Ούτε ένας μήνας δεν έχει περάσει από το τελευταίο blog – και μου φαίνεται αιώνας. Έχω πάλι αυτό το σύνδρομο της «περασμένης ζωής». Όπως το είχα όταν έφυγα από την διαφήμιση. Μέσα σε λίγες μέρες ήταν τόσο μακριά, που την σκεφτόμουν όπως οι πιστοί της μετεμψύχωσης: «Σε άλλη, παλιότερη ζωή μου, υπήρξα διαφημιστής».

Έτσι και τώρα. «Σε περασμένη μου ζωή ήμουνα blogger». Όλα τα σχετικά: οι εκατοντάδες απαντήσεις, τα ξενύχτια, τα επιθετικά σχόλια, το άγχος για καινούργιο θέμα, ο εναγκαλισμός με τον υπολογιστή (moderation στο κρεβάτι, ακόμα και στο αυτοκίνητο!) όλα ανήκουν σε ένα απόμακρο παρελθόν. Τόσο μακρινό, σαν να ήμουν άλλος.

Και μόνο απομεινάρι μου έμεινε ο «σαλτάρω». Ο οποίος στέλνει κάθε μέρα από τρία ως και δέκα σχόλια σε διάφορα blogs μου – από τα παλιότερα ως τα πρόσφατα. Πάντα στο ίδιο παραληρηματικό ύφος. Αναγνωρίσιμο από χρόνια, όταν, πριν υπάρξουν τα blogs, μου έστελνε email με διάφορα ονόματα και πάντα στο ίδιο στυλ...