Πριν 120 χρόνια ο πρόγονός μου Εμμανουήλ Ροΐδης έγραφε:

«Ο τίτλος διορθωτού του ρωμαίικου κατήντησε να αμιλλάται κατά την γελοιότητα προς τον του τετραγωνισμού του κύκλου».

Με άλλα λόγια: Διορθωτής του ρωμαίικου = ψώνιο. Διότι όπως ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται, έτσι και το ρωμαίικο δεν διορθώνεται. Κι έτσι ο Ροΐδης συνέχιζε:

«Τούτον (δηλ. τον τίτλο) φοβούμενοι, περιορίσθημεν ήδη από ετών να λέγομεν εις τους αναγνώστας μας παραμύθια περί γάτων, σκύλων, αλόγων και περί Συριανών συζύγων».

Πραγματικά τα τελευταία χρόνια ο Ροΐδης έγραφε μόνο διηγήματα. Συγκινητικά, με ήρωες ζώα που θυσιάζονταν για χάρη ανθρώπων. Ζώα με αισθήματα, τέτοια που οι άνθρωποι δεν του είχαν ποτέ χαρίσει.

Έτσι καταλήγει: «Εξ όσων ηυτύχησα ή εδυστύχησα να γνωρίσω είμαι, πιστεύω, ο μόνος άνθρωπος όστις, αν τον ωνόμαζον ζώον, δεν θα εθεώρει τούτο ως προσβολήν».

Πού τον θυμήθηκα; Μα γιατί κι εγώ βρέθηκα τα τελευταία χρόνια να υποδύομαι τον διορθωτή του ρωμαίικου και πέρα από το ότι δεν τετραγώνισα τον κύκλο, εισέπραξα τόσες ύβρεις και τόσες παρεξηγήσεις που έχω απόθεμα για τρεις ζωές.

Επειδή όμως δεν έχω πολλές ζωές (θα ήθελα και μία για μένα) κι αυτή που έχω, η μοναδική, οσονούπω τελειώνει αποφάσισα να αποσυρθώ από τη σκηνή και να ασχοληθώ κι εγώ με τα ζώα μου – τα όντα που δεν με έχουν προδώσει ποτέ. Και να γράψω πάλι λογοτεχνία. Είναι η μόνη ενασχόληση που μου δίνει χαρά. Ποτέ δεν ήμουν τόσο ευτυχής όσο όταν έγραφα τη Θεία Μίκα, τις Τολμηρές Ιστορίες ή το Ημερολόγιο του Καύσωνα. Κι ακόμα ευτυχέστερος γράφοντας το Βιβλίο των Γάτων που τα συνδυάζει όλα. Άλλωστε, αν τολμήσω μία πρόβλεψη, αυτά θα μείνουν μετά από μένα.

Σε όλη μου τη ζωή ήμουν ένας καταπιεσμένος λογοτέχνης. Έγινα διαφημιστής και μετά δημοσιογράφος για λόγους βιοποριστικούς – και οι ιδιότητες αυτές κάλυψαν και έκρυψαν τον συγγραφέα. Έγινα «δημόσιος διανοούμενος» επειδή ως ενεργός πολίτης θεώρησα καθήκον μου να αποδομώ τους μύθους και τα εθνικά ψεύδη – και βρέθηκα μέσα στο βόθρο. Σε σημείο να δυσκολεύομαι να αναπνεύσω.

Η ανάμιξή μου με την «Δράση» είναι η τελευταία μου δημόσια παρουσία. Θέλησα να βοηθήσω μερικούς έντιμους πολίτες με σωστή σκέψη και καθαρές προθέσεις, μήπως και ανοίξουν κάποιο παράθυρο στο πολιτικό σκοτάδι που μας περιβάλει. Δεν θα πολεμήσω στην πρώτη γραμμή και διότι δεν έχω χρόνο και δυνάμεις – και γιατί η παρουσία μου μπορεί να τους βλάψει.

Αυτά ως απάντηση σε όσους με ρωτούν για την «Δράση» (www.drassi.gr) και για την απουσία μου από τα «Επίκαιρα».

___________________________________________________

Y. Γ. Οι αντιδράσεις σε αυτό το κείμενο μου θύμισαν την (παλιά, καλή) εποχή των blogs. Μέσα σε λίγες ώρες ήρθαν δεκάδες μηνύματα να μου θυμίσουν πως: ναι μεν ύβρεις, αλλά εισέπραξες και πολλή αγάπη. Όπως απάντησα σε έναν επιστολογράφο: