Απόσπασμα από την συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στους Schooligans (ένθετο των «Νέων») τ. 11, Απρίλιος 2008:

Τσίπρας: «...η σκέψη του Μάο σε πολλά σημεία της αξίζει. Το πιστεύω αυτό.

Ερ.:  Ένα παράδειγμα;

Ας πούμε, η σκέψη πίσω από την Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο είναι ότι πρέπει συνεχώς να αμφισβητούμε τις δομές και την νομενκλατούρα, ακόμα και όταν είμαστε μέσα στην “επαναστατική” διαδικασία. Αυτή είναι μια σημαντική σκέψη».

Μα αυτό είναι αστείο! Δηλαδή ο Μάο στη θεωρία ενθάρρυνε την αμφισβήτηση και στην πράξη επέβαλε τη λογοκρισία;

Είναι πολύ αντιφατικό, το ξέρω. Ο Μάο εκτιμούσε ότι αυτό που κάνει είναι ένα βήμα προς τη σοσιαλιστική κοινωνία. Και πίστευε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αλλά, ο σκοπός του, η πρόθεσή του ήταν καλή».

Απ' αυτήν την καλή πρόθεση πέθαναν 38 εκατομμύρια άνθρωποι! Περισσότεροι απ’ όσους σκότωσε και ο Χίτλερ!

Ε, τώρα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τον Χίτλερ με τον Μάο! Μπορεί τα κομμουνιστικά καθεστώτα να είχαν αυτό το τεράστιο έλλειμμα ελευθερίας, αλλά τουλάχιστον είχαν στο κέντρο της σκέψης τους τον άνθρωπο».

Συμπέρασμα: Ένας Έλληνας πολιτικός αρχηγός θαυμάζει ένα δικτάτορα. Και μάλιστα έναν που δολοφόνησε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Το είχε πει και παλιότερα στα Νέα ότι «θαυμάζει την διαχρονική σκέψη του Μάο». Τώρα του βρίσκει και ελαφρυντικά: ανθρωπισμό, καλές προθέσεις…

Ερώτηση: πού διαφέρει ο A. Τσίπρας από τον K. Πλεύρη;