Πριν τέσσερα χρόνια, κατακτώντας το χρυσό της Ολυμπιακό μετάλλιο, η Φανή Χαλκιά είπε μερικά βαρυσήμαντα λόγια – που, σύμφωνα με το (κρατικό) Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων:  «θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία».

Τα θυμίζω: «Οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλο τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρά μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο. Είναι κρίμα να το αμφισβητούμε. Όταν υπάρχει ελληνική ψυχή, μπορείς να κατακτήσεις την κορυφή του κόσμου».

Πράγμα που σημαίνει πως η μετέπειτα πρόεδρος των Ελλήνων Ολυμπιονικών ήταν ήδη τότε ντοπαρισμένη. Όχι με μεθυλτριενολόνη. Με εθνικισμό. Που είναι (μαζί με το χρήμα) το κίνητρο πίσω από κάθε ντοπάρισμα.

Όταν ολόκληρη η χώρα νιώθει «εθνικά υπερήφανη» διότι κάποιος συμπατριώτης (ή και ομογενής) πήδηξε ψηλότερα ή έτρεξε πιο γρήγορα, του δίνει την ώθηση για επικράτηση με κάθε κόστος. Όταν επιπλέον συμπληρώνει την δόξα με απλόχερη οικονομική και επαγγελματική επιβράβευση, τον ωθεί σε πιο γρήγορη καταστροφή της υγείας του.

Εμείς είμαστε που σπρώχνουμε τους νέους στην ντόπα. Θέλουμε να σταματήσουν; Ας πάψουμε να δίνουμε τόση σημασία στις πρωτιές και τα ρεκόρ (αλλά περισσότερη στην καθημερινή άθληση). Ας σταματήσουν πρόεδροι και πρωθυπουργοί να σφίγγουν θερμά το χέρι της μεθυλτριενολόνης και να συγχαίρουν την τεστοστερόνη. Ας μαζευτούν οι δημοσιογραφικοί διθύραμβοι περί «εθνικών θριάμβων», λες και πρόκειται για την νίκη του Μαραθώνα. Και ας περικοπούν τα σπάταλα κονδύλια για την τερατογένεση των ολίγων. Ας δοθούν στην υγιεινή άσκηση των πολλών.

Α, ναι – κι ας μπούνε μερικοί στην φυλακή. Η νομοθεσία το προβλέπει…

(Δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή της Κυριακής» στις 24.8.2008)