Και τώρα η ώρα της σιωπής.

Μετά την αναστολή του blog ήταν τα email. Είκοσι - καμιά φορά και τριάντα - την ημέρα. Μετά ήρθε το πάρτυ με τα 414 σχόλια. Μετά η κατάληψη. Και μετά η σιωπή.

Εδώ και τρεις μέρες ούτε ένα μήνυμα. Κάτι που είχε να μου συμβεί χρόνια.

Ανοιγω την αλληλογραφία:80 μηνύματα, τα 75 spam και πέντε υπηρεσιακά.

Ακόμα και το τελευταίο "Επικαιρο", που υμνούσε τις "Κυρίες του Blog", δεν προκάλεσε ούτε μία αντίδραση.

(Το περίμενα. Οι άνδρες σώπασαν επειδή παραγκωνίστηκαν. Οι γυναίκες που δεν αναφέρω - επειδή δεν τις αναφέρω. Και αυτές που αναφέρω, επειδή ...αναφέρω και άλλες)..  

Περίεργη η σιωπή. Ασυνήθιστη.

Πώς το λεει ο Σεφέρης: "Αν γύρεψα την μοναξιά, δεν γύρεψα μια τέτοια απαντοχή". (Από μνήμης).

Λάθος. Αυτό δεν ζήτησα; Την ησυχία μετά τον ορυμαγδό, την γαλήνη μετά την οχλαγωγία;

Πρέπει τώρα να συνηθίσω να μην περιμένω.