(Τώρα που το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο, θυμήθηκα ένα άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στις 28.5.1995 στην Καθημερινή της Κυριακής. Το αναδημοσιεύω με την ευκαιρία που ο Α. Σ. άρχισε νεες εμφανίσεις και συνεντεύξεις για το Μακεδονικό. Τι θράσος! Ο άνθρωπος που το δημιούργησε, ο άνθρωπος που απέρριψε το πακέτο Πινέιρο! Αλήθεια θα πληρώσουν ποτέ οι υπεύθυνοι γι αυτή την εθνική ταλαιπωρία τόσων χρόνων;)

Αναρωτιέμαι συχνά γιατί εμείς οι άνθρωποι προσθέτουμε συνεχώς προβλήματα και βάσανα στην ύπαρξή μας. Δεν μας φτάνουν όσα δεν μπορούμε να αποφύγουμε - ιοί, λιμοί, σεισμοί - επινοούμε και άλλα τεχνητά και κατασκευασμένα.

Ποιος κακός δαίμονας του Ελληνισμού επινόησε τον Αντώνη Σαμαρά;

Πενήντα χρόνια τώρα το ομόσπονδο Γιουγκοσλαβικό κράτος στα βόρεια σύνορά μας ονομαζόταν Δημοκρατία της Μακεδονίας. Έτσι την ήξερε όλη η υφήλιος, έτσι κι εμείς. Πάθαμε τίποτα; Είχαμε «χάσει την ψυχή μας» και δεν το ξέραμε; Τι επιπτώσεις είχε αυτή η ονομασία στην ζωή των Ελλήνων;

Καμία!

Και μην αντιτάξετε ότι υπάρχει διαφορά επειδή τότε ήταν ομόσπονδο κράτος και τώρα δεν είναι. Ίσα-ίσα, που τώρα μόνο του είναι πολύ λιγότερο ισχυρό και επικίνδυνο από ότι ως τμήμα μιας μεγάλης ομοσπονδίας.

Και ξαφνικά δημιουργήθηκε ζήτημα τεράστιο: επιστρατεύθηκαν οι «από τριών χιλιάδων ετών Έλληνες»,  ο Φίλιππος, η Πηνελόπη Δέλτα, ο Μέγας Αλέξανδρος, (και ο Όφις), για ένα θέμα κυριολεκτικά ανύπαρκτο.

Τι είναι σήμερα η Μακεδονία; Μία γεωγραφική περιοχή. Ποιοι δικαιούνται να ονομάζονται Μακεδόνες; Οι κάτοικοι της περιοχής αυτής - όπως Αθηναίοι λέγονται οι κάτοικοι της Αθήνας (από όπου κι αν κατάγονται) και Υδραίοι οι κάτοικοι της Ύδρας (Αρβανίτες και μη).

Σύμφωνα με τα σχολικά μας βιβλία, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους η  Μακεδονία (γεωγραφική περιοχή) διαιρέθηκε σε τρία μέρη. Στο ένα από τα τρία, ζούνε οι κάτοικοι της FYROM. Δικαιούνται λοιπόν να χρησιμοποιούν το τοπωνύμιο.

Το μόνο που μπορούμε να ζητήσουμε είναι να μην μονοπωλούν το όνομα - μια και δεν είναι οι μόνοι κάτοικοι του χώρου. Ένας επιθετικός προσδιορισμός (Βόρεια - Άνω - Νέα) θα βοηθούσε. Αν και κίνδυνος σύγχυσης δεν υπάρχει: Οι κάτοικοι των άλλων δυο τμημάτων του γεωγραφικού χώρου έχουν εθνική ταυτότητα: ονομάζονται Έλληνες και Βούλγαροι. (Στην Βόρειο Ελλάδα, πριν την εθνικιστική έξαρση, «Μακεδόνες» αποκαλούσαν μόνο τους λίγους Σλαβόφωνους Έλληνες).

Αλλά εδώ έβρεξε κούφια λόγια και ρητορείες. Οι δημαγωγοί ερέθισαν το συναισθηματισμό αυτού του λαού (του «πάντα ευκολοπίστευτου και πάντα προδομένου») και εγκλωβιστήκαμε σε ένα θέμα με τεράστιο εθνικό κόστος.

Σπάνια χώρα έχει πληρώσει τόσο ακριβά τις πολιτικές φιλοδοξίες λίγων ανθρώπων. Για να κάνει καριέρα ο Αντώνης Σαμαράς χάσαμε την διεθνή μας αξιοπιστία, την βαλκανική μας πρωτοκαθεδρία, τις οικονομικές μας προοπτικές. Ας αφήσουμε που, αν τον ακολουθούσαμε πάρα πέρα στον προγραμματισμένο φανατισμό του, θα χάναμε πολύ περισσότερα.

Προχθές, ο  δημεγέρτης ξανάρχισε το αναχρονιστικό του τροπάριο. (Μήπως ξέρει και άλλο; «Ο παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει... - μα τι να πει; Ξανάπε: καλησπέρα!»)

Αλλά φαίνεται πως ο λαός έχει συνέλθει από το εθνικιστικό ντοπάρισμα και δεν παρακολουθεί το παραλήρημα. Οι συνετές φωνές πληθαίνουν, τα μεγάλα κόμματα αρχίζουν να καταλαβαίνουν πως δεν είναι δυνατό να θυσιάζεται μόνιμα το εθνικό κόστος στο - υποτιθέμενο - πολιτικό κόστος.

Αφήστε λοιπόν τον παπαγάλο να λέει και να ξαναλέει «καλησπέρα» - και προχωρήστε. Ο τόπος χρειάζεται μέλλον!

1995