Τα τελευταία χρόνια το Τρίτο Πρόγραμμα έχει περιπέσει στο θανάσιμο αμάρτημα του λαϊκισμού. «Μας συγχωρείτε που παίζουμε κλασική και δύσκολη μουσική» λέει το Τρίτο «δεν θέλουμε να προσβάλουμε τον μέσο ακροατή» και όλο προσπαθεί να αλλάξει το «ελιτίστικο» προφίλ του.

Αρχίζει λοιπόν και νερώνει το μείγμα – να και ποπ, να και ροκ, να και δημοσιογραφικές εκπομπές με ειδησούλες και περίεργα, να και ελληνικά τραγουδάκια εύκολα για όλους. Ούτε το 50% του προγράμματος δεν είναι πια ποιοτική μουσική και ποιοτικός λόγος. Τα μεγάλα έργα έχουν εξαφανιστεί – ακόμα και η κλασική μουσική παίζεται κομματιασμένη σε δόσεις, για να μην βαρυστομαχιάσουν οι ακροατές.

Το Τρίτο ντρέπεται για τον εαυτό του. Θα έπρεπε να ντρέπεται που ντρέπεται. Σε κάθε χώρα υπάρχουν προγράμματα για τους απαιτητικούς ακροατές. Σύμφωνοι, είναι λίγοι. Αλλά αν κατάντησε και η κουλτούρα να υποκλίνεται στην AGB, τότε κλείστε και το Εθνικό Θέατρο και την Λυρική και την Πινακοθήκη – και δώστε τα όλα στην Παραλιακή.