Στην Ελλάδα απεργούν οι πάντες – εκτός από τους συκοφάντες…

Το γνωστό press-gr.blogspot.com ανέβασε (χωρίς να μου ζητήσει την άδεια) το κείμενο της Καθημερινής (βλ. προηγούμενο «Επίκαιρο»). Βρήκαν ανοιχτά σχόλια οι πολυπληθείς «φίλοι» μου και οργίασαν. 112 ήταν όταν έγραψα αυτό το κείμενο.

Πάντα με βυθίζει σε απορία αυτό το συσσωρευμένο μίσος που εκτινάσσεται σαν ηφαιστειογενής λάβα μόλις βρει άνοιγμα. Λες και τους έχω προσβάλει προσωπικά.

Δεν είναι ότι διαφωνούν με τις απόψεις μου, αλλά με την ύπαρξή μου. Και για να με πολεμήσουν επιστρατεύουν απίθανα ψέματα – που φωνάζουν από μακριά.

«Τον Δήμου τον έχουν σουτάρει όλα τα Μέσα όπου έγραφε – ευτυχώς τον έδιωξε και το RAM».

Κανένα Μέσο δεν με έχει απολύσει – ούτε και το RAM. Από όλα παραιτήθηκα αυτοβούλως και οικειοθελώς.

«Ο Δήμου, ο φασίστας που δεν τόλμησε να κάνει blog χωρίς λογοκρισία – moderation».

Το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των blogs μου ήταν ανοιχτά – moderation αναγκάστηκα να βάλω μόνο στο τέλος, όταν πλήθυναν οι χυδαίοι και υβριστές και χαλούσαν όλο το blog. Από τα 93.000 σχόλια πάνω από 70.000 δημοσιεύτηκαν χωρίς moderation.

«Ο Δήμου ο κίναιδος» (αυτό σε πολλές παραλλαγές).

Δεν θα με χαλούσε κι αν ήμουν gay – όμως δεν συνέβη. Μια ματιά στα βιβλία μου και στην ζωή μου δείχνει πως πρωταγωνιστούσαν πάντα οι γυναίκες.

Δεν θα συνεχίσω με τα ψέματα. Η απορία μου βέβαια παραμένει. Τι Παβλοβιανό ρεφλέξ είναι αυτό που μόλις ακούσουν Δήμου αρχίζουν και γαυγίζουν;

Υ. Γ. Φίλος μου γράφει: «μην στενοχωριέσαι». Αλλά δεν στενοχωριέμαι, καθόλου. Απλώς απορώ.