Όχι και τόσο νέου… Πενήντα οκτώ χρόνων ήμουν όταν έδωσα αυτή την (εντελώς λησμονημένη) συνέντευξη. Όμως τα δεκαέξι χρόνια που πέρασαν από τότε ήταν αποφασιστικά. Από τα 40 στα 56 δεν θα ένιωθα (και δεν θα φαινόταν) καμία διαφορά. Από τα 58 στα 74 αντικρίζονται ένας ώριμος αλλά νέος (στην όψη) άνδρας, με έναν γέροντα.

Κάποιος φίλος μου έστειλε την διεύθυνση αυτού του βίντεο: http://www.dailymotion.com/video/x77snq_people . Την είχα τελείως ξεχάσει αυτή την παραγωγή του Σκάι στα πρώτα του τηλεοπτικά βήματα. (Δεν ξέρω καν αν την είχα δει ποτέ). Πρόκειται για την μοναδική απόπειρα πορτρέτου που με δείχνει μέσα στην καθημερινότητά μου. Στο σπίτι, τον κήπο, το γραφείο, το αυτοκίνητο. Φοράω γιαλιά κουκουβάγιας, ένα απαίσιο πουκάμισο (πού το βρήκα;) και δεν είμαι σε καλή φόρμα. Οι απαντήσεις μου στα ερωτήματα του Στέφανου Κασιμάτη είναι μάλλον φτωχές. Αν διαθέσετε 40 λεπτά θα το διαπιστώσετε και οι ίδιοι.

Ωστόσο εμένα η θέα αυτού του βίντεο με συγκλόνισε. Όσο τίποτα άλλο, μου έδειξε το πέρασμα του χρόνου. Πού είναι τώρα αυτός ο άνδρας ο δεκαέξι χρόνια νεότερος (και δεκαέξι – περίπου – κιλά ελαφρότερος); Πού θα είμαι εγώ σε δεκαέξι χρόνια από σήμερα;