένο πρόσωπο.

Φιλικά,

Νίκος Δήμου