Υγεία: πρόσθεσα ένα χρόνο και αρκετά κιλά (με όλες τις επιπτώσεις και των δύο).

Οικονομικό ισοζύγιο, αρνητικό: έγινα φτωχότερος. Και λόγω της κρίσης που απαξίωσε αρκετές οικονομίες μου και λόγω χρεωκοπίας της μόνης εταιρίας από την οποία είχα μία αμοιβή για συμβουλευτικές υπηρεσίες.

Εκδοτικό ισοζύγιο επίσης αρνητικό. «Το Φως των Ελλήνων» που επρόκειτο να ανατυπωθεί μέσα στον χρόνο και πριν τις γιορτές – προσφορά μου στο «Μουσείο Μπενάκη» –  αγνοείται. Επίσης η συνολική έκδοση των ποιημάτων («Τυπωθήτω») ετοιμάστηκε μεν, αλλά θα κυκλοφορήσει το 2009. Ακόμα δεν έγιναν οι επανεκδόσεις παλιότερων τίτλων με νέα εξώφυλλα από τις εκδόσεις Πατάκη. Άρα καμία νέα κυκλοφορία το 2008 και μόνο οι συνήθεις ανατυπώσεις της «Δυστυχίας» (έχω χάσει τον λογαριασμό) και του «Ειρωνικού Λεξικού». Α, ναι, και μία «Χαμένη Τάξη» (8η).

Συγγραφικό ισοζύγιο: επίσης αρνητικό. Εκτός από τα άρθρα στη LiFO και σημειώσεις στα εδώ Επίκαιρα – τίποτα νέο.

Το έτος κλείνει με ένα (περίεργο) βραβείο. Στην καθιερωμένη ψηφοφορία τους για τα «πρόσωπα της χρονιάς», οι αναγνώστες του περιοδικού Status με εξέλεξαν «δημοσιογράφο της χρονιάς».

Έγραψα «περίεργο» γιατί δεν είμαι δημοσιογράφος – ουδέποτε έκανα δημοσιογραφική δουλειά (σύνταξη, ρεπορτάζ, έρευνα, ανταπόκριση, είδηση), ούτε εργάστηκα τακτικά και μόνιμα σε Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας. Χρονογράφος ξεκίνησα και έγινα «στηλίτης» (columnist). Ανέκαθεν οι χρονογράφοι ανήκαν στην λογοτεχνία και όχι στη δημοσιογραφία.

Αλλά ας είναι. Χαίρομαι περισσότερο για την νεανική LiFO (που εμπιστεύτηκε στήλη σε ένα 74τράχρονο) και λιγότερο για μένα. Εγώ, για όλα έχω πάρει διακρίσεις στη ζωή μου (διαφήμιση, φωτογραφία, δημοσιογραφία: 3 βραβεία!) εκτός από τη βασική μου δουλειά: του συγγραφέα.

Να ευχηθώ σε όλους η δύσκολη νέα χρονιά να μην είναι τόσο σκοτεινή όσο φαίνεται…